Γράφει:

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Το βιβλίο «Από ξύλο και ασήμι».
Η συγγραφέας Δήμητρα Παπαναστασοπούλου.
Οι εκδόσεις Διόπτρα.

Οι εκδόσεις Διόπτρα και το βιβλιοπωλείο Discover your way, παρουσίασαν το βιβλίο της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου, «Από ξύλο και ασήμι».

Μίλησαν και συμμετείχαν στη συζήτηση για το βιβλίο:

• Χαράλαμπος Χρυσικόπουλος, προέδρος της κοινότητας του Άνω Καστριτσίου, Αχαΐας
• Θοδωρής Σταθόπουλος, εκπαιδευτικός – συγγραφέας
• Κώστας Μπουρδούλης, πρώην προέδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρών
• Αφροδίτη Σκαλτσά – Δημητρακοπούλου, αναγνώστρια
• Αναστασία Δημητροπούλου, φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών

Η συγγραφέας Δήμητρα Παπαναστασοπούλου συνομίλησε με το αναγνωστικό κοινό, δέχθηκε ερωτήσεις του κι ευχαρίστησε την Πάτρα για την εκδήλωση - έκπληξη που της επιφύλαξε.

Η ομιλία της Αναστασίας Δημητροπούλου για το βιβλίο, φοιτήτριας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών

Το να ξεκινάς να γράφεις ένα μυθιστόρημα δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι σαν να υψώνεις το προσωπικό σου φράγμα στην πραγματική ζωή, σα να αποφασίζεις να απομονωθείς από όλες τις πτυχές της πεζής καθημερινότητάς σου, αποσιωπώντας δημιουργικά τις φωνές της, τις προκλήσεις και την έμφυτη κυνικότητά της. Για την ακρίβεια, μοιάζει με ένα νοητό στοίχημα ζωτικής σημασίας ανάμεσα στο ζωηρό νου του εκάστοτε δημιουργού, και το λευκό χαρτί που διψά κι ετοιμάζεται να φιλοξενήσει εποχές, ήρωες, ιστορίες ζωής, μυθοπλασία και αλήθειες περασμένων καιρών. Ταυτόχρονα, ο αναγνώστης προσλαμβάνει το καλό μυθιστόρημα σαν τη γούρικη ζαριά της φαντασίας κάποιου άλλου, σαν το σαγηνευτικότερο παιχνίδι υποταγής στα συναισθήματα και τις εικόνες, στις ανατροπές και στις στροφές της πλοκής, του ατέλειωτου ρου σεναρίων και συμπτώσεων που παίρνουν σάρκα κι οστά μπροστά στα έκθαμβα μάτια του παρασύροντάς τον σε σκέψεις, υποθέσεις και συμπεράσματα.

Το καλό μυθιστόρημα είναι όλα τα παραπάνω, αλλά το ιστορικό μυθιστόρημα είναι φιλοσοφία σε είδωλα, είναι πνοή σε αθάνατες ψυχές, αναβίωση μαχών, ανάληψη θάρρους, σεβασμός κι αξιότητα μεγαλείων, μια βουτιά στην Ιστορία των λαών, του ανθρώπινου κουράγιου, και της σύνδεσής μας με τους προγόνους μας. Όλα αυτά είχαν μες στην καρδιά τους, τα ιερά τέρατα του ιστορικού μυθιστορήματος, οι έμπειροι κλειδοκράτορές του. Ενδεικτικά, αναφέρομαι στο Σκοτσέζο σερ Γουόλτερ Σκοτ, τον αξεπέραστο και μεγάλο στην αξία, πατέρα του είδους, με έργα ιδιαιτέρως αγαπητά μέχρι και σήμερα, καθώς και σε έναν ακόμη εξίσου δημοφιλή, αλλά και διαχρονικό εκπρόσωπο του ιστορικού μυθιστορήματος, που δεν είναι άλλος από το Λέων Τολστόι, του οποίου το έργο, «Πόλεμος και Ειρήνη», ανήκει στα διεθνώς αναγνωρισμένα σε μιαν άκρως απαιτητική και πολύπλοκη μυθιστορηματική κατηγορία.

Σήμερα πολλοί συγγραφείς επιδιώκουν να καταπιαστούν με το ιστορικό μυθιστόρημα, μα ήδη εν τη γενέσει του, τού αλλάζουν κατεύθυνση, χωρίς απαραίτητα να το αντιλαμβάνονται, κι οι ίδιοι. Τρυπώνουν μέσα σε βιβλιοθήκες, αναλώνονται σε ιστορικά γεγονότα κι έρευνες κι έτσι προκύπτουν βιβλία που μοιάζουν πιο πολύ με εγκυκλοπαίδειες, και λιγότερο με λογοτεχνικά έργα. Για παράδειγμα, είτε γράφει κανείς για την Ρόδο του 1522, είτε για την Ρόδο 4 αιώνες αργότερα, που πιθανώς η δεύτερη εποχή να μη χρειάζεται τόσο ευρεία κι εμπεριστατωμένη πραγματολογική μελέτη, εκείνο που κρίνει ένα λογοτέχνη, δεν είναι το γεγονός πως έστησε μια ολόκληρη εποχή, όσο επιτυχημένα και αν το έκανε. Αυτό ήταν το ιερό καθήκον του, κάτι αυτονόητο, δεδομένο. Η λογοτεχνία ξεκινάει από εκεί κι έπειτα, απαντώντας σε ερωτήματα συγκεκριμένα: τι χαρακτήρες έστησε, αν και πόσο κατάφερε να τους δώσει πνοή, ώστε να μοιάζουν αληθινοί, τι εκφράζουν οι ήρωές του, και πόσο στοχάζεται εντέλει ο συγγραφέας πάνω σε αυτά τα δημιουργήματά του.

