Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Το βιβλίο «Τη νύχτα που άλλαξε η μοίρα».
H συγγραφέας Πόπη Λαμπροπούλου.
Οι εκδόσεις Ωκεανός.

Οι Εκδόσεις Ωκεανός και το Public Συντάγματος παρουσίασαν το μυθιστόρημα της Πόπης Λαμπροπούλου, «Τη νύχτα που άλλαξε η μοίρα».

Για το βιβλίο μίλησαν:

• Σπύρος Στεργίου, καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης
• Βασίλης Λαμπρόπουλος, δημοσιογράφος της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ»
• Ελένη Σκόνδρα, εθελόντρια και ιδρυτικό μέλος του ΚΕΜΕΛ
• Πόπη Λαμπροπούλου, η συγγραφέας

Χαιρετισμό απηύθυνε η εκδότρια και συγγραφέας Ελένη Κεκροπούλου, αποσπάσματα διάβασαν οι ηθοποιοί, Γιώργος Σίσκος και Γεωργία Ζώη, το συντονισμό έκανε ο συγγραφέας Κυριάκος Κουζούμης, ενώ τη βραδιά έντυσε μουσικά η τσελίστρια, Φαίη Νικολοπούλου.

«Βλέπω με μεγάλη μου χαρά ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που μαγνητίζει με τη πρώτη ματιά από το εξώφυλλό του», είπε ο συγγραφέας κος Κυριάκος Κουζούμης, αφού καλησπέρισε όλους όσοι παρευρίσκονταν στην παρουσίαση.

«Απ' ότι μπορώ να σας βεβαιώσω, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που έχει γραφτεί με πάρα πολύ μεράκι και έχει δουλευτεί επίσης. Έχει αγαπηθεί πολύ σαν μικρό παιδί από την ίδια του τη μητέρα, τη συγγραφέα. Η κα Λαμπροπούλου είναι τελειομανής γιατί θέλει να δώσει στο αναγνωστικό κοινό ένα δημιούργημα απόλυτα ειλικρινές και αληθινό. Ένα δημιούργημα που κατά βάση θέλει να επικοινωνήσει με τη ψυχή και τη συνείδηση του αναγνώστη», συμπλήρωσε χωρίς να πει περισσότερα για το βιβλίο φοβούμενος μη τυχόν και αποκαλύψει καίρια σημεία του και έδωσε το λόγο στην εκδότρια κα Κεκροπούλου για το χαιρετισμό της.

Η εκδότρια κα Ελένη Κεκροπούλου εξέφρασε τη χαρά της σαν εκδοτικός οίκος για την παρουσίαση του δεύτερου πονήματος της κας Λαμπροπούλου αλλά και τη φιλία που έχει αναπτυχθεί ανάμεσά τους, όπως και  με όλους τους συγγραφείς των εκδόσεων Ωκεανός. 

Στη συνέχεια, αποκάλυψε ότι επιμελείται εκείνη τα οπισθόφυλλα αφού διαβάσει με προσοχή τα αντίστοιχα των βιβλίων. «Το βιβλίο αυτό της Πόπης είναι μια κοινωνική ιστορία με ψυχολογικές διαστάσεις τις οποίες η συγγραφέας λόγω της ιδιότητάς της ως ψυχολόγος, θεωρώ ότι τις χειρίζεται θαυμάσια... Διαβάζοντας και εσείς το βιβλίο πιθανόν να βρείτε απαντήσεις σε κάποια από τα ερωτήματα που σαν κοινωνικά όντα που είμαστε μπορεί να μας απασχολούν σε διάφορες φάσεις της ζωής μας».

Η εκδότρια ευχαρίστησε στη συνέχεια τους αξιόλογους ηθοποιούς, Γιώργο Σίσκο και Γεωργία Ζώη για την συμμετοχή τους.

Πριν δοθεί ο λόγος στον επόμενο ομιλητή ακολούθησε ένα trailer του βιβλίου  από το πρώτο κεφάλαιο για να μπει το κοινό στο πνεύμα της ιστορίας. Στη συνέχεια ο κος Κουζούμης, πριν δώσει το μικρόφωνο στην κα Σκόνδρα Ελένη, αναφέρθηκε περιεκτικά στο βιογραφικό της παρουσιάζοντάς την στους παρευρισκόμενους.

