Γράφει: Τόλης Αναγνωστόπουλος

Η Νικολία Πανίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Λογιστική στις Σέρρες και τώρα κατοικεί και εργάζεται στη γενέτειρά της. Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού. Γράφει από πολύ μικρή, γιατί για εκείνη αποτελεί τον καλύτερο τρόπο έκφρασης των σκέψεων και των συναισθημάτων της. Έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή, και δύο μυθιστορήματα τις «Προδομένες Αγάπες» και το «Στην ανατολή μιας ανάμνησης». Αγαπάει πολύ τη θάλασσα και τα ταξίδια. Τον ελεύθερό της χρόνο τον περνάει με τους φίλους και την οικογένειά της, που είναι πηγή έμπνευσης και χαράς για εκείνη.

Κυρία Πανίδου, κοιτώντας τα εξώφυλλα των δύο μυθιστορημάτων που έχετε εκδώσει και ξεφυλλίζοντας τις πρώτες σελίδες τους το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι θα ξετυλιχθεί μπροστά μου μια ιστορία αγάπης. Στην πορεία όμως εξελίσσεται ένα γαϊτανάκι ανατροπών και μεγάλων δόσεων μυστηρίου που σε κρατά μονίμως σε εγρήγορση. Αλήθεια πείτε μου πού θα κατατάσσατε εσείς τα βιβλία σας;

Αυτή είναι μια από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις που μου γίνονται. Δεν μπόρεσα ποτέ μέσα στο μυαλό μου να κάνω τους διαχωρισμούς στα βιβλία. Για μένα το να τα κατηγοριοποιείς είναι σαν να τα αποκλείεις από κάποιους ανθρώπους. Με αυτή τη σκέψη στο μυαλό μου, θα σου έλεγα πως τα δικά μου βιβλία είναι κοινωνικά.

Μια άλλη παρατήρηση έχει να κάνει με τη συγγραφική σας τεχνική. Και στα δύο πονήματά σας, αναπτύσσετε την ιστορία μέσω ενός τριγώνου ερωτικού ή μη. Στις «Προδομένες αγάπες» είναι η Άννα η Ηλέκτρα και ο Ανδρέας και «Στην ανατολή μιας ανάμνησης» η Ερωφίλη, ο Ορέστης και ο Χρήστος. Και ξαφνικά ένα πρόσωπο μυστήριο έρχεται και ταράζει τα νερά σε βαθμό που να ανατρέπονται πολλά από όσα είχαμε δεδομένα. Μήπως σε ένα τρίτο μυθιστόρημα να το βλέπατε αμιγώς με αστυνομική πλοκή το θέμα;

Δε νομίζω πως μια αμιγώς αστυνομική γραφή θα μου ταίριαζε. Βέβαια, δεν το αποκλείω, γιατί μπορεί μια ιδέα να έχει αυτή την εξέλιξη. Αλλά και πάλι, νομίζω πως θα τη "γέμιζα" με πολλά συναισθήματα.

Αν και με αγωνία και ανατροπές στην πλοκή, τα έργα σας έχουν άψογα χτισμένους ήρωες (μπετόν αρμέ θα έλεγα). Καταλαβαίνουμε τα συναισθήματα, τις σκέψεις τους ακόμα και τον ιδρώτα τους, σχεδόν μπαίνουμε στο πετσί τους. Είναι αυτοί που κινούν τα νήματα ή η έξυπνη πλοκή σας αυτή που προχωρά ιδανικά τις ιστορίες σας;

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα οι χαρακτήρες που χτίζω να είναι όσο το δυνατόν πιο αληθινοί. Για μένα είναι φίλοι που συναντιόμαστε κάθε μέρα. Σίγουρα η ιστορία μου δίνει ρυθμό στην πλοκή, αλλά υπήρχαν στιγμές που οι ήρωες άλλαζαν τα δεδομένα. Γιατί εξελίσσονταν και οι ίδιοι.

Πέρα από τους ήρωες που επιλέγετε και την αστυνομική χροιά που δίνεται έστω και σε δόσεις, τα έργα σας έχουν ως κεντρική ιδέα τον έρωτα. Είναι ακόμα ο έρωτας πρωταγωνιστής και πηγή έμπνευσης ή έχει «κορεστεί» και εξαντληθεί ως θέμα στη συγγραφή;

Θεωρώ και ελπίζω πως ο έρωτας είναι ακόρεστος. Και όπως στη ζωή είναι κινητήριος δύναμη, έτσι είναι και στις ζωές των ηρώων μου. Γι’ αυτό, του δίνουμε την αίγλη που του αξίζει. Ίσως έτσι καταφέρουμε να είναι και η καθημερινότητα μας καλύτερη.

