Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Βιογραφικό

Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Γράφει βιβλία κυρίως για παιδιά και νέους και ασχολείται με τη μελέτη της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας. Έχει τιμηθεί με τo Βραβείo Παιδικής Λoγoτεχvίας της Ακαδημίας Αθηvώv, με δύο Κρατικά Βραβεία Παιδικού Βιβλίου, με τιμητικά διπλώματα από τo Παvεπιστήμιo της Πάντοβα και τη Διεθvή Οργάvωση Βιβλίωv για τη Νεότητα, καθώς και με άλλα δέκα πανελλήνια βραβεία.

To 1994 και το 2010 ήταν υποψήφια για το Διεθνές Βραβείο Hans Christian Andersen και το 2015 για το Διεθνές Βραβείο Astrid Lindgren. Έργα της έχoυv μεταδoθεί από τo ραδιόφωvo, έχoυv μεταφερθεί στηv τηλεόραση κι έχoυv μεταφραστεί στα ιαπωvικά, στα αγγλικά, στ’ αλβανικά και στα κορεατικά.

Μια καταξιωμένη συγγραφέας σε Ελλάδα και εξωτερικό, σύζυγος, μητέρα, γιαγιά… Ιδιότητες και ρόλοι στη ζωή με ιδιαίτερο βάρος ο καθένας. Ποιος μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Προσπαθώ να συνυπάρχουν αρμονικά. Τις περισσότερες φορές νομίζω πως τα καταφέρνω!

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Επειδή δεν γνώρισα γιαγιά – έφυγαν νωρίς και οι δύο – «υιοθέτησα» ως γιαγιά μια διάσημη Πηνελόπη, συνονόματη της μιας αλλά και δική μου, γιατί αυτό είναι ολόκληρο τ’ όνομά μου, που «μίκρυνε» σε Λότη με επιθυμία της μητέρας μου. Η θετή γιαγιά ήταν η μεγάλη Πηνελόπη Δέλτα. Αγκαλιά με τα βιβλία της μεγάλωσα, στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου, αρχίζοντας από το Παραμύθι χωρίς όνομα, που το πρωτοδιάβασα σε ηλικία πέντε ετών, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται! «Φορτίο» έκτοτε πολυτιμότατο και αναντικατάστατο, στο οποίο προστέθηκαν αργότερα τα έργα του Παπαδιαμάντη και του Καζαντζάκη.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται σε τέχνη και με ποια ευθύνη;

Νομίζω μεταπλάθεται σε τέχνη με τις όποιες ικανότητες έχει εκ φύσεως και καλλιεργεί κανείς με επιμονή και υπομονή, αξιοποιείται ανάλογα με τις συνθήκες που θα συναντήσει και πραγματοποιείται με συναίσθηση ευθύνης απέναντι στο κοινό, στο οποίο απευθύνεται.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το στενό περιβάλλον μου φροντίζει να με ανέχεται με τόσες ώρες που περνώ γράφοντας, κάτι που έπαιξε σπουδαίο ρόλο σε ό,τι έχω κάνει.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση)

«Γηράσκω αεί διδασκομένη».

Αγαπημένη εικόνα;

Τ’ ακρογιάλια και τα βουνά της Ελλάδας.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Το διάβασμα και η θάλασσα.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Με προβληματίζει η ερώτησή σας. Για ν’ απαντήσω σωστά, θα έπρεπε να ξέρω τον λόγο αυτής της στέρησης. Διαφορετική θα ήταν η επιλογή μου αν αυτό το κάτι θα ήταν προς όφελος κάποιου άλλου, ή αν απλά θα έπρεπε να το στερηθώ λόγω συνθηκών.

Αγαπημένο: Όνομα, Λουλούδι, Γεύση, Μυρωδιά;

Όνομα και λουλούδι μαζί: Ίρις, το όνομα της εγγονής μου.
Γεύση και μυρωδιά, πάλι μαζί: Ο καφές!

Ένας κακός εφιάλτης;

Ο πόλεμος.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στη πορεία σας;

Ένα ακόμη βιβλίο.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: μαργαρίτα, χέρι, ήρωας, φτάσιμο και σελίδα.

Τον είδα στον ύπνο μου ολοζώντανο! Ήταν ο ήρωας του Καζαντζάκη, ο λατρεμένος μου Ζορμπάς! Κρατούσε στο χέρι μια μαργαρίτα. Μου την πρόσφερε χαμογελώντας. «Να το θυμάσαι όταν γράφεις» μου είπε. «Το φτάσιμο στην τελευταία σελίδα είναι δύσκολο! Εκτός αν αρχίσεις από κει!»

Σας ευχαριστώ