«Το βιβλίο αυτό δεν το διάβασα, το είδα. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι στον τρόπο που γράφει η Πόπη Λαμπροπούλου», είπε χαρακτηριστικά η κα Ελένη Σκόνδρα και συνέχισε, «Γράφει σαν να ζωγραφίζει. Για μένα η κάθε λέξη ήταν μία πινελιά. Όλα όσα έχω μέσα μου είναι εικόνες. Είναι συγκλονιστικές και με συγκίνησαν αφάνταστα. Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί... Εκτός από την γραφή της με εξέπληξε ευχάριστα και ο τρόπος που αναλύει ψυχολογικά τα προβλήματα βρίσκοντας λύση με έναν απλό και βαθύτερο τρόπο».

Στη συνέχεια η κα Σκόνδρα επισήμανε την ευαισθησία που αναβλύζει από την ιστορία στη σχέση μητέρας και παιδιού, «Όλες εμείς που είμαστε μητέρες ξέρουμε πόσο σημαντική είναι η σχέση που έχουμε με τα παιδιά μας... Ο τρόπος με τον οποίο μιλάμε, χτίζει λιθαράκι λιθαράκι το οικοδόμημα της προσωπικότητας του παιδιού... Ακόμα πιο σημαντικός ο ρόλος της μάνας όταν για διάφορους λόγους δεν είναι παρόν ο πατέρας στην ανατροφή του παιδιού».

Ακολούθησε το ψυχογράφημα του μικρού ήρωα αρχικά «Στέφανου» και τα συναισθήματα που κατέκλυζαν τη ψυχή του για τη συμπεριφορά της μητέρας του λόγω των μπερδεμένων μηνυμάτων που έπαιρνε και εκείνη από τη δική της οικογένεια. «Πλήρης απόρριψη. Είμαι βάρος στη μάνα μου», μονολογούσε ο μικρός Στέφανος. Συναισθήματα οργής και θυμού μαζεύονται στην καρδιά του αναγνώστη. Ένα ερώτημα ταλανίζει τη σκέψη του όπως του ταξιτζή στη σελίδα 48, «Τι σόι μάνα μπορεί να είναι αυτή που σε μια τέτοια δύσκολη στιγμή άφησε μονάχο το μονάκριβο γιο της;».

Εκφράζοντας η κα Σκόνδρα την προσωπική της άποψη σκιαγραφώντας εκπληκτικά την μητέρα του Στέφανου δίνει την απάντηση, «Μια μάνα που εθελοτυφλεί στις ατέλειές της, που αρνείται ν' αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στο παιδί της, μία μάνα που ενδιαφέρεται μόνο για τη δική της επιβίωση. Μία μάνα, που σαν στέλεχος επιχειρήσεων, αν ερχόταν να κάνει αίτηση για να πάρει τη θέση μητέρας, θα την απέρριπταν γιατί δεν θα είχε τα προσόντα. Δυστυχώς, το βιβλίο της Πόπης Λαμπροπούλου μού επιβεβαίωσε κάτι που είχα διαπιστώσει και σε άλλες περιπτώσεις. Υπάρχουν πάρα πολλών ειδών μητέρες. Μερικές φορές όμως χρειάζεται μία φράση ενός αγνώστου τη κατάλληλη στιγμή να δώσει μία λάμψη αισιοδοξίας και να επηρεάσει θετικά, "Όλα θα φτιάξουν αρκεί εσύ να πιστεύεις στον εαυτό σου και στη δύναμή σου"... Εύχομαι το βιβλίο αυτό να γίνει το κίνητρο ούτως ώστε οι μητέρες που χρειάζονται βοήθεια να την αναζητήσουν για να μη χρειαστεί να ζητήσουν ποτέ συγνώμη από τα παιδιά τους».

Ο συντονιστής κος Κουζούμης έδινε ενδιάμεσα των ομιλιών το λόγο στους δύο ηθοποιούς, τον κο Γιώργο Σίσκο και την κα Γεωργία Ζώη, να διαβάζουν αποσπάσματα από το βιβλίο χαρίζοντας με την ερμηνεία τους μία άλλη διάσταση του κειμένου που διάβαζαν. Επίσης μία ήρεμη αύρα απαλής μουσικής απλωνόταν στο χώρο από το τσέλο της κας Νικολοπούλου για να γλυκάνει την ατμόσφαιρα της ιστορίας.

