Βιβλίο Ο λιμός
Συγγραφέας Πάνος Αμυράς
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Διόπτρα
Συντάκτης-ρια Αναστασία Δημακοπούλου

Αγορά τού βιβλίου από το Δίκτυο Βιβλιοπωλείων Bookia

Το διάβασες;
Πες τη γνώμη σου στο Bookia!
Βαθμολόγησε στο Bookia αυτό το βιβλίο και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις!

Το μυθιστόρημα, «Ο λιμός», του Πάνου Αμυρά, εμπεριέχει ιστορικά γεγονότα και ντοκουμέντα της Κατοχικής Αθήνας, άγνωστα στο μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, ειδικότερα στις νεότερες γενιές αλλά και του εξωτερικού της εποχής εκείνης.

Στην κεντρική παρουσίαση του βιβλίου, ο κ. Αμυράς ανέφερε μεταξύ των άλλων, ότι, ορμώμενος από ακούσματα που είχε από μικρός από το οικογενειακό του περιβάλλον για την περίοδο της κατοχής στην Αθήνα και της μεγάλης πείνας του '41, θέλησε να ερευνήσει διεξοδικά, ιστορικά πρόσωπα και καταστάσεις, παντρεύοντας την ιστορική πραγματικότητα της εποχής, με την μυθοπλασία.

Κεντρικός μυθοπλαστικός πρωταγωνιστής, ο αστυνομικός ντεντέκτιβ Νίκος Αγραφιώτης.

Ο ήρωάς μας, συνδυάζει όλα εκείνα τα στοιχεία ενός κλασικού αστυνομικού ερευνητή.

Πότης, αλλά και πεινασμένος, λόγω του μεγάλου λιμού που θερίζει τις μεσαίες και κατώτερες κοινωνικές τάξεις, αντισυμβατικός, μορφωμένος και άριστος γνώστης της γερμανικής γλώσσας, ικανότατο στέλεχος του αστυνομικού σώματος, θαρραλέος, ετοιμοπόλεμος, αγαπητός στους συναδέλφους του και από την άλλη, παρόλη την σκοτεινή περίοδο, όπου τοποθετείται η ιστορία, διατηρεί αυτή την ευαισθησία να δίνει και να συμπαραστέκεται σε όποιον ζητάει την βοήθειά του, ρομαντικός και γιατί όχι, όπως θα διαπιστώσουμε στην πορεία του βιβλίου, άκρως ερωτεύσιμος.

Στην κατεχόμενη και παγωμένη Αθήνα του '41 ξετυλίγεται η ιστορία του βιβλίου.

Το βαρύ ψύχος σε συνδυασμό με την έλλειψη των απαραίτητων για βιοπορισμό τροφίμων- αφού αυτά είχαν κατασχεθεί από τον γερμανικό στρατό-, είχαν μετατρέψει την πόλη σ΄ ένα αχανές νεκροταφείο.

Άνθρωποι φαντάσματα, σκελετωμένοι και αποστεωμένοι, εκλιπαρώντας για μία μπουκιά ψωμί, έπεφταν κατά δεκάδες, καταμεσής του δρόμου, ένα φαινόμενο, που με τον καιρό δεν δημιουργούσε εντύπωση σε κανέναν.

Η οσμή του θανάτου, μέρα με την μέρα, γινόταν όλο και πιο οικεία. Το συναίσθημα της εγκατάλειψης υπαρκτό.

Τα πτώματα στοιβάζονταν στα κάρα του δήμου για να ταφούν στην συνέχεια σε ομαδικούς τάφους.

Από την άλλοι, μικροαπατεώνες, μαυραγορίτες, δωσίλογοι συνεργάτες των ναζί, θησαύριζαν, καθώς, για να εξασφαλιστούν λίγα όσπρια, ένα κιλό αλεύρι ή ένας τενεκές λάδι, έδιναν για αντάλλαγμα σπίτια, οικόπεδα και κάθε είδους χρυσαφικά.

Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο συγγραφέας «...η μαύρη αγορά στην Αθήνα έμοιαζε με Λερναία Ύδρα, όσο η πείνα μεγάλωνε τόσο ξεφύτρωναν καινούρια κεφάλια».

Είναι τόσο περιγραφικές και ζωντανές οι εικόνες, όπου απεικονίζεται ο εφιάλτης της πείνας, ώστε ο αναγνώστης έχει την εντύπωση ότι βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς τους ταλαιπωρημένους  ανθρώπους, συμπάσχει μαζί τους, διαπραγματεύεται και αυτός, για μια μπουκιά ψωμί.

Μέσα σε αυτήν την χαώδη κατάσταση εγκατάλειψης και επισιτισμού, η παραοικονομία και το λαθραίο εμπόριο εκτινάσσονται στα ύψη, το ελληνικό νόμισμα αντικαθίσταται από το κατοχικό, γερμανικό χαρτονόμισμα, το οποίο έχει μηδαμινή αξία και κανένα αντίκρισμα.

