Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Κωνσταντίνος Γαλάνης γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης (Π.Τ.Δ.Ε.) Αθηνών κι εργάζεται ως δάσκαλος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση σε ιδιωτικό σχολείο. Είναι κάτοχος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Λογοτεχνία» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κι έχει παρακολουθήσει σειρά σεμιναριακών μαθημάτων για την προαγωγή της φιλαναγνωσίας και την εφαρμογή δημιουργικών δραστηριοτήτων στην εκπαιδευτική πράξη.

Συνεργάζεται με έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά (Κλεψύδρα, Ο Αναγνώστης). Η αρθρογραφία του επικεντρώνεται στις τάσεις της σύγχρονης Παιδικής Λογοτεχνίας και στη συμβολή της Λογοτεχνίας στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση.

Συντονίζει Εργαστήρι Δημιουργικής γραφής για μαθητές Δημοτικού. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Καρτ Ποστάλ» (ΕΚΑΤΗ, 2015) και το βιβλίο «Η μάχη με τις σκιές» (ΕΚΑΤΗ, 2019). Το ποίημά του Mare Materna έχει συμπεριληφθεί στην ποιητική ανθολογία «After the journey» (Castello di Duino XI Edition) μεταφρασμένο στην αγγλική και ιταλική γλώσσα. Έργο του έχει λάβει διάκριση από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) και ποιήματά του/κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά ιστολόγια. Συμμετείχε σε Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης (World Festival of Poetry – For a World without wars) που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.

Δάσκαλος, ποιητής, αρθρογράφος, δάσκαλος δημιουργικής γραφής… Ποια είναι η κυρίαρχη ιδιότητά σας ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Αναμφίσβητα, η ιδιότητα που κατέχει την κυρίαρχη θέση είναι αυτή του δασκάλου. Όλες μαζί, βέβαια, συνυπάρχουν σ’ ένα άτυπο ‘’σύμφωνο συμβίωσης’’ με διαφορετικό, όμως, χρονικό πλαίσιο. Η ποίηση χρειάζεται να πρωταγωνιστεί στη σκηνή της καθημερινότητάς μας, ώστε να λειτουργούμε κάποιες -τουλάχιστον- φορές με εναλλακτικό τρόπο, ν’ αποδομούμε και να συνθέτουμε. Κάπως έτσι, λειτουργούν και τα παιδιά που επιθυμούν σε πείσμα των καιρών να βαστούν για όπλο τη φαντασία τους, να το κραδαίνουν και ν’ απασφαλίζουν τις σκέψεις τους. Κάτι αντίστοιχο, διαδραματίζεται στο ‘’σκοπευτήριο’’ του εργαστηρίου Δημιουργικής γραφής... Το να μοιράζεσαι κοινά ενδιαφέροντα και την αγάπη σου για τη Λογοτεχνία παρέα με τους μαθητές σου, πιστεύω πως είναι ανεκτίμητο.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Τα πρώτα παραμύθια που ξεχύθηκαν από το στόμα του πατέρα, οι ιστορίες που ξεδιπλώνονταν μέσα από εικονογραφημένες ή μη σελίδες, το μυστήριο που έκρυβε η πανύψηλη βιβλιοθήκη του παιδικού δωματίου έπλεκαν με την πάροδο του χρόνου ένα ιδιότυπο, φανταστικό κουβάρι. Το ευτύχημα με τις βιβλιοθήκες είναι πως φιλοξενούν τους πιο απίθανους ταξιδιώτες στο κατάστρωμά τους. Κάπτεν Νέμο, Τριβιζάς και Δον Κιχώτης. Μπόρχες, Ε.Χ. Γονατάς και Ρεμπώ... Όλοι τους, σε κάποια από τις τσέπες τους, θα ψηλαφήσουν ένα κομμάτι νήμα...

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Το ερέθισμα συνιστά, κατά την άποψή μου, έναν καθοριστικό παράγοντα για τις επιρροές του κάθε δημιουργού και τη μεταφορά τους στο έργο του. Εν προκειμένω, η έντονη εναλλαγή εικόνων, η αλληγορική γλώσσα και τα υπερρεαλιστικά στοιχεία αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ‘’Καρτ Ποστάλ‘’. Επιπρόσθετα, ο αγαπημένος μου λογοτεχνικός ήρωας, ο Δον Κιχώτης λειτούργησε απολύτως επιδραστικά αποτελώντας το κεντρικό πρόσωπο στη ‘’Μάχη με τις σκιές’’. Στη συγκεκριμένη διασκευή, οι μυλόπετρες αλέθουν σκοτάδι και ζυμώνουν σκιές...

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το περιβάλλον σκιαγραφεί πολλές φορές το περίγραμμα των επιλογών μας. Οι χαρακτήρες, τα πρόσωπα, η αλληλεπίδραση, οι ανθρώπινες σχέσεις, η απώλεια επιδρούν στο εσωτερικό του περιγράμματος και διαμορφώνουν -σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό- το περιεχόμενό του.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία- τραγούδι-φράση);

To Adagio του Albinoni.

Αγαπημένη εικόνα;

Το χαμόγελο της κόρης μου

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Να κεντώ λέξεις και ν’ ακούω μουσική.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Να σταματήσω να σκέφτομαι τ’ αγαπημένα μου πρόσωπα.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Όνομα: Εβίτα/ Λουλούδι: ηλιοτρόπιo/ Γεύση: μπαμπάδες με ρούμι/ Μυρωδιά: γιασεμί – το άρωμα του καφέ.

Ένας κακός εφιάλτης;

Απ’ όταν γεννήθηκε η κόρη μου, έχω παύσει να βλέπω. Δεν θυμάμαι...

Το μότο σας στη ζωή;

La poesía es liberación.

Σας δίνω πέντε λέξεις, κλεψύδρα, καρτ-ποστάλ, σκιά, καπέλο, σελίδα. Σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη.

Η σελίδα έτρεχε μες στον κρυστάλλινο θόλο. Ένιωθε μια μετέωρη σκιά να την καταδιώκει. Έβγαλε ενστικτωδώς το καπέλο της κι άρχισε να βαριανασαίνει. Τα τοιχώματα της κλεψύδρας θάμπωσαν. Μια καρτ-ποστάλ προσγειώθηκε στα πόδια της, σταλμένη απ’ το βιβλίο που η σελίδα δραπέτευσε...

Σας ευχαριστώ.