Ο λόγος στον δημοσιογράφο αστυνομικού ρεπορτάζ με το εξαιρετικό χιούμορ, κο Βασίλη Λαμπρόπουλο, «Όταν μου ζήτησε η κα Λαμπροπούλου να συμμετάσχω στους ομιλητές της παρουσίασής της αφενός με τίμησε με τη πρότασή της αφετέρου είναι προφανές ότι ένας δημοσιογράφος αστυνομικού ρεπορτάζ δεν είναι μία ενδεδειγμένη επιλογή για την παρουσίαση και την κρίση του βιβλίου της. Κι αυτό γιατί η ματιά του δημοσιογράφου είναι πολλές φορές ψυχρή και επιφανειακή με συνοπτική θεώρηση των συμβάντων και των πραγμάτων χωρίς καμιά διάθεση εμβάθυνσης, ακολουθώντας τους ρυθμούς της επικαιρότητας... Το βιβλίο κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου. Απορροφά με ισχυρή δύναμη τον αναγνώστη. Η Πόπη Λαμπροπούλου δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος. Είναι σύμβουλος ψυχικής υγείας και μπορεί να εμβαθύνει στα σκοτεινά σημεία της ψυχής. Είναι ένα άτομο που αγαπάει τον άνθρωπο και συμμετέχει στα προγράμματα των γιατρών του κόσμου στο πρόγραμμα "Κιβωτός" καθώς και σε έρευνες ψυχολογικής υποστήριξης, διαδικτυακές κοινότητες σε εθελοντική βάση. Ένας λοιπόν δημοσιογράφος αστυνομικού ρεπορτάζ όπως εγώ παρακολουθεί καταστάσεις ακραίες, οδυνηρές και βίαιες που μερικές φορές δεν χωράει ο ανθρώπινος νους. Το βιβλίο της Πόπης έχει λίγο από όλα αυτά και έφερε στο νου μου πράγματα που έχω βιώσει και καταγράψει».

Ο κος Λαμπρόπουλος στη συνέχεια σκιαγράφησε περιεκτικά την ηρωίδα του βιβλίου προσπαθώντας να μην αποκαλύψει περισσότερα στοιχεία της πλοκής, όσο και αν το ήθελε! Κλείνοντας, επισήμανε, «Το βιβλίο της συγγραφέως είναι εξαιρετικό και αποτυπώνει με ρεαλισμό πρόσωπα και ιδιόμορφες καταστάσεις. Ένα βιβλίο που αναδεικνύει όχι μόνο τον ιδιότυπο ψυχισμό, συναισθηματικές καταστάσεις και αναζητήσεις της ηρωίδας της αλλά ορίζει ίσως τον πραγματικό μας εαυτό».

«Εξεπλάγην ευχάριστα όταν διάβασα το βιβλίο της κας Λαμπροπούλου. Δεν διαβάζω συνήθως τέτοια βιβλία αλλά το συγκεκριμένο με κέρδισε αμέσως», είπε ο κος Σπύρος Στεργίου όταν του εδόθη ο λόγος, «Με εξιτάρισε στο σημείο εκείνο που σκεφτόμουν ενδόμυχα ότι στην επόμενη ζωή θα ήθελα να είμαι ψυχολόγος. Πόσο μάλλον αν τύχαινε να είμαι αυτή τη ζωή που το πράγμα έχει θεριέψει και όλοι προσπαθούμε να έχουμε ένα δρόμο αυτογνωσίας. Η Πόπη δίνει αυτή την ευκαιρία στο σήμερα. Διαβάζοντάς το είδα ότι ο φόβος είναι το κεντρικό ζήτημα της ηρωίδας... Φόβος, τι είναι ο φόβος, ποιος φοβάται; Αν πάει κάποιος βαθιά μέσα του θα δει ότι αυτό το εργαλείο που λέγεται νους, αυτός είναι που φοβάται. Φοβάται το άγνωστο, την περιπέτεια, τη θάλασσα. Αλλά η  θάλασσα όμως δεν φοβάται κανέναν. Αυτή, είναι η καρδιά. Αλλά θυμάται μέσω της εμπειρίας κι όταν πονάει δίνει και στο νου τη δική του περιπέτεια. Ο πόνος είναι εκείνος που μεταμορφώνει τη ζωή μας όπως και στην περίπτωση της ηρωίδας... Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται στο βιβλίο, πόνος, λήθη, όριο, φόβος, προσποίηση, αν τα φέρει κάποιος στη σημερινή κοινωνία θα διαπιστώσει γιατί οι σχέσεις των ζευγαριών δεν είναι και τόσο καλές».