Ο υπαστυνόμος Β΄ Νίκος Αγραφιώτης, ύστερα από εξάμηνη παύση των καθηκόντων του στο σώμα, -βρισκόμενος σε καθεστώς διαθεσιμότητας- επανέρχεται δυναμικά, αναλαμβάνοντας την απόλυτη ευθύνη για την έρευνα μιας σκοτεινής υπόθεσης.

Ο Χάιντριχ Κράους, ειδικός απεσταλμένος του Γκέμπελς στην Αθήνα, αφού μαχαιρώνεται άγρια, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια, εκτοξεύεται από το μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου του ξενοδοχείου, καταπλακώνοντας την ίδια στιγμή, δύο Ελληνόπουλα που ζητιανεύουν λίγα ψίχουλα ψωμί, εκ των οποίων το ένα τραυματίζεται θανάσιμα.

Η εξιχνίαση της δολοφονίας του Γερμανού λοχαγού από τον Νίκο Αγραφιώτη, όπως θ΄  αποκαλύψει και η μετέπειτα έρευνα, θα φέρει στην επιφάνεια μία, όχι και τόσο συνηθισμένη δολοφονία, καθώς στο έγκλημα εμπλέκονται μυστηριώδη πρόσωπα, αδίστακτα, που εκμεταλλεύονται οικτρά τον ανθρώπινο πόνο και την γενικότερη κατάσταση του λιμού στην Αθήνα, για να πλουτίσουν, βάζοντας την ανθρώπινη ζωή σε δεύτερη μοίρα.

Όταν όμως οι μάσκες θα πέσουν, -μετά από μία απεγνωσμένη περιπλάνηση σε παράνομα στέκια, καζίνο και καμπαρέ-, και θ΄  αποκαλυφθεί η πραγματικότητα, ο Αγραφιώτης μαζί με τα υπόλοιπα εμπλεκόμενα στελέχη της υπόθεσης, θα βρεθεί απέναντι από μια δραματική καθημερινότητα, στην οποία βασιλεύει ο θάνατος από την πείνα και την σωματική εξαθλίωση.

Η κινητοποίηση σε διεθνές επίπεδο είναι πλέον αναπόφευκτη, προκειμένου να δραστηριοποιηθούν οι ξένοι ηγέτες, για ν΄  αντιμετωπιστεί και έμπρακτα, αυτή η μαζική πλέον τραγωδία του λιμού, που μπορεί κάποιοι να θέλουν να παραμείνει άγνωστη σε συμμάχους και εχθρούς, αλλά το “λεύκωμα της πείνας” με φωτογραφίες σκελετωμένων μικρών παιδιών, θ΄  αποτελέσει αδιάσειστο στοιχείο και πληροφορία χειροπιαστή, για την σωτηρία της Ελλάδας και την εξυγίανση της υπόθεσης.

Το βιβλίο του κ. Αμυρά «Ο λιμός», είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα έντονης δράσης, πολλαπλών μυθιστορηματικών χαρακτήρων, που συνδέονται άρρηκτα με ιστορικά πρόσωπα της εποχής, που φέρνει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με στοιχεία αδιερεύνητα έως τώρα, για το πώς αναπτύχθηκε το παραεμπόριο, η μαύρη αγορά, παρέχει αποδείξεις για την δράση κυκλωμάτων ακόμη και πολιτικών προσώπων, που εξυπηρετούσαν καθαρά κομματικά συμφέροντα, στοχεύοντας στην δίωξη των αντιπάλων τους.

Με γραφή απλή και κατανοητή που κυλάει αβίαστα, χωρίς να κουράζει, με φυσικούς διαλόγους που ζωντανεύουν τον λόγο,  απεικονίζει την καθημερινή πάλη για την ανεύρεση τροφής, την σκληρή πραγματικότητα του φονικού λιμού, που καταρρέει οποιοδήποτε ηθικό φραγμό μπροστά στην ανάγκη για επισιτισμό.

Αναμφισβήτητα, το πρώτο πνευματικό παιδί του Πάνου Αμυρά «Ο λιμός» κερδίζει εύκολα τον αναγνώστη, αφού από την μια είναι φανερή η ενδελεχής έρευνα που έχει κάνει ο συγγραφέας προκειμένου να συγκεντρώσει όλες τις πληροφορίες και τα στοιχεία για τα ιστορικά πρόσωπα της Κατοχής και από την άλλη, η μυθιστορηματική πλοκή, το αστυνομικό σασπένς άρρηκτα δεμένα με τα ιστορικά γεγονότα, εκτοξεύει το ενδιαφέρον του αναγνώστη για την λύση του μυστηρίου αλλά και για την γενικότερη κάθαρση  από την φρίκη του θανάτου που έρχεται με τον χειρότερο τρόπο: την πείνα.