Στο βιβλίο αυτό παρακολουθούμε την ζωή τριών αγοριών που γνωρίζονται από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού και η στενή τους φιλία συνεχίζεται αλώβητη μέχρι την ενήλικη ζωή τους. Μας περιγράφει καταστάσεις και συναισθήματα που βίωσαν οι τρεις φίλοι και πώς εξελίχθηκε η ζωή τους. Έρωτας, φιλία, σκανταλιές, ευτράπελα, αστείες ιστορίες, ζωή και θάνατος.

«Ένα παιδικό παιχνίδι κρεμάλας με τον ίδιο σας τον εαυτό. Θα το αντέξετε;»

Η αλήθεια είναι πως μου κέντρισε το ενδιαφέρον και με προκάλεσε το μότο του εξώφυλλου. Νόμιζα πως έκρυβε κάποιο μυστήριο. Το βιβλίο δεν με κέρδισε, ούτε η γραφή και σαφώς ούτε και η ιστορία.

Στα θετικά: Είχε μερικές δόσεις χιούμορ, ωραία αποφθέγματα σημαντικών και γνωστών ανθρώπων στην αρχή κάθε κεφαλαίου.

Στα αρνητικά: Δεν είχε κάποια αγωνία, δεν έκρυβε απολύτως κανένα μυστήριο, ήταν αργό, δεν υπήρχε ειρμός, ούτε καν πλοκή. Ίσως είμαι πολύ χαζή, αλλά δεν κατάλαβα το νόημά του. Τι ήθελε να μας πει ο συγγραφέας πέρα από την αφήγηση της ζωής των ηρώων; Στο οπισθόφυλλο λέει πως ένα παιδικό παιχνίδι (κρεμάλα) μπορεί να σε κάνει να γνωρίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Εγώ γιατί δεν εντόπισα κάτι τέτοιο; Λυπάμαι ειλικρινά που το λέω, αλλά δεν μου άρεσε καθόλου, με κούρασε απίστευτα και το τελείωσα με τα χίλια ζόρια.

* «Χρειάζονται δυο για να ειπωθεί η αλήθεια. Ένας να μιλά κι ένας ν’ακούει». Henry David Thoreau (σελίδα 10)

** «Ένας άντρας θέλει να είναι πάντα η πρώτη αγάπη μιας γυναίκας. Μια γυναίκα θέλει να είναι πάντα το τελευταίο ειδύλλιο ενός άντρα». Oscar Wilde (σελίδα 75)