Η κυρία Δήμητρα Παπαναστασοπούλου εκφράζει όλο αυτό που σάς περιγράφω, με το βιβλίο της, επιλέγοντας να ρίξει φως σε ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας που πολλοί αγνοούν κι 1ούτε αγγίζουν οι γνωστικές τους δυνατότητες. «Από ξύλο και ασήμι» λοιπόν, ένα βιβλίο που ασχολείται με την αλλεπάλληλη υποδούλωση της Ρόδου, πρώτα από τους Τούρκους το 1522 και ύστερα από το 1922 έως το 1945 μεταφερόμαστε στην ιταλογερμανική κατοχή του νησιού, που ήταν απόλυτα ικανή να τραυματίσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό της ελληνική ψυχή και την υπερηφάνεια αυτής. Τώρα κανείς θα μπορούσε να ρωτήσει, κι εύλογα μάλιστα, πώς μπορούν αυτές οι δύο φαινομενικά ετερόκλητες χρονικές περίοδοι να γεφυρωθούν, με τρόπο εύσχημο, αρμονικό κι αφηγηματικά ενορχηστρωμένο.

Εδώ μπαίνει το θεϊκό στοιχείο, από το οποίο εμείς τα θνητά πλάσματα, αέναα γοητευόμαστε και πιστεύουμε σε αυτό. Ένα αρχαίο κειμήλιο μεγίστης αξίας, γίνεται συνδετικός κρίκος στις εποχές που προανέφερα. Η ανακάλυψή του, το ταξίδι του στο χρόνο, η σπουδαιότητα και το δέος το συνοδεύουν, και μαζί κάνουν τον αναγνώστη να ανησυχεί και να καρδιοχτυπά για το μέλλον και την τύχη αυτού του μοναδικού ευρήματος. Παράλληλα, στο μυθιστορηματικό ιστό στήνονται παιχνίδια κατασκοπείας, βασανισμών, απίστευτης αγριότητας, αλλά κάπου εκεί οι ψυχές, πάντα θα βρίσκουν μια μικρή χαραμάδα για να ζουν τον έρωτα, την άδολη αγάπη, την ελπίδα για απελευθέρωση, τα όνειρα που γνέφουν από μακριά, κι από τα οποία χωρίζει τους ήρωες μια θάλασσα απέραντη και φουρτουνιασμένη.

Βλέπετε, η λογοτεχνία είναι απολύτως ικανή και παντοτινά διατεθειμένη να ανοίξει διάλογο με την Ιστορία, και μέσα από το εξαιρετικά καλογραμμένο πόνημα της αποψινής καλεσμένης μας, θέτει στον αναγνωστικό νου προβληματισμούς και ζητήματα που αιώνια τον ενδιέφεραν και θα συνεχίσουν να τον ενδιαφέρουν και να τον μονοπωλούν. Διανθισμένο με πράξεις μιας υπέρτατης αυτοθυσίας, το πατριωτικό καθήκον, τη σχέση μας με τον εαυτό μας, αλλά και με τους άλλους ανθρώπους, την ειρήνη, τον πόλεμο, τους οικογενειακούς δεσμούς, και τη φύση εν γένει την πολύπλοκη του ατόμου, πραγματοποιεί έναν αφηγηματικό κύκλο που ξεκινά από την ανακάλυψη της εικόνας της Παναγίας και καταλήγει στην τελική της αναστήλωση με όλη την τιμή και τη μεγαλοπρέπεια. Παρουσιάζει το θεϊκό στοιχείο κυρίαρχο τόσο στις μάχες μα και στην ιερή αυτήν αποστολή, δίνοντας ελπίδα σε ήρωα και αναγνώστη, και ταυτόχρονα μες σε σκοτεινούς και επαναλαμβανόμενους καιρούς, βοηθά τον τελευταίο να κατανοήσει το πού βαδίζει ιστορικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά. Ξέρετε, ο άνθρωπος για την ευτυχία του δεν χρειάζεται μόνο την απόλαυση κάποιων πραγμάτων κι αγαθών, αλλά ελπίδα, προσπάθεια μα και αλλαγή. Κι όλα αυτά θα τα βρείτε σε αυτό το βιβλίο, δοσμένα με τον πιο κομψό
και άρτια λογοτεχνικά τρόπο.