Ακολούθησε από τον κο Στεργίου μία εμπεριστατωμένη ανάλυση γύρω από το ψυχισμό της γυναίκας, παλαιότερα και σήμερα, κάνοντας παραλληλισμούς με τον Αδάμ και την Εύα. «Η ηρωίδα δίνει την έμπνευση αλλά ταυτόχρονα σπάει και το όριο. Αυτό συμβαίνει και στο σήμερα. Το όριο έχει σπάσει και πρέπει η γυναίκα που διαμορφώνει τις κοινωνίες να φέρει την ισορροπία ανακαλύπτοντας τον εσωτερικό ναό της... Η σημερινή γυναίκα πρέπει να απαλλαγεί από την υπερβολή του φόβου και να μείνει ριζωμένη στο ένστικτο και τον εαυτό της για να μπορέσει με αυτό το τρόπο να ξαναβρεί το δρόμο της. Επιστρέφοντας πίσω να δημιουργήσει μία νέα κοινωνία... Η γυναίκα είναι πολύτιμη ύπαρξη στη ζωή... Σε αυτό το σημείο με οδήγησε το μυθιστόρημα της κας Λαμπροπούλου και την ευχαριστώ που με οδήγησε να δημιουργήσω μερικούς συλλογισμούς. Είμαι σίγουρος ότι όποιος το διαβάσει θα κερδίσει πολλά και θα προβληματιστεί με τα ερωτήματα που θα του γεννηθούν... Ας ξεχάσουμε λίγο το νου. Δεν χρειάζονται πια άλλοι άνθρωποι "βιβλιοθήκες", χρειάζονται απλά άνθρωποι που να μιλούν στην καρδιά».

Μετά τη τροφή για σκέψη και προβληματισμό από τον κο Στεργίου, ο κος Κουζούμης έδωσε το λόγο στο τιμώμενο πρόσωπο, την κα Πόπη Λαμπροπούλου, η οποία αν και αγχωμένη λίγο προτίμησε να ξεκινήσει την ομιλία της απαγγέλοντας ένα στίχο από ένα ποίημα του Έντι Φιτζέραλντ. «Με τη παρουσία σας εδώ σήμερα, η οποία με τιμά, διαπιστώνω ότι οι φίλοι μου μ' αγαπάνε», είπε συγκινημένη η συγγραφέας αφού καλησπέρισε και ευχαρίστησε όλους όσοι παρευρίσκονταν.

«Αυτό το βιβλίο έγινε μετ' εμποδίων που τελικά ξεπεράστηκαν με τη βοήθεια των ανθρώπων του εκδοτικού οίκου Ωκεανός. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που ήρθε στον κόσμο άλλο ένα πνευματικό μου παιδί».

Η κα Λαμπροπούλου  μίλησε για το νέο της πόνημα με ευαισθησία γιατί όπως ενημέρωσε, τα περισσότερα τα έχει ζήσει από κοντά από ανθρώπους που ζήτησαν τη βοήθειά της. Επισήμανε επίσης ότι υπάρχει και η μυθοπλασία γιατί χωρίς αυτή το βιβλίο δεν μπορεί να κρατήσει τις κρυφές του αλήθειες.

«Μία από τις αρχές μου είναι το βιβλίο να έχει κάτι να πει. Να εμπεριέχει ρεαλισμό, να έχει σχέση με τη πραγματικότητα...Το να γράφω ήταν ένα παλιό μου όνειρο...Έχω ανάγκη να γράφω... Με αυτό το τρόπο ταξιδεύω, είναι το καταφύγιό μου... Το γράψιμο έχει πολύ κόπο και κούραση γιατί δεν γράφουμε με το χέρι αλλά με τη καρδιά και όλο το σώμα μας...».

Η συγγραφέας ευχαρίστησε όλους όσοι παρευρίσκονταν, τις εκδόσεις Ωκεανός, τους ομότεχνούς της που την τίμησαν με τη παρουσία τους, τους αξιόλογους ηθοποιούς για την ερμηνεία τους, τους εξαιρετικούς ομιλητές για τη συμμετοχή τους, την ταλαντούχα κα Νικολοπούλου που έντυσε μουσικά τη βραδιά. «'Αραγε η μοίρα κυβερνάει τη ζωή μας;...Σας ευχαριστώ!».

Αχ έρωτα, να μπορούσαμε εσύ κι εγώ να συνωμοτήσουμε με τη μοίρα
ν' αρπάξουμε το θλιβερό σχέδιο των πραγμάτων 
να το κάνουμε κομμάτια και μετά να το ξαναφτιάξουμε 
όπως το θέλουν οι καρδιές μας...