Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Βασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στην Καβάλα. Έγγαμος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχουν μία κόρη την Ευρυδίκη.

Σπουδές: Νομική Σχολή ΑΠΘ. Τηλεόραση στο Yale και στο School of Radio and Television Νέας Υόρκης.

Σταδιοδρομία: Συγγραφέας. Κατά περιόδους ασχολήθηκε με το γράψιμο σεναρίων. 1981-84 αναπλ. Γενικός διευθυντής της ΕΡΤ, 1994-96 και 2014-2015 δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αθηναίων, 1996-2004, πρέσβυς εκ προσωπικοτήτων της χώρας μας στην UNESCO. Mέλος της ΕΣΗΕΑ, της Εταιρείας Συγγραφέων (Πρόεδρος 2001-2005), της Société des Auteurs et Compositeurs Dramatiques.

Έχει τιμηθεί με τον τίτλο του Commandeur des Arts et des Lettres της Γαλλικής Δημοκρατίας και με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων (2016). Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών, του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στις έδρες της Φιλολογίας.

Στα χρόνια της αυτοεξορίας του σε Παρίσι, Ρώμη, Βερολίνο (1967-1974), δημοσίευσε πολλά βιβλία στο εξωτερικό από τις προσωπικές του «Εκδόσεις 8 1/2» που κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε 2 τόμους, από τις Εκδόσεις Παπαζήση με τον τίτλο «8 ½», το 2012.

Έχει εκδώσει συνολικά 120 βιβλία και είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας πεζογράφος μετά τον Νίκο Καζαντζάκη. Ανάμεσα στα χίλια βιβλία που πρότεινε πρόσφατα στους αναγνώστες της η αγγλική εφημερίδα The Guardian (“1000 novels everyone must read”, 21/1/2009) περιλαμβάνονται δύο μόνο ελληνικά: ο Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά του Νίκου Καζαντζάκη και το Ζ του Βασίλη Βασιλικού. Από το 1994 μέχρι το 2013 και τη διετία 2018-2019 επιμελούνταν και παρουσίαζε την εκπομπή για το βιβλίο «Άξιον Εστί», από την κρατική τηλεόραση. Τα αρχεία βρίσκονται στο Boston University των Η.Π.Α. και στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη, στην Αθήνα.

Νομικός, δημοσιογράφος, αρθρογράφος, ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παραγωγός, σεναριογράφος, πολυγραφότατος και πολυμεταφρασμένος συγγραφέας… Ποιος από αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Κατ’ αρχήν συγγραφέας. Και τα άλλα που αναφέρετε είναι σωστά εκτός από το «Νομικός» παρόλο που αποφοίτησα από τη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Όμως η εμπειρία μου αυτή ήταν που με βοήθησε να γράψω το «Ζ». Είχα 40 κούτες με το ανακριτικό υλικό του Σαρτζετάκη. Αν δεν ήξερα τη νομική γλώσσα δεν νομίζω ότι θα έβγαζα άκρη. Και όπως σπούδασα στη Νέα Υόρκη την τηλεόραση, που τότε δεν υπήρχε στην Ελλάδα, το 1981, με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ο Αντρέας με έβαλε Αναπληρωτή Γενικό διευθυντή στην ΕΡΤ, με επικεφαλής τον φίλο μου κι εξαίρετο δημοσιογράφος τον Γιώργο Ρωμαίο. Έτσι οι «ρόλοι» αυτοί, όπως το σωστά το λέτε, «συνυπήρξαν αρμονικά»

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Το δικό μου «φορτίο» είναι ότι κουβαλάω περί τα 100 βιβλία στην πλάτη μου. Αλλά δεν «καμπούριασα». Παραμένω, ως τώρα, ακόμα ευθυτενής.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Το «φορτίο» μεταπλάθεται, δηλαδή δε με βαραίνει, γιατί η μυθοποίηση είναι η πίσω πλευρά του «πραγματικού». Όπως το είπε ο μέγας Ντοστογιέφσκι -παραθέτω από μνήμης- δεν υπάρχει τίποτα πιο φανταστικό απ’ την πραγματικότητα

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το γύρω περιβάλλον μου είναι ένα και αποκλειστικό: η χώρα μου, η Ελλάδα. Δεν έγραψα ποτέ βιβλίο για μια ξένη χώρα. Η Ελλάδα που «ξανά προς τη δόξα τραβά», αλλά και ξεστρατίζει συχνά προς τη «λόξα».

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Από φράσεις, εκείνη του Μίμη Δεσποτίδη: «Η κατάσταση επιδεινωμένη βελτιούται». Και ο τίτλος ενός βιβλίου του Γιώργου Σκαμπαρδώνη: «Όλα βαίνουν καλώς… εναντίον μας». Τραγούδι: η εποχή του Bel Canto. Ιστορία: «Το Έπος της Εικονομαχίας» του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου.

Αγαπημένη εικόνα;

«Η Παναγία» του Ευαγγελιστή Λουκά.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο , τι θα σας έδινε ζωή;

Η ευωδιά ενός εκατόφυλλου τριαντάφυλλου.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Ο καπνός της πίπας μου.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Βασιλεία. Το ρόδο. Spaghetti Napolitano. Paco Rabanne.

Ένας κακός εφιάλτης κι ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Το καινούργιο βιβλίο που γράφω.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις: γλώσσα, πανδημία, νύχτα, αυλή και ρότα.

Η Μερόπη ήταν ξεναγός. Αλλά καθώς μιλούσε πέντε γλώσσες της Ένωσης την αποκαλούσαν Ευρώπη. Η Πανδημία που είχε εξαπλωθεί και έφερε το διαρκές, για μήνες, lock down, ξαφνικά άλλαξε ρότα και δεν έγινε lock out, απλώς εξαφανίστηκε εν μία νυκτί. Από τη Μεγάλη Δευτέρα και ως την Κυριακή του Θωμά, όχι μόνο δεν υπήρξε κανένα θύμα, αλλά και πολλοί άρρωστοι ανάρρωσαν σ’ αυτό το δεκαπενθήμερο της Ορθοδοξίας. Τη μέρα του Πάσχα, στις 2 του Μάη, στην περιοχή όπου ζούσε η Ευρώπη-Μερόπη, όσοι δεν πήγαν στα χωριά τους, έψηναν το αρνί στη σούβλα της αυλής ή στους κήπους τους…. (ένα μικρό δείγμα από το νέο βιβλίο που γράφω).

Σας ευχαριστώ.