Ένας πολυεπίπεδος "διάλογος" ανάμεσα στην ποιητική και την εικαστική μανιέρα δυο δημιουργών που αναδεικνύει το ερωτικό στοιχείο και καταγράφει με λυρισμό και αμεσότητα την περιπέτεια του γυναικείου σώματος στο ταξίδι της ζωής. Ένα βιβλίο όπου η φωτογραφική ανάπλαση του γραπτού λόγου και η ποιητική προσέγγιση της εικόνας λειτουργούν εξαγνιστικά, ως αυτοδύναμα στοιχεία αλλά και ως συλλογικές ματιές πάνω στο μεγάλο μυστήριο των αισθήσεων.

Η γυναίκα απλώνεται σε κάθε κόκκο του περιβάλλοντος χώρου μας ως ιδιωτική λεπτομέρεια των πιο μύχιων στιγμών ή ως ακόμα ένα εκούσιο μέσο καταστρατήγησης του χρόνου που ακινητοποιείται, υποκλινόμενος -μέσω του ερωτογενούς φακού - μπροστά στο "θαύμα" της παρουσίας της. Το "αληθινό" της είναι μόνο μια ανεπαίσθητη εσοχή του συνολικού ψεύτικου που μας περιβάλει, το αντικατόπτρισμα της μέσα μας αποτυπώνει το χνάρι του πολιτισμού μας, η ταυτότητα της καταγράφει το ναδίρ και το ζενίθ του κύκλου μας.

Τα ασπρόμαυρα φωτογραφικά καρέ συναντούν το "φως" της ποίησης, μιας καθ\' όλα σκοτεινής γραφής, όσο σκοτεινό μπορεί να διαγραφεί ένα σύμπαν χωρίς γυναίκα, κάτω απ\' το βάρος της οδυνηρής της απώλειας.
Το μέτρο στα ποιήματα είναι εσωτερικό, θρηνεί το βατερλό της γυναικείας απουσίας, οι φωτογραφίες "γράφουν" την μοναξιά του γυμνού σώματος.

Μια μελαγχολική κατάθεση φόρου τιμής στην φωτεινότητα του γυναικείου ιδεαλισμού και μέσω αυτής στον εύφλεκτο πλανήτη των πιο γόνιμων και απόκρυφων αισθήσεων.