Βιβλίο Ιστορία της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας
Συγγραφέας Φίλιππος Φιλίππου
Κατηγορία Αστυνομικό μυθιστόρημα
Εκδότης Πατάκης
Συντάκτης-ρια Έλενα Χουσνή

Αγορά τού βιβλίου από το Δίκτυο Βιβλιοπωλείων Bookia

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

«Το αστυνομικό ανάγνωσμα είναι ένα είδος μαθηματικών της φιλολογίας. Ακονίζει το μυαλό και τη σκέψι και πολλοί το χρησιμοποιούν σαν ένα είδος νοόμετρο» αναφέρει χρονογράφος του Βήματος με την υπογραφή «Ακροατής» στις 8 Ιουνίου του 1955. Ο Γιάννης Μαρής στο άρθρο του «Το αστυνομικό μυθιστόρημα από τον Βολταίρο ως την Αγκ. Κρίστι-Το μυστικό του, που κατέκτησε τον κόσμο» (Ακρόπολις 7 Φεβρουαρίου 1971» θα γράψει: «Στο αεροπλάνο του ο φιλόσοφος Σαρτρ διαβάζει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Ξεκινώντας για μια σημαντικότατη αποστολή, ο αείμνηστος πρόεδρος Κέννεντυ περνούσε τις ώρες του ταξιδίου σε μια αστυνομική περιπέτεια. Η Γαλλίς διανοούμενη Σιμόν Ντε Μπωβουάρ στις αναμνήσεις της διηγείται:’’άφησα το αστυνομικό μυθιστόρημα που διάβαζα και…’’. Ο Αϊνστάιν, τέλος, λένε, ξεκουραζόταν διαβάζοντας αστυνομικά μυθιστορήματα. Τι είναι αυτό το είδος που διαβάζεται από τον πιο απλο, που δεν διανοείται διεθνώς εφημερίδα να μην το περιλαμβάνη καθημερινώς στην ύλη της, που έχει κατακτήσει και τον κινηματογράφο; Τι είναι το ‘’αστυνομικό μυθιστόρημα’’;»

Τα παραπάνω αναφέρονται στο βιβλίο του Φίλιππου Φιλίππου «Ιστορία της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας- Ο Γιάννης Μαρής και οι άλλοι» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ. Μια ενδελεχής έρευνα για την ιστορία της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας, στην οποία ο συγγραφέας έχει πραγματοποιήσει με την ακρίβεια χειρούργου και την υπομονή αρχαιολόγου μια κυριολεκτική «ανασκαφή» σε αρχεία, εκτενή βιβλιογραφία, αρχεία περιοδικών εκδόσεων, συνεντεύξεις κ.ά. Ανατέμνει την πορεία της παράλληλα με τον εκάστοτε κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλοντα χώρο, με τις συνθήκες και την ατμόσφαιρα της εποχής, οδηγώντας μας να κάνουμε ένα ταξίδι στον χρόνο, τις αντιλήψεις, τα «ανάθεμα» ή τις επιβραβεύσεις του πιο «ταλαιπωρημένου» ίσως λογοτεχνικού είδους. Από την σκαπάνη του δεν θα ξεφύγει το παραμικρό. Ούτε ο πιο ασήμαντος κόκκος άμμου που όμως μπορεί να είναι δηλωτικός της στάσης των λογοτεχνών, των κριτικών και πάνω απ` όλα της ίδιας της κοινωνίας απέναντι στην αστυνομική λογοτεχνία.

Για πρώτη φορά έχουμε στα χέρια μας μια τόσο ενδελεχή έρευνα για το είδος, στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Κυρίαρχη φυσιογνωμία, κατ` εξοχήν εκφραστής, και οδοιπόρος ο Γιάννης Μαρής του οποίου η λογοτεχνική, δημοσιογραφική και πολιτική βιογραφία διατρέχει το βιβλίο σε μεγάλο μέρος του, αναμενόμενη και δίκαιη απονομή των οφειλομένων.

«Στο ρητορικό ερώτημα «Είναι το αστυνομικό μυθιστόρημα λογοτεχνικό είδος;» ο Μαρής απαντάει: «Όχι ή τουλάχιστον συνήθως όχι. Γιατί στο αστυνομικό μυθιστόρημα ο συγγραφεύς τα προετοιμάζει όλα. Οικοδομεί τόσο το πρόβλημα και τη λύση, όσο και τους ήρωές του. Στο αστυνομικό μυθιστόρημα οι ήρωες δεν έχουν την αυτόνομη δύναμη που αποκτούν στο λογοτεχνικό μυθιστόρημα, εκεί όπου ξεφεύγουν από τον δημιουργό τους κι κείνος αναγκάζεται να τους παρακολουθεί. Κάποτε όμως μπορεί να είναι. Όταν ο αστυνομικός συγγραφεύς έχει τη στόφα του λογοτέχνη. Ας μην ξεχνούμε πως το Έγκλημα και Τιμωρία του μεγάλου Ντοστογιέφκι είναι λίγο ‘αστυνομικό μυθιστόρημα’» (σελ. 244-245).

Ο Φίλιππος Φιλίππου αφιερώνει ένα κεφάλαιο στις απαρχές της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας, συνεχίζει με την εμφάνιση του Γιάννη Μαρή ως αστυνομικού συγγραφέα αλλά και τη σχέση του με τα λαϊκά αναγνώσματα. Το τέταρτο μέρος του βιβλίου είναι αφιερωμένο στα «εγκλήματα πάθους και συμφέροντος στην ελληνική κοινωνία», το έκτο έχει τίτλο «Η σχέση της αστυνομικής λογοτεχνίας με την πολιτική και τη δημοσιογραφία» και το έβδομο «Οι σύγχρονοι Έλληνες αστυνομικοί συγγραφείς».

Στις ευχαριστίες του ο Φίλιππος Φιλίππου σημειώνει: «Τη δεκαετία του `50 διάβαζα Μικρό Ήρωα, Γκαούρ –Ταρζάν, Μάσκα και Μυστήριον. Τη δεκαετία του `60 γνώρισα τον αστυνόμο Μπέκα και τους άλλους ήρωες του Γιάννη Μαρή, ξεφυλλίζοντας εφημερίδες και βιβλία τσέπης, τη δεκαετία του `70 συνέλεγα παλιά βιβλία και περιοδικά αστυνομικής λογοτεχνίας. Τη δεκαετία του `80 έγραψα τα πρώτα μου αστυνομικά μυθιστορήματα και του `90 δημοσίευσα κείμενα για την αστυνομική λογοτεχνία σε εφημερίδες και περιοδικά: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Η Καθημερινή, Αντί, Το Βήμα».

Το βιβλίο του Φίλιππου Φιλίππου αποτελεί έξοχο δείγμα πολυετούς ερευνητικής εργασίας, κριτικής προσέγγισης της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας, πολιτικής και κοινωνιολογικής ανάλυσης σημαντικών περιόδων της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και σοβαρής καταγραφής στοιχείων και βιβλιογραφίας. Ως τέτοιο κερδίζει απόλυτα το ενδιαφέρον του αναγνώστη και σίγουρα θεωρείται πολύτιμο απόκτημα για τους λάτρεις του είδους.