Βιβλίο Απώλειες
Συγγραφέας Ιουλία Ιωάννου
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Λιβάνης
Συντάκτης-ρια Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Αγορά τού βιβλίου από το Δίκτυο Βιβλιοπωλείων Bookia

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Έχουμε μεγαλώσει ακούγοντας για το πεπρωμένο, ότι η μοίρα που γράφεται στο χέρι μας δεν γίνεται να την αλλάξουμε όσο κι αν αγωνιστούμε για την ανατροπή  που θέλουμε να τη δώσουμε στο διάβα της ζωής... Είναι τάχα όλα γραμμένα από μια δύναμη που μας κινεί ως μαριονέτες και εμείς ανήμποροι τα αποδεχόμαστε; Αυτές τις σκέψεις πέρασαν από το νου μου όσο διάβαζα το δεύτερο βιβλίο της Ιουλίας Ιωάννου “Απώλειες”. Όση αγωνία κι αν έχει ο αναγνώστης  για την εξέλιξη της ιστορίας, γιατί υπάρχει ανεπτυγμένη η αγωνία για το πού οδηγείται η τύχη των ηρώων-  φτάνει σε ένα σημείο που το κλείνει για να σκεφτεί τη δική του πορεία, τα δικά του λάθη και τις δικές του συμπτώσεις. Τέλος τις δικές του απώλειες.

Η συγγγραφέας Ιουλία Ιωάννου μας δίνει την ευκαιρία με το δεύτερο βιβλίο της για μια εκ βαθέων αναζήτηση  στα δικά μας χαμένα πρόσωπα. Πού έφυγαν από τη ζωή με οποιοδήποτε τρόπο αλλά και για το κενό που μας άφησαν και είναι ανεκπλήρωτο. Μας βάζει μπροστά σε διλήμματα και με το δικό της τρόπο μας καθιστά αντιμέτωπους με τη σκληρή πολλές φορές αλήθεια. Καλογραμένο, ανατρεπτικό, με την αγωνία να φτάνει στην αποκορύφωση και με την ικανότητα να μας γαληνεύει όπου χρειάζεται από την ένταση, με όμορφες εικόνες τοπίων όπως της Λευκάδας και της Λέρου αναφέροντας ιστορικά και θρησκευτικά στοιχεία για αυτούς τους τόπους που μας ταξιδεύει νοερά. Η Λευκάδα του έρωτα και η στιγματιγμένη άδικα όμορφη Λέρος. Άλλωστε η Λέρος είναι από τα μη τουριστικά νησιά που χρόνια τώρα διάφορες κυβερνήσεις την είχαν στο περιθώριο. Γι αυτό και διατήρησαν για χρόνια το ψυχιατρείο σ' αυτό το νησί. Μπορώ να υποπτευθώ ότι σκόπιμα το επέλεξε η συγγραφέας. Με τις όμορφες περιγραφές του τοπίου θέλει να “αφαιρέσει” το στίγμα από πάνω του και να γίνει πάλι τόπος έλξης τουριστών. 

Μέσα από τις σελίδες του μας μιλά για πράξεις των ηρώων της που δεν λογαριάζουν τις συνέπειες των πράξεων τους στο μέλλον. Όπως του Χρίστου που τελικά ανέλαβε τις ευθύνες του με τον καλύτερο τρόπο και του Απόστολου που αν και θύμα της οικογένειας λειτούργησε  με ένα πολύ βάναυσο τρόπο και τελικά πλήρωσε τα λάθη του με τον πιο άσχημο τρόπο. Τον Απόστολο στην αρχή τον μίσησα μα όσο προχωρούσε η υπόθεση τον λυπήθηκα όπως και τόσους άλλους που φέρθηκαν με τον ίδιο τρόπο σε έφηβες της ελληνικής επαρχίας. Σε μια κλειστή κοινωνία που η εγκυμοσύνη χωρίς γάμο ήταν το στίγμα και το αποτέλεσμα ένας γάμος για να “κουκουλωθεί¨το γεγονός ή μια αυτοκτονία για να λυτρωθεί η πόρνη έφηβη.

Κοινωνικό το βιβλίο, σκληρό μα αληθινό. Χωρίς φανφάρες και περιττά σχόλια. Με το φόντο μιας μικρής επαρχιακής πόλης με καλοστημένους ήρωες, με σκηνές της καθημερινής Ελλάδας που δεν κουράζουν τον αναγνώστη μα τον τοποθετούν μέσα σε αυτό αφού στους  παλαιότερους που έζησαν σε επαρχιακή πόλη τα γεγονότα που διαδραματίζονται πίσω από τους σκοτεινούς τοίχους τους είναι γνωστά.Ή επειδή τα έζησαν ή τα άκουσαν από στόματα γιαγιάδων στις νυχτερινές βεγγέρες.  Το στίγμα και η ντροπή αναβιώνουν  στο μεγαλείο τους με όλα τα επακόλουθα της και ο αναγνώστης ριγεί από τις αποκαλύψεις.   

