Οπωσδήποτε είναι πολύ άσχημο το γεγονός, ένας μπράβος να απογοητεύει το αφεντικό του κάνοντας αρνητική κριτική στα πεπραγμένα του. Αλλά όταν το αφεντικό είναι ο Ιζνογκούντ που προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει μια απλή αφροδισιακή συνταγή (με σκοπό να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη) ο Μπλιάχ Χαχάτ οφείλει να του υπενθυμίσει ότι τα αφροδισιακά αφεψήματα δεν αποκρυπτογραφούνται. Απλά κάνουν τους ανθρώπους να απαλλάσονται ευκολότερα από τις τυρρανικά έμμονες ιδέες τους. Και ένα αφροδισιακό είναι, όπως και να το κάνουμε, ιδιαίτερα χρήσιμο σ\' ένα νησί, όπως αυτό, το νησί της σειρήνας. Πόσο μάλλον, όταν ο ίδιος ο Μπλιάχ Χαχάτ ισχυρίζεται ότι το ταμπεραμέντο αυτού του νησιού αξίζει δέκα φορές περισσότερο απ\' αυτό του χαρεμιού του μεγάλου χαλίφη. Η μεγάλη στιγμή, λοιπόν, για τον Ιζνογκούντ απέχει απ αυτόν τόσο, όσο απέχει και ο μεγάλος χαλίφης από την μικρή του μπανιέρα ; Στην περίπτωση αυτή όμως, ποιά θα ήταν ο λόγος τηε ύπαρξης των παντούφλων που καλπάζουν ; Η μεγάλη στιγμή, λοιπόν, για τον Ιζνογκούντ απέχει απ αυτόν (στην χείριστη των περιπτώσεων) τόσο, όσο απέχει και μια μαύρη κιμωλία από έναν (μαυρο;) πίνακα ! Ναι;