Τρία χρόνια μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου κυκλοφόρησε αυτό το βιβλίο, το 10ο της σειράς με τον Άλεξ Κρος και φαίνεται ολοκάθαρα η πρόθεση του James Patterson να βάλει κι αυτός το δικό του λιθαράκι στον φόβο και την αγωνία που γεννά στον απλό και αθώο κόσμο ένα τρομοκρατικό χτύπημα. Ο «Λύκος» που γνωρίσαμε στο προηγούμενο βιβλίο, με τίτλο «Στη Φωλιά του Λύκου», διψασμένος για εκδίκηση και προσωπικός πλέον εχθρός του Κρος, ανακαλύπτει στο Σαλβαντόρ της Βραζιλίας τη «Νυφίτσα», επίσης θανάσιμο εχθρό του πρώην ντετέκτιβ και νυν πράκτορα, τον οποίο στρατολογεί εκβιαστικά στα σχέδιά του να κυριεύσει στην κυριολεξία τον κόσμο. Επαφές με οργανώσεις σαν την Αλ Κάιντα και την Αλ-Τζιχάντ, όπλα μεγάλης εμβέλειας, πυρηνικά και εκρηκτικά, ατομικές βόμβες, ένα ιδιοφυές σχέδιο που λειτουργεί ρολόι και στοχοποιεί τη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και τη Φρανκφούρτη κι ένας Άλεξ Κρος που κυνηγάει τα ίχνη των αντιπάλων του χωρίς να τον οδηγούν πουθενά συγκροτούν ένα συναρπαστικό αγωνιώδες ανάγνωσμα.

Δεν αντιλέγω ότι οι «Γέφυρες του Λονδίνου» έχουν σασπένς, εκπλήξεις και αναπάντεχα γεγονότα όμως αν έχεις απολαύσει την αληθοφάνεια του Tom Clancy και του Frederick Forsyth δύσκολα θα νιώσεις κερδισμένος από το νέο μυθιστόρημα του James Patterson. Ένας μεγάλος εχθρός που τρομοκρατεί τους ηγέτες του κόσμου χωρίς να κάνει λάθη, έχει καταστρώσει τα πάντα στην εντέλεια έχοντας προβλέψει τις πιθανές αντιδράσεις των εχθρών του και με όργανά του στις κατάλληλες θέσεις και στιγμές, τα οποία φυσικά δολοφονεί για να μην αφήνει μάρτυρες ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να στέλνει τον Κρος από το ένα αδιέξοδο στο άλλο είναι μια απίθανα αληθοφανής περίπτωση. Παρ’ όλ’ αυτά πέρασα καλά και ξεφύλλιζα το βιβλίο αναρωτώμενος πώς θα τελειώσει όλη αυτή η περιπέτεια, ειδικά όταν τινάζονται στον αέρα η γέφυρα Κουάντικο της Νέας Υόρκης, άλλο ένα τοπόσημο της πόλης εξίσου σημαντικό με τους Δίδυμους Πύργους αλλά και αυτή του Ουεστμίνστερ στο Λονδίνο και ένα μικρό μέρος του Παρισιού! Εντάξει, είχε μια γερή ανατροπή αλλά κι αυτήν την πήρε σχεδόν αμέσως πίσω ο συγγραφέας, παίζοντας για τελευταία φορά με τον αναγνώστη (και τα νεύρα του) πριν τελειώσει το μυθιστόρημα.

Η βομβιστική επίθεση στο Σάνραϊζ Βάλεϊ της Νεβάδα, με το οποίο ξεκινάει το βιβλίο, μια ανεξήγητη και χωρίς προφανή σκοπό ενέργεια, συνασπίζει τα στελέχη του FBI, της CIA και της Υπηρεσίας Εσωτερικής Ασφάλειας ενώ αιματηρές επιθέσεις σε Γερμανία και Σκοτία ξεσηκώνουν τον Βρετανό Πρωθυπουργό, τον Γερμανό Καγκελάριο και τον Αμερικανό Πρόεδρο. Οι εκτελέσεις γίνονται εν ψυχρώ, πράκτορες και αστυνομικοί σε Παρίσι και Λονδίνο έρχονται και φεύγουν από τη ζωή του Κρος εν ριπή οφθαλμού. Χάος, τρόμος, αίμα και βαναυσότητα, ακριβώς ό,τι άφησε πίσω της η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους: «Κανείς δεν μπορεί να βάλει στοίχημα για τίποτε στις μέρες μας. Τα πάντα μπορούν να συμβούν και, αργά ή γρήγορα, το πιθανότερο είναι ότι θα συμβούν. Δε δείχνουμε να γινόμαστε ευφυέστεροι ως είδος, απλώς όλο και πιο παλαβοί. Ή, το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς, πολύ πιο επικίνδυνοι. Απίστευτα, αφόρητα πιο επικίνδυνοι» (σε. 270). Δολοφονίες, ανατινάξεις, εκτελέσεις, παγίδες, άφθονο ξύλο και ανθρωποκυνηγητό περιέχονται εδώ σε χορταστικό βαθμό! Μάλιστα ο ήρωάς μας ταξιδεύει κυριολεκτικά σε όλη την Ευρώπη (Λονδίνο, Παρίσι, Ζυρίχη, Νίκαια), όχι μόνο στην Αμερική (Σιάτλ, Άινταχο), μέχρι και Γκουαντάναμο!

Η «Νυφίτσα» που γνωρίσαμε στο 5ο βιβλίο της σειράς «Οι τέσσερις Ιππείς» (τρία χρόνια πριν κατά τον συγγραφέα) ή Τζέφρι Σέιφερ είναι πειθήνιο εκτελεστικό όργανο του Λύκου και οδηγεί τον Κρος σε απανωτές γκάφες ενώ συνεχίζει να κάνει αυτό που του αρέσει πάρα πολύ: να σκοτώνει. Φυσικά έχουμε κι εδώ ένα σοβαρό ατόπημα, μιας και ο ύποπτος Σέιφερ καταφέρνει να φτάσει στο Λονδίνο και να μπει ανενόχλητος στο σπίτι της νύφης του, όπου ζουν οι κόρες του. Δεν άλλαξε διεύθυνση η γυναίκα μετά τα αιματηρά γεγονότα; Δεν υπήρξαν μέτρα ασφαλείας όταν άρχισε να εμφανίζεται το πρόσωπο του Σέιφερ στις τρομοκρατικές επιθέσεις; Επίσης, δεν μπόρεσα να πιστέψω το πόσο εύκολα ολοκληρώθηκε η διαμάχη μεταξύ Κρος και Σέιφερ, τη στιγμή που τα πάντα ήταν απόλυτα ενορχηστρωμένα ως σχέδιο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, σχεδόν αν όχι τυχαία τουλάχιστον άσκεφτα, για να μην ξαναπώ ρηχά. Πάντως γενικότερα η ανάμιξη της Νυφίτσας δεν κατάφερε να μπλέξει ιδιαίτερα το ήδη φορτωμένο κείμενο ενώ ο Κρος από την αρχή σχεδόν ήξερε πως είχε να κάνει με δύο εχθρούς, άρα αναρωτιέμαι γιατί διάλεξε ο συγγραφέας τον συγκεκριμένο αντίπαλο, ειδικά έτσι όπως τον έβγαλε από τη μέση.

Σε προσωπικό επίπεδο, βλέπουμε τον τρίχρονο Άλεξ Τζούνιορ (τέσσερις μήνες μετά το προηγούμενο βιβλίