Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με το βιβλίο «Ο χορός των ψευδαισθήσεων».
Σχετικά με το συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη.

Το Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ και οι Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ παρουσίασαν το νέο βιβλίο τού Δημήτρη Στεφανάκη, «Ο χορός των ψευδαισθήσεων». Την εκδήλωση συντόνισε ο δημοσιογράφος Νίκος Θρασυβούλου ενώ για το βιβλίο μίλησε η δημοσιογράφος Τίνα Μανδηλαρά. Ο συγγραφέας συνομίλησε με το κοινό και υπόγραψε αντίτυπα του βιβλίου του.

Η κα Δημάκη τού ΙΑΝΟΥ, καλωσόρισε το κοινό και αφού ενημέρωσε για την εκδήλωση και το θέμα της, έδωσε το λόγο στον κο Θρασυβούλου.

Ο κος Θρασυβούλου, καλωσόρισε με τη σειρά του το κοινό στην κατάμεστη ομολογουμένως αίθουσα, και αναφέρθηκε στο βιβλίο χρησιμοποιώντας λέξεις από τον τίτλο του, «Μας χορεύει», είπε, «στα χρόνια τής ανεμελιάς. Ο Δημήτρης είναι η χαρά τού δημοσιογράφου, λες το πρώτο γράμμα μίας λέξης και τα υπόλοιπα τα κάνει ο ίδιος. Ως αναγνώστης που διαβάζει 2-3 βιβλία ανά 10 ημέρες, βρίσκω αυτή την έκδοση περιποιημένη και με εξαιρετικό εξώφυλλο». Έδωσε το λόγο στην κα Μανδηλαρά να μιλήσει για το βιβλίο.

Η κα Μανδηλαρά ευχαρίστησε όσους βρίσκονταν εκεί «Παρά τις αντίξοες συνθήκες» όπως είπε, εννοώντας το κλειστό κέντρο τής πόλης λόγω κινητοποιήσεων. «Θα μιλήσω χωρίς κείμενο για ένα πραγματικά ωραίο βιβλίο. Το Δημήτρη τον παρακολουθώ από την αρχή τής καριέρας του και χαίρομαι με την εξέλιξή του».

«Στο γράψιμό του κάνει οικονομία, δεν περισσεύει τίποτα, εγώ όμως ήθελα περισσότερο. Είναι ένας καθαρόαιμος συγγραφέας, ξέρεις τι να περιμένεις από κάθε του δουλειά. Τα κείμενά του διαπνέονται από μία ισορροπία, εσωτερική και εξωτερική. Κάνει μία ιδιόμορφη έρευνα, ψυχαναλυτικής μορφής, βλέπει πολυεπίπεδα».

«Δεν έχω υπόψη μου παρά μόνον έναν ή δύο ακόμη συγγραφείς που έγραψαν για την εποχή που ζούμε και την πόλη στην οποία ζούμε.Συγκινήθηκα που διάβαζα για την Αθήνα».

«Η ιστορία ξεκινάει με μία αυτοκτονία, με πόνο. Εγώ, ως καταθλιπτική είπα, εδώ είμαστε! Πρωταφωνιστεί ο Αλεκίνος, ένας ικανός ρήτορας, η εξέλιξη τού Οδυσσέα θα έλεγα, ένας πολυπράγμων απατεώνας. Ο Έλληνας, ο έξυπνος που τάζει τα πάντα στους πάντες. Η απόληξη τού θεού τού εμπορίου Ερμή. Ένας απατεώνας δολοπλόκος».

«Πρωταγωνιστεί ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, ίσως το alter ego τού συγγραφέα. Η φαντασία και η πραγματικότητα είναι δυσδιάκριτες. Οι χαρακτήρες ζουν ότι ζήσαμε και εμείς. Είναι ένα από τα βιβλία για εμάς και την πόλη μας. Είναι η αποθέωση τού μυθιστορήματος. Ο Δημήτρης ξέρει να μιλάει για τους ήρωές του».

Στη συνέχεια, οι δύο συνομιλητές τού συγγραφέα έθεσαν ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που πηγάζουν από την ιστορία και το κείμενό της, δίνοντας τη δυνατότητα στο συγγραφέα να αναπτύξει τις απόψεις του αλλά και τα όνειρά του για την πόλη και τον ίδιο.

«Άρια, Μέρες Αλεξάνδρειας, Φιλμ Νουάρ, ο κύκλος των ιστορικών μυθιστορημάτων έκλεισε. Με αυτό το νέο βιβλίο, δίνεις την εικόνα τής σύγχρονης εποχής και τής πόλης;», ήταν η πρώτη ερώτηση. «Από τον κοσμοπολιτισμό των προηγούμενων βιβλίων μου, επιτέλους φτάνω στο σήμερα για να συμβάλω σε έναν μύθο για αυτή την πόλη, αντάξιο τής Αθήνας», απάντησε ο κος Στεφανάκης.

«Μπορεί να χαρακτηριστεί ένα ιστορικό μυθιστόρημα τού σήμερα. Μετά από 30 χρόνια τι θα ήθελες να μάθει κάποιος διαβάζοντας αυτό το βιβλίο;», ρώτησε ο κος Θρασυβούλου. «Άλλοι γράφουν για το σήμερα και την πόλη αποσπασματικά, όχι συνολικά. Εγώ ψάχνω να βρω τι δεν έχει γίνει και και το κάνω. Θέλω να αποδειχτεί ένα καλογραμμένο βιβλίο, αφού παρέλθουν οι πωλήσεις και η δόξα, να γίνει κλασικό», απάντησε ο συγγραφέας.

«Είναι ένα βιβλίο για την κρίση; Μιλούν οι λογοτέχνες για την κρίση;», ήταν η επόμενη ερώτηση. «Το βιβλίο δεν είναι για την κρίση, η λογοτεχνία δεν μπορεί να μιλήσει ευθέως για την κρίση αλλά να τη χρησιμοποιήσει ως φόντο. Η κρίση αυτή καθαυτή είναι ζήτημα τής βούλησης των πολιτών».

«Ο Αλεκίνος είναι ένας χαρισματικός απατεώνας. Υπάρχει αυτός σήμερα;», τέθηκε ως ερώτηση αναζητώντας παραβολή με πραγματικά πρόσωπα. «Ο Αλεκίνος είναι λογοτέχνης, ο ίδιος λέει για τον εαυτό του, "είμαι ένα κινητό μυθιστόρημα". Δεν υπάρχει κάποια ταύτιση με πραγματικό πρόσωπο. Έχει το σημάδι ενός νοσηρού Ζορμπά με υπερτροφικό Εγώ», είπε ο συγγραφέας μη εκπληρώνοντας την προσδοκία να βγει "είδηση".

«Η πόλη άλλαξε. Παλαιότερα ήταν πολύ διαφορετικά. "Πάμε για καφέ στη Γλυφάδα" είχε κάτι σήμαινε», είπε η κα Μανδηλαρά και διάβασε ένα απόσπασμα με περιγραφή τής πόλης δίνοντας την ευκαιρία στο συγγραφέα να αναπτύξει τις ενδιαφέρουσες απόψεις του για αυτή την πόλη. «Είμαστε όλοι Αθηναίοι. Αυτή η πόλη μας ανήκει και της ανήκουμε. Πρέπει να την αγαπήσουμε. Πρέπει να χτίσουμε το μύθο της ο οποίος πρέπει να είναι θετικός. Να αναδείξουμε την αρχιτεκτονική τού κέντρου που σφίζει από παρελθόν, είναι μία μικρή Αλεξάνδρεια, ένα μικρό Παρίσι. Επιδιώκω να κινούμαι στο κέντρο, να αφουγκράζομαι το σφυγμό της. Φιλοδοξώ να μεταδώσω το πάθος και τον ενθουσιασμό μου για την Αθήνα. Άλλωστε, από εδώ ξεκίνησαν όλα!».

Ακολούθησαν και άλλες εξίσου ενδιαφέρουσες ερωτήσεις από τις απαντήσεις στις οποίες κρατάμε μερικές χαρακτηριστικές φράσεις, «Το γράψιμο είναι σαν έναν διάδρομο με πόρτες, αν καθώς προχωράς δεν ανοίξει μία από αυτές, πρέπει να γυρίσεις πίσω και να πάρεις άλλο διάδρομο», «Ο χρόνος ξεβράζει, η ουσία είναι στη δουλειά», «Αυτός που στα 55 του σκέφτεται όπως στα 35 του, έχει χάσει 20 χρόνια από τη ζωή του».

«Η λογοτεχνία δεν αλλάζει τον κόσμο αλλά δημιουργεί πιο ευαίσθητους ανθρώπους, δημιουργεί αμφιβολίες. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ», ήταν οι τελευταίες κουβέντες τού συγγραφέα, πριν κλείσει η όμορφη αυτή εκδήλωση. «Το καλύτερο κλείσιμο» όπως το χαρακτήρισε η κα Μανδηλαρά, «μία ωδή στη λογοτεχνία».

Ο κος Θρασυβούλου ευχαρίστησε τους συναδέλφους συγγραφείς του κου Στεφανάκη που παρευρίσκονταν, τον ΙΑΝΟ χαρακτηρίζοντάς τον ως φάρο για την οδό Σταδίου, τις εκδόσεις Ψυχογιός για την εξαιρετική δουλειά τους, το κοινό, το συγγραφέα και την κα Μανδηλαρά.

«Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει τι θα γίνει με τα ηλεκτρονικά βιβλία, όμως εύχομαι να συνεχίσουν να υπάρχουν τα έντυπα βιβλία, να τα πιάνουμε, να τα μυρίζουμε. Καληνύχτα!».