Αναρωτήθηκα κι εγώ καθώς το διάβασα πόσες φορές η μοίρα που είναι γραμένη δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τα γεγονότα, να γυρίσει πίσω τον χρόνο; Γιατί δεν μπορούμε να γυρίσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα; Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά; Είναι δυνατόν αυτή η ανώτερη δύναμη που τα ρυθμίζει όλα να ρίχνει τόσα χτυπήματα σε μια οικογένεια; Γιατί τιμωρεί τόσο σκληρά και γιατί να θέλει τόσες δοκιμασίες ώστε να πιστέψουμε στη δύναμη του; Ένα μικρό αν στροβιλίζει το νου μας  και πλάθει σενάρια καθώς το διαβάζουμε δημιουργώντας  τύψεις εάν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για αυτά που συνέβησαν και όχι το πεπρωμένο.

Η Ιουλία Ιωάννου μας περιγράφει τις ζωές μιας οικογένειας απλών, καθημερινών ανθρώπων, που ζουν τη ζωή τους πότε με τη συννεφιά του θανάτου και πότε με τον ήλιο της ευτυχίας.  Και ανάμεσα σ' αυτούς τους καθημερινούς ανθρώπους της βιοπάλης ξεπηδά ολοζώντανη η δύναμη της αδελφικής αγάπης στο μεγαλείο της.Δένει τις δυο αδελφές  μεταξύ τους με πολύ αριστοτεχνικό τρόπο και τις καλεί  να έρθουν αντιμέτωπες με το παρελθόν τους, να στηρίξουν τις επιλογές τους και να μη χάσουν την αγάπη και την εμπιστοσύνη των δικών τους ανθρώπων. Η Μαρία  παντρεμένη και ευτυχισμένη, ενώ η Ειρήνη  ζει  ένα εφηβικό έρωτα που καταλήγει σε κόλαση. Μέχρι τη στιγμή που βρίσκει τον άνθρωπο που θα τη φροντίσει και θα την αγαπήσει. Και σ' αυτό βοήθησε η Μαρία που στάθηκε βράχος δίπλα της, που τη βοήθησε να προσπεράσει τα εμπόδια και να βρει για λίγο την ευτυχία με τον γλυκύτατο  Λάμπη που τη στήριξε αδιαφορώντας για τη κοινωνική κατακραυγή εκείνα τα δύσκολα χρόνια.  Τις αγάπησα και τις δυο γιατί στήριξαν η μια την άλλη στα πολύ δύσκολα της ζωής, υπέφεραν αλλά στάθηκαν όρθιες.

Η  συγγραφέας μας  δείχνει τα τρωτά και τα άτρωτα σημεία της κάθε μιας. Μας συστήνει και μας παρουσιάζει τους δευτεραγωνιστές σε σοκαριστικούς  και ανατρεπτικούς ρόλους που έχουν άμεση επίπτωση στη ζωή τους. Όπως η Άβα, η αδελφή του Λάμπη που μίσησε την Ειρήνη από τη πρώτη στιγμή. Σατανική και δαιμονική γυναίκα που έφερε πολλές συμφορές και ανατροπές στη ζωή της Ειρήνης με μεγάλες απώλειες.Σοκαρίστηκα με τη συμπεριφορά της και τη μίσησα νιώθοντας απέχθεια.  Αλήθεια; Μύθος; Πώς μπορούμε να αμφισβητήσουμε ότι δεν έχουν συμβεί αυτά τα πάθη και τα μίση αφού έχουμε παραδείγματα μέσα στην ελληνική κοινωνία και χειρότερων περιπτώσεων από αυτή. Θαύμασα το μεγαλείο ψυχής της Ευανθίας και της Ζωής. Τη δύναμη που έδωσαν μέσα τους να ζήσουν και που άρπαξαν  την ελπίδα να δημιουργήσουν ξανά και να χαμογελάσουν. Ο Όμηρος, η Σοφία, ο Χρίστος και η Ειρήνη με δίδαξαν κάτι πιο ανώτερο. Την αγάπη στον συνάνθρωπο, τη δύναμη που μπορεί να δώσει ο κάθε άνθρωπος με το περίσσιο της ψυχής του για να δει  το χαμόγελο στα πρόσωπα που τόσο βασανίστηκαν από τις σφαλιάρες της ζωής. Οι ζωντανές και οι σκληρές σκηνές φτάνουν μέχρι το τέλος. Το στομάχι χαλάρωσε μόλις έκλεισα το βιβλίο. Το κράτησα στα χέρια μου, έκλεισα τα μάτια μου και άφησα να περάσουν από μπροστά μου πάλι οι σκηνές, τα πρόσωπα, τα στραπάτσα, οι δολοπλοκίες, ως ταινία.

Τελικά όταν το βιβλίο φέρνει στην επιφάνεια της ψυχής του αναγνώστη  ερωτήματα, πρόκληση για αναζήτηση λύσεων  και μηνύματα που είχε θάψει από καιρό και τον στήνει  στο τοίχο απέναντι σε όλα αυτά επιτάσσοντας ότι ήρθε η ευκαιρία να τα λύσει χωρίς από αδυναμία να τα χώσει στο σεντούκι της λήθης , το βιβλίο αυτό έχει επιτελέσει τον σκοπό τον οποίο γράφτηκε. Και οι   “Απώλειες” της Ιουλίας Ιωάννου μπορώ να  πω  ότι είναι  ένα υπέροχο βιβλίο- ψυχογράφημα που θα αγγίξει πολλούς αναγνώστες. Το κάθε ταξίδι είναι μοναχικό. Διαβάστε το βιβλίο και είμαι σίγουρη ότι θα νιώσετε το ίδιο τράνταγμα ψυχής.