Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Το βιβλίο «Σαν δυο σταγόνες νερό».
Η συγγραφέας Άννα Μητσοπούλου.
Οι εκδόσεις Μάτι.

«Καλωσόρισες Άννα από την όμορφη Φλώρινα», είπε η κα Γκαζιάνη ως συντονίστρια της παρουσίασης και αφού καλησπέρισε και καλωσόρισε όλους τους παρευρισκόμενους συνέχισε περιγράφοντας την προσωπική της εμπειρία από τη γνωριμία της με τη συγγραφέα, «Την Άννα τη γνώρισα πρώτα ως άνθρωπο μετά ως διαδικτυακή φίλη και στη συνέχεια ως συγγραφέα. Μερικές φορές συμβαίνει κάτι μαγικό με ορισμένους ανθρώπους. Η αύρα του ενός μαγνητίζεται από την αύρα του άλλου. Κι ας μην μοιάζουν εξωτερικά "σαν δυο σταγόνες νερό", ωστόσο οι ψυχές τους συναντώνται με τρόπο μυστηριακό και μεταφυσικό κι έρχονται κοντά ακόμα κι αν δεν συναντιούνται συχνά. Κάπως έτσι είναι και η δική μου σχέση με την Άννα».

Το λόγο έδωσε στη συνέχεια στο τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς, τη συγγραφέα του βιβλίου, Άννα Μητσοπούλου.

Η κα Άννα Μητσοπούλου, βαθιά συγκινημένη, ευχαρίστησε όλους για την τιμή που της έκαναν να παρευρίσκονται στην παρουσίαση του «νέου πνευματικού της παιδιού», Αναφέροντας ονομαστικά στους ομότεχνούς της που ήταν στην αίθουσα, Ευθυμία Μαράκη, Σοφία Δημοπούλου, Κατερίνα Λέκκα, Κατερίνα Σωπύλη, Κάκια Ξύδη, Βασιλική Λεβεντάκη και φυσικά τις ομιλήτριές της, Μαίρη Γκαζιάνη και Μαρία Γαβριελάτου. Ιδιαίτερα ευχαρίστησε το σύζυγο και τα δύο της παιδιά της για την υποστήριξη και την αγάπη τους. Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει και τους συναδέλφους της από το ΙΚΑ ΕΤΑΜ, την περίοδο που ζούσε στην Αθήνα, που την τίμησαν με την παρουσία τους.

Η κα Γκαζιάνη, πριν δώσει το λόγο στην κα Μπακάρα να διαβάσει ένα απόσπασμα, αναφέρθηκε στο πρώτο μυθιστόρημα της συγγραφέως, «Φώτισες τη ζωή μου», με θέμα τη παρένθετη μητρότητα. Επεσήμανε την ευαισθησία και το σεβασμό που επέδειξε η κα Μητσοπούλου στις γυναίκες που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν, αλλά και την προσέγγιση και μαεστρία της να ενσωματώσει με μία παράγραφο αυτό το πρώτο βιβλίο της μέσα στο δεύτερο, «Σαν δυο σταγόνες νερό», χωρίς αυτά τα δύο να έχουν οποιαδήποτε σχέση.

Η κα Μαρία Μπακάρα με το προσωπικό στυλ που τη χαρακτηρίζει, διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο της συγγραφέως. Στη συνέχεια η συντονίστρια έδωσε το λόγο στη συγγραφέα κα Μαρία Γαβριελάτου για να μιλήσει για τα το πως εισέπραξε το μυθιστόρημα της Άννας Μητσοπούλου.

«Το ξέρω ότι ακούγομαι, έχω δυνατή φωνή, είμαι ηχείο από μόνη μου», σχολίασε με χιουμοριστική διάθεση η κα Μαρία Γαβριελάτου, προσπαθώντας να προσαρμόσει το μικρόφωνο και συνέχισε, «Η Άννα είναι πάντα για όλους... Άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σαν χαρακτήρας... Είναι ένα κομμάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μου... Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ γιατί έχει ένα χαρακτήρα θησαυρό για τον καθένα από εμάς... Το πόνημα αυτό της αγαπημένης φίλης Αννούλας είχα τη χαρά να το διαβάσω πριν δύο περίπου χρόνια. Όταν ήρθε η στιγμή να ετοιμαστώ γι' αυτή τη παρουσίαση, έπιασα τον εαυτό μου να θυμάται κάθε λέξη, κάθε σελίδα. Αυτό, για ένα βιβλίο είναι τεράστιο προτέρημα... Το να μπορείς να θυμάσαι την ιστορία και να περπατάς νοερά πάλι στην υπόθεση».

Επεσήμανε την επιτυχία της συγγραφέως να μεταφέρει στον αναγνώστη έντεχνα και με κάθε λεπτομέρεια την ψυχοσύνθεση των διδύμων αδελφών. Στάθηκε και στο εξαιρετικό εξώφυλλο που δημιούργησαν οι εκδόσεις ΜΑΤΙ... Η γέννα είναι ένα θαύμα της φύσης, πόσο μάλλον όταν είναι δίδυμα... Άραγε πως είναι η συμπεριφορά δίδυμων παιδιών που η φύση θέλησε να φιλοξενηθούν στην ίδια μήτρα; Την προσωπική της εμπειρία στο θέμα αυτό κατέθεσε η κα Γαβριελάτου λέγοντας, «Είχα τη τύχη να μεγαλώσω δίδυμα όπου είδα τεράστιες διαφορές αλλά και πάρα πολλά κοινά στοιχεία, τα οποία έρχονταν σε κόντρα με τις διαφορές και υπερίσχυαν. Αυτές οι διαφορές και οι ιδιαιτερότητες ήταν στη ψυχοσύνθεση και στον χαρακτήρα των διδύμων. Είναι δύσκολες, περίπλοκες όταν ένας από τους δίδυμους, εκτός από τη διαχείριση του δικού του χαρακτήρα έχει να διαχειριστεί και το άλλο του μισό που η φύση για κανένα λόγο δεν θα αφήσει ν' αποχωριστεί και να απαγκιστρωθεί. Κι ας λέει η σύγχρονη Παιδαγωγική ότι τα δίδυμα πρέπει να τα βοηθήσουμε να ανεξαρτητοποιηθούν το ένα από το άλλο ώστε ν' αναπτύξουν δική τους προσωπικότητα... Από εμπειρία σας λέω ότι σε μεγάλο βαθμό αυτό αποτυχαίνει. Η φύση είναι πιο δυνατή από τη βούληση του ανθρώπου, της ιατρικής, πόσο μάλλον της ψυχολογίας».

Η κα Γαβριελάτου συνέχισε με μια λεπτομερή σκιαγράφηση του χαρακτήρα των δύο ηρωίδων της ιστορίας, επισημαίνοντας ταυτόχρονα και σημεία αναφοράς ή ερωτήματα που προκύπτουν από την αφήγηση, προκαλώντας την περιέργεια, το προβληματισμό και τη φαντασία του κοινού.

«Βλέπουμε την απόλυτη αδελφική αγάπη. Βλέπουμε το ένα μισό, όσο να θέλει να ανεξαρτητοποιηθεί, να ενώνεται με το άλλο μισό ακόμα και μετά το θάνατο. Να επιβεβαιώνει ότι η δύναμη της αγάπης που γεννήθηκε κατά τη κυοφορία τους ήταν κάτι το υπερφυσικό. Πάλη ανάμεσα στη φύση και στη μοίρα με νικήτρια, η φύση», είπε η κα Γαβριελάτου και συνέχισε, «Είναι δυνατό το βιβλίο της Άννας. Τα συναισθήματα ποικίλα... Ανιδιοτελής αγάπη ανάμεσα στις δύο ηρωίδες... Σοκαριστική φυσιογνωμία είναι αυτή της μάνας των κοριτσιών... Με κουράγιο και δύναμη γινόταν ο βράχος για να πιαστούν σε κάθε δύσκολη στιγμή... Το βιβλίο με δίδαξε και με ταξίδεψε, με πήγε πολύ μακρυά... Αν έπρεπε να του δώσω ένα τίτλο αυτός θα ήταν "Ανιδιοτέλεια" διότι η Άννα μού την πρόσφερε σε κάθε λέξη, σε κάθε περιγραφή κάνοντάς με, εκτός από τα βουρκωμένα μάτια μου, να νιώθω μια ανατριχίλα ως τα μύχια της ψυχής μου... Εκτός των άλλων που θα διακρίνετε μέσα στο βιβλίο είναι και η εικόνα του έξω κόσμου που πολλές φορές αποφεύγουμε να κοιτάξουμε. Είναι ένας ύμνος στο ΚΑΛΟ, στην ΑΓΑΠΗ και στη ΠΡΟΣΦΟΡΑ».

«Τελειώνοντας, θα ήθελα ν' αναφερθώ στις απίστευτα ζωντανές εικόνες της ζωής στην Αφρική, της μίας εκ των ηρωίδων, και τον αγώνα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Είναι αξιοσημείωτη η προσφορά αυτών των γιατρών που παλεύουν στη μαύρη ήπειρο και μια ταπεινή συγγραφέας όπως είναι η Άννα να τους δένει τόσο περίτεχνα στην ιστορία της τιμώντας τους με το δικό της τρόπο για τον αγώνα τους. Κυρίως να μάθουμε και εμείς οι υπόλοιποι πως υπάρχει και ένας άλλος κόσμος που δεν είναι αγγελικά πλασμένος, που γεννάει θύματα αλλά γεννάει και ελπίδες. Μέσα από αφανείς ρομαντικούς ήρωες που η αυτοθυσία δεν είναι μόνο τρόπος ζωής αλλά και συνείδησης».

Κλείνοντας η κα Γαβριελάτου επισήμανε πόσο συναισθηματικά φορτισμένη ήταν ενώ διάβαζε την ιστορία και πόσα μηνύματα της πέρναγε μέσα από τις σελίδες του το βιβλίο. Απευθυνόμενη στους αναγνώστες που παρευρίσκονταν, σχολίασε, «Είμαι σίγουρη πως θα το αγαπήσετε, θα πάρετε τα ωραιότερα μηνύματα. Η Άννα έχει ένα μότο στη ζωή της, όπως κι εγώ, δεν γράφει μόνο για να γράφει. Θέλει ο αναγνώστης να πάρει και κάτι από αυτό το βιβλίο, ένα μήνυμα».

Μ' ένα τέτοιο αισιόδοξο μήνυμα έκλεισε την ομιλία της η συγγραφέας, «Τη συγκίνηση να διαδεχτεί η αισιοδοξία, η πίστη στη ζωή και το δικαίωμα να ονειρευόμαστε. Όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό. Βάζοντας ένα μικρούλι λιθαράκι μας για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος. Αυτά προσφέρει στο πόνημά της η δική μου Αννούλα. Το "Σαν δυο σταγόνες νερό" είναι ένας ύμνος στη ζωή και σε ότι περικλείεται μέσα σε αυτήν».

Η κα Γκαζιάνη εκθείασε την εξαιρετική ανάλυση της κας Μαρίας Γαβριελάτου για το βιβλίο. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις σκέψεις της κας Μητσοπούλου τις οποίες αποτύπωσε στον πρόλογο του βιβλίου της τις οποίες και διάβασε στους παρευρισκόμενους θέτοντας ερωτήσεις προς τη συγγραφέα, «"Θεωρώ τυχερά τα παιδιά που έχουν αδέρφια" γράφει και αναρωτιέμαι, Είναι πάντα έτσι; Είναι πάντα ισχυρός ο δεσμός ανάμεσα στ' αδέρφια; Είναι αλήθεια ότι το αίμα νερό δεν γίνεται; ή γίνεται;».

Στους προβληματισμούς αυτούς, κατά την κα Μητσοπούλου, ρόλο παίζουν οι αρχές που έχουν πάρει τα παιδιά από τους γονείς τους. Αν οι γονείς έχουν μάθει τα παιδιά τους ν' αγαπούν το ένα το άλλο, τότε θ' αγαπιούνται για όλη τους τη ζωή. Θα κρατήσει για πάντα αυτή η αγάπη και κανένας δεν θα μπορέσει να τη διαλύσει.

Στη συνέχεια η κα Μητσοπούλου αναφέρθηκε στο πως εμπνεύστηκε το θέμα αυτό και τι την έκανε ν' ασχοληθεί με τη σχέση των δίδυμων αδερφών. Εξήγησε πόσο ισχυροί είναι οι δεσμοί αίματος μεταξύ αδερφών ως συνοδοιπόρων στο ταξίδι της ζωής όπου οι παιδικές αναμνήσεις μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη. Οι πληροφορίες συλλέχθηκαν από το οικογενειακό της περιβάλλον, τις οποίες επεξεργάστηκε κατάλληλα ώστε να κατανοήσει καλύτερα τον ψυχισμό των διδύμων παιδιών.

Η συντονίστρια κα Γκαζιάνη επισημαίνοντας καίρια σημεία από την ιστορία, κατέθετε τον προβληματισμό που της γεννούσαν. «Η "μαμαδένια μυρωδιά" είναι διαφορετική για το καθένα από τα παιδιά της;», ρώτησε τη συγγραφέα η οποία σχολίασε, «Πράγματι, για κάθε παιδί μου μπορεί να έχω διαφορετική μυρωδιά, η μία να μυρίζει σε μένα βανίλια και η άλλη τριαντάφυλλο» ή «Πως φαντάζει άραγε στα παιδικά μάτια ο εκπαιδευτικός, ως πρότυπο σωστού ανθρώπου, ως γνώστης των πάντων;», δίνοντας την ευκαιρία στην κα Μητσοπούλου να επισημάνει την αξία του ρόλου του εκπαιδευτικού. Στις πρώτες τέσσερις τάξεις του Δημοτικού των κοριτσιών της η δασκάλα τις εμφύσησε αξίες και ιδανικά θέτοντάς τους γερές βάσεις και θεμέλια για να μπορούν να συνεχίσουν.

Στο ίδιο μοτίβο συνεχίστηκε η συζήτηση με ερωτήσεις από τις κυρίες του πάνελ και το κοινό που έδωσαν την ευκαιρία στη συγγραφέα να αναπτύξει τις απόψεις της, όπως για το ρομαντισμό, τις διαφορές στον τρόπο διασκέδασης των γενεών, στις σχέσεις μεταξύ διδύμων αδελφών, το υγιές περιβάλλον ανάπτυξης των παιδιών, το ρόλο και τη σημασία των γονέων, της οικογένειας και της φιλίας. Τις ερωτήσεις και απαντήσεις μπορείτε να παρακολουθήσετε αναλυτικά στο βίντεο που συνοδεύει το ρεπορτάζ.

Καταλήγοντας η κα Γκαζιάνη σχολίασε, «Η συγγραφέας Άννα Μητσοπούλου έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα στο λογοτεχνικό χώρο και ο αναγνώστης θα βυθιστεί στις σελίδες του βιβλίου μη δυνάμενος να το αποχωριστεί».

Η συγγραφέας κα Μητσοπούλου αρκετά συγκινημένη διάβασε την ειδική αφιέρωση που έχει κάνει στην αρχή του βιβλίου και η οποία έχει ιδιαίτερη σημασία για αυτήν, «Είναι αφιερωμένο στις δύο κόρες μου, το λόγο της ύπαρξής μου, αλλά και σε αυτόν που βγήκαμε από την ίδια μήτρα, τον αδερφό μου. Αφιερωμένο σ' αυτούς που ξέρουν ν' αγαπούν βαθιά και απόλυτα. Όταν αγαπάς και αγαπιέσαι, τότε πραγματικά ζεις, είσαι ευτυχισμένος».

Ολοκληρώνοντας η συγγραφέας, ανέφερε τη σχέση «πρόκληση» με έναν εκ των ηρώων της ιστορίας, το μικρό Νικόλα, «Είναι ο γιος που δεν απέκτησα ποτέ... Δεν ξέρω πως συμπεριφέρονται στ' αγόρια γιατί έχω δύο κόρες... Το χάρηκα πολύ, ήταν η ελπίδα για τη συνέχιση της ζωής... Ο Νικόλας μεταφέρει στον αναγνώστη το τελικό μήνυμα που θέλω να περάσω μέσα από αυτό το βιβλίο... Μάνα είναι μόνο μία, ποτέ δεν αντικαθίστανται. Δεν είναι απαραίτητα η βιολογική μας. Είναι όμως αυτή που στέκεται δίπλα μας πάντα, ακοίμητος φρουρός... Μας δίνει τα εφόδια και μας κάνει δυνατούς... Όταν εισπράττουμε αγάπη, τη δίνουμε και απλόχερα... Ο Νικόλας μου έμαθε κάτι, τα παιδιά είναι αυστηροί κριτές και αντιλαμβάνονται τα πάντα. Γι'αυτό δεν πρέπει να τους αποκρύπτουμε ποτέ την αλήθεια».

«Ο μικρούλης αλητάκος κλέβει την παράσταση χωρίς να είναι ο πρωταγωνιστής, κατάφερε να τα ισοπεδώσει όλα και με το μικρό του χεράκι να ενώσει τα κομμάτια του παζλ», συμπλήρωσε η κα Γαβριελάτου για τον λιλιπούτειο ήρωα.

Στον επίλογο η κα Μητσοπούλου ευχαρίστησε όλους για την τιμή που της έκαναν να παρευρεθούν στη παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου της και ιδιαίτερα τις ομιλήτριες των οποίων η επιλογή δεν έγινε τυχαία. Ήταν πολύ σημαντικές και τις ήθελε δίπλα της όπως και την αξιαγάπητη κα Μπακάρα. Ευχαρίστησε επίσης τον εκδότη της, κο Σάββα Προβατίδη των εκδόσεων ΜΑΤΙ για την υποστήριξή του.