Από τα κεφάλαια και υποκεφάλαια του παρόντος βιβλίου ανοίγεται ένας ορίζοντας ερωτήσεων πάνω σε θέματα που ενδιαφέρουν το οδοιπορικό του βίου μας.
Προσπαθήσαμε να εξειδικεύσουμε σε συγκεκριμένα θέματα τις μεγάλες γενικεύσεις που είχαν γίνει πάγιοι ορισμοί στις θεωρίες, δηλαδή να μετατοπίσομε και να απλοποιήσομε τις έννοιες της κατηγορίας, του είδους, της εργασίας, της νόησης, του λόγου, της ιδέας, της αντίθεσης, της ετερότητας, της εναντίωσης, του συμβόλου και να τις τοποθετήσομε σε νέες αφετηρίες.
Δεχθήκαμε εξαρχής ότι υπάρχει ένας κόσμος μη φαινόμενος, ο οποίος ερευνάται μόνο σε συσχετισμό με τον φαινόμενο.
Επεμβαίνομε επίσης για να αμφισβητήσομε τη θεωρούμενη μόνιμη ψυχοπαθητική κατάσταση που κατά τη διάρκεια εξουσίας ατόμων και λαών ερεθίζει τις στάσεις εκδίκησης και αντεκδίκησης ύστερα από τον βασανισμό ή τον εξευτελισμό των μεν επί των δε (Παλαιστίνιοι - Ισραηλινοί, Χριστιανοί - Μωαμεθανοί, Σουνίτες - Σιίτες, Προτεστάντες - Καθολικοί).
Επεμβαίνομε για να αμφισβητήσομε ορισμένους στόχους που είχαμε εξιδανικεύσει στην ομαδική συνύπαρξη (εργασία, συνδικαλισμό, απεργία, ισότητα, ευημερία, κοινωνική δικαιοσύνη, παράδοση) και να αναζητήσομε νέα κινήματα απελευθέρωσης.
Ελπίζομε ότι πάνω στον παράπλευρο υπερβατισμό του κειμένου (για την ένθεη παρουσία, για τον υπεραισθητό κόσμο, τον αισθησιακό λόγο, το μυστήριο της αναπαράστασης, το ειδικό ερμηνευτικό βλέμμα επί των γεγονότων) δεν προσπαθήσαμε να πείσομε για τις απόψεις μας -που άλλωστε δεν θα μπορούσαν να είναι πάγιες- για να παραπλανήσομε, ούτε απαιτήσαμε ιερατική υποταγή.