Μία άλλη αξία που εξυψώνετε πολύ στα βιβλία σας είναι αυτή της φιλίας. Είναι και στη ζωή σας βασική αξία και συνθήκη; Και πόσο πραγματική είναι στις μέρες μας με τα κοινωνικά δίκτυα, τους σηκωμένους αντίχειρες και τους χιλιάδες ακόλουθους;

Για μένα η φιλία είναι η σταθερά της ζωής μου. Είμαι τυχερή, γιατί έχω ανθρώπους δίπλα μου που είναι ο πυρήνας της ζωής μου. Ίσως για αυτό και στα βιβλία μου, η φιλία να είναι άσπιλη. Όσο για τα μέσα δικτύωσης, δεν είμαι η πιο κατάλληλη να σου απαντήσω. Μπορώ όμως να σου πω, πως μέσα από αυτά έχω γνωρίσει πολύ αξιόλογους ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να μην είχαμε γνωριστεί ποτέ.

Η ποιητική συλλογή που εκδώσατε στα εφηβικά σας χρόνια πώς προέκυψε; Τι σας τσίγκλησε μέσα σας από τόσο νωρίς για να εκφραστείτε μέσω αυτής της τόσο εκλεπτυσμένης και δυνατής μορφής λογοτεχνίας;

Τώρα θέλεις να πω πράγματα για την ηλικία μου! Όταν ήμουν εγώ έφηβη, χανόμασταν μέσα σε σελίδες ποιητικών συλλογών. Διαβάζαμε και γράφαμε στιχάκια στα θρανία μας. Τη λάτρεψα λοιπόν την ποίηση από μικρή. Θεωρούσα πως ο καλύτερος τρόπος να εκφράσω το μέσα μου, ήταν μέσω ποιημάτων. Είναι και το νεαρό της ηλικίας, που δε σε αφήνει να χαθείς στα πεζά της καθημερινότητας. Όλα είναι πιο μαγικά φτιαγμένα. Όπως καταλαβαίνεις, τη λατρεύω την ποίηση. Αν με ρωτούσες τον αγαπημένο συγγραφέα θα σου έλεγα πως έχω αγαπημένο ποιητή.

Μετά από χρόνια στο χώρο του βιβλίου θα βιώσατε σίγουρα χαρές, θα είδατε αναγνώστες να σας ακολουθούν πιστά θα κάνατε πολλές γνωριμίες. Θα είδατε επίσης και την άλλη πλευρά του φεγγαριού πίσω από  τα φώτα και τις παρουσιάσεις όπου πιθανόν κάποιοι άνθρωποι του βιβλίου ακόμα και φίλοι να σας γύρισαν την πλάτη. Ποιον κόσμο ζήσατε με περισσότερη ένταση;

Ζω στον κόσμο της αγάπης του βιβλίου.  Μπορεί να υπάρχουν όλα τα    αρνητικά που υπάρχουν σε όλους τους κλάδους, όμως σου λέω ειλικρινά, ποτέ δεν τους έδωσα σημασία. Είναι κάτι που δε μου ταιριάζει και δεν το αφήνω να με αγγίζει. Εγώ είμαι η Νικολία, που γράφει γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, και τα τελευταία χρόνια έχω τη χαρά να μοιράζομαι αυτή την αγάπη. Και όσο το σκέφτομαι, τόσο χαμογελάω, για όλους τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει τα τελευταία χρόνια που συμπαθώ και με συμπαθούν.

Δεν ηρεμείτε πάντως, δε μένετε μόνο στη συγγραφή αλλά ως ζιζάνιο ασχολείστε και με θέματα στο Δήμο που κατοικείτε, διδάσκετε μαθήματα δημιουργικής γραφής και κάνετε και κάποια podcast. Για μιλήστε μας λίγο για αυτές τις δραστηριότητες.

Ώρες ώρες γίνομαι ακούραστη. Σκέψου πως ταυτόχρονα τελειώνω το μεταπτυχιακό δημιουργικής γραφής στο πανεπιστήμιο της Φλώρινας. Τα μαθήματα στο δήμο, τα ξεκίνησα δειλά πριν από τρία χρόνια και δεν πίστευα πως οι άνθρωποι αγαπούν τις λέξεις όπως εγώ. Κι έτσι είμαι στην ευχάριστη θέση, κάθε χρόνο να βοηθώ τον κόσμο να βρίσκει τρόπους να λέει τις ιστορίες του. Μάλιστα τις τυπώνουμε κιόλας στο τέλος των μαθημάτων.

Όσο για το podcast, από που να αρχίσω; Είναι ιδέα της πρώτης μου ξαδέρφης. Χρόνια youtuber εκείνη, σε άλλα μονοπάτια βέβαια, είπε να κάνουμε κάτι παρέα που να αφορά αληθινά εγκλήματα και μυστηριώδεις υποθέσεις. Είμαστε στην τρίτη σεζόν και το thexaderfespodcast έχει κοινό που μας ακούει φανατικά και γινόμαστε όλο και περισσότεροι. Μάλιστα τα τελευταία επεισόδια τα κάνουμε και vidcast. Δηλαδή όσοι μας ακολουθούν στο youtube, έχουν και εικόνα.

Τι να περιμένουμε από εσάς για το μέλλον συγγραφικά; Θα συνεχίσετε σε στέρεα βάση τη συνεργασία σας με τον εκδοτικό «ΕΞΗ»; Θα κινηθείτε στο ίδιο μήκος κύματος ή θα δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό; Έρωτας, φιλία, μυστήριο, Σέρρες και Σαμοθράκη θα υπάρχουν πάλι στο προσκήνιο;

Στις Εκδόσεις Έξη, νιώθω ασφαλής. Είναι το σπίτι μου. Οπότε μπορείτε να περιμένετε σε λίγο καιρό το καινούριο μου βιβλίο. Δεν μπορώ να είμαι ξεκάθαρη για το πώς θα κινηθώ. Πολλές φορές με παρασέρνει η ιστορία. Λέω όμως να σας πάω σε νέους τόπους, όσο κι αν λατρεύω τη Σαμοθράκη, όσο κι αν έχω αγαπήσει τις Σέρρες.

Και τώρα οι κλασσικές πέντε φασόν ερωτήσεις που συνηθίζω:

Ποιον μεγάλο λογοτεχνικό ήρωα θα θέλατε να έχετε φτιάξει και δομήσει εσείς και ποιον θα θέλατε να πνίξετε και να εξαφανίσετε;

Ομολογώ πως μου αρέσουν αυτές οι ερωτήσεις. Μπορώ να πω έναν όχι και τόσο κλασσικό μεγάλο ήρωα; Θα ήθελα να είχα γράψει εγώ το δημοσιογράφο στο "Ο ανεπιθύμητος νεκρός" του Γ. Πράτανου. Όσο για να το εξαφανίσω κάποιον, θα έλεγα κανέναν. Προσωπικά με κάποιον τρόπο, μπαίνω στη θέση των "κακών" και νομίζω πως αυτοί δίνουν την ολοκληρωμένη εικόνα της καλής πλευράς των ηρώων.

Τι εκτιμάτε περισσότερο στους ανθρώπους και τι σας απωθεί σε αυτούς;

Εκτιμώ βαθιά την ειλικρίνεια. Και με απωθεί όσο τίποτα η έπαρση.

Με μια φράση περιγράψτε τον εαυτό σας ή πείτε μου τρία αρνητικά σας γνωρίσματα.

Θεωρώ πως αυτό έπρεπε να στο πουν οι φίλοι μου.  Η δική μου σκέψη λέει " μια ονειροπαρμένη που δε σταματά να παλεύει".  Όσο για τα αρνητικά,  έχω πολλά, όχι μόνο τρία. Θα σου πω όμως τα πρώτα στη λίστα. Είμαι πολύ πεισματάρα, πιστεύω στους ανθρώπους και είμαι σκληρή(μόνο με αυτούς που αγαπώ).

Ξεχωρίστε μου αν μπορείτε 5 βιβλία και συγγραφείς που αγαπάτε, ελπίζοντας να μη μου βάλετε μόνο κλασσικούς.

Έχω πολλούς συγγραφείς που αγαπώ. Διαβάζω συνέχεια και χαίρομαι να διαβάζω σύγχρονους. Δε θα σου πω κλασσικούς λοιπόν. Ο πρώτος που λατρεύω είναι ο Θαφόν, με τη «Σκιά του ανέμου». Για μένα είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου έχει ο Αλεξάκης και το «Τάλγκο» του. Όλα τα βιβλία της Μαίρης Κόντζογλου είναι πάντα το απάγκιο μου. Από το μυαλό μου δεν έχει φύγει στιγμή το «Οχτώ» της Katherine Neville και νομίζω πως ακούω στα αυτιά μου, τη μουσική από τη «Σερενάτα» του Ζιβανελί.

Το αγαπημένο σας μότο στη ζωή;

Από μικρή, ένα έχει χαραχθεί στο μυαλό μου. «Άδραξε τη μέρα».

Κυρία Πανίδου σας ευχαριστώ θερμά για τη συνέντευξη.

Εγώ σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτήν την όμορφη συνέντευξη.