Γράφει: ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΗΚΟΥΛΗΣ

Η Ράνια Ηλιάδου ζει στη Θεσσαλονίκη και αγαπάει τους εφευρέτες, τους εξερευνητές, τους ονειροπόλους ποιητές, τους ακροβάτες και τους θηριοδαμαστές, τη θάλασσα, τα γκρίζα σύννεφα, τις σοκολάτες, τα χαρτιά και τα μολύβια της και πιο πολύ από όλα αυτά τον γιο της.

Αν ένα μαγικό ραβδί εκπλήρωνε μια ευχή της, αυτή θα ήταν: να ταξιδεύει με ένα ιστιοπλοϊκό ψάχνοντας ανεξερεύνητα νησιά, να ζωγραφίζει παραμύθια, να ταΐζει τους γλάρους, να ψαρεύει και να πλέκει
μακριά πουλόβερ για το νυχτερινό κρύο της θάλασσας. Αυτόν τον καιρό σκηνοθετεί κόσμους παραμυθιών, ζωγραφίζει κάρτες και τετραδιάκια, κόβει και ράβει υφάσματα και φτιάχνει κούκλες και κοσμήματα.

Όταν ένα βιβλίο θα βρεθεί στα χέρια του μικρού αναγνώστη, οι ζωγραφισμένες εικόνες είναι αυτές που θα προσελκύσουν πρώτα την προσοχή του, πριν ξεκινήσει την ανάγνωση. Αυτές κρατούν τα σκήπτρα του αρχικού ενδιαφέροντός του. Πιστεύετε ότι η εικονογράφηση μπορεί να παρακινήσει ή να αποτρέψει το παιδί από την ανάγνωση ενός παραμυθιού;

Ναι, το πιστεύω αυτό. Μια εικονογράφηση μπορεί να παρακινήσει ή να αποτρέψει ένα παιδί από την ανάγνωση ενός παραμυθιού, όπως επίσης λόγω της εικονογράφησης του να το αγαπήσει, να εμπνευστεί από αυτό ή αντίθετα να το βρει βαρετό. Θεωρώ πως κάθε εικόνα γενικότερα έχει μια συγκεκριμένη αισθητική, μια ενέργεια και μια δυναμική που επιδρούν άμεσα στο συναισθηματικό κόσμο ενός παιδιού αλλά και ενός ενήλικα.

Πιστεύετε ότι ένα λογοτεχνικό κείμενο που απευθύνεται σε παιδιά πρέπει πάντα να συνοδεύεται από εικονογράφηση διότι τα βοηθάει καλύτερα να κατανοήσουν το κείμενο, να εξαφθεί η φαντασία τους και να ζωντανέψει η ιστορία μπροστά στα μάτια τους;

Ναι, σίγουρα ισχύουν όλα αυτά, καθώς η εικονογράφηση ενός κειμένου τού δίνει σάρκα και οστά, το εντάσσει στην πραγματικότητα κατά κάποιο τρόπο, το συμπληρώνει, πολλές φορές το απογειώνει τελείως. Γι’ αυτό θεωρώ πολύ σημαντικό να έχει μια ωραία εικονογράφηση που θα είναι καλά δεμένη με το κείμενο. Είμαι της γνώμης, όμως, πως δεν είναι απαραίτητο κάθε παιδικό βιβλίο να συνοδεύεται από εικονογράφηση, καθώς ένα βιβλίο μόνο με κείμενο δίνει την ευκαιρία και τη δυνατότητα σε ένα παιδί να χρησιμοποιήσει δημιουργικά τη φαντασία του και να φτιάξει στο μυαλό του τις δικές του εικόνες.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για τον εικονογράφο να αποδώσει με εικόνες το λογοτεχνικό κείμενο που έχει εμπνευστεί και γράψει ο συγγραφέας;

Δεν θα χρησιμοποιούσα τα επίθετα «εύκολο» ή «δύσκολο», γιατί πρόκειται για μια διαφορετική οπτική. Κάθε εικονογράφος, βέβαια, θα το βιώνει μάλλον διαφορετικά. Για μένα κάθε βιβλίο είναι ένα νοερό και εσωτερικό ταξίδι. Διαβάζω πολλές φορές σε διάρκεια πολλών ημερών ένα κείμενο που πρόκειται να εικονογραφήσω, ώσπου να μπω τελείως μέσα στην ιστορία. Μετά σιγά σιγά γεννιούνται εικόνες, χρώματα, χαρακτήρες. Σαν ένα παζλ -κομμάτι κομμάτι- δημιουργείται ένας ολόκληρος κόσμος. Είναι πολύ όμορφο και δημιουργικό. Απαιτεί βέβαια χρόνο και ενέργεια, επίσης καλή επικοινωνία και συνεργασία εικονογράφου/συγγραφέα για ένα πραγματικά καλό αποτέλεσμα.

Πόσο μαγικός είναι ο κόσμος του εικονογράφου; Πόσο παιδί γίνεται ο ίδιος για να μπορέσει να εισέλθει στον ψυχισμό του παιδιού, να τον «διαβάσει» και να εκφραστεί με τα σχέδια και τα χρώματα για χάρη του;

Νομίζω πως, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι που ασχολούνται με παιδικά βιβλία, τη συγγραφή ή την εικονογράφησή τους, ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν έχουν χάσει την παιδικότητά τους. Έτσι, λοιπόν, ένας συγγραφέας ή ένας εικονογράφος δεν χρειάζεται να γίνει παιδί γιατί πρόκειται να γράψει ή να εικονογραφήσει ένα παιδικό βιβλίο. Αντίθετα είναι κάτι που του επιτρέπει να αφεθεί στην παιδικότητά του και να την εκφράσει.

Εύχομαι να είστε πάντα δημιουργική και να εικονογραφείτε ενδιαφέροντα βιβλία για παιδιά.

Πολύ όμορφη ευχή. Ευχαριστώ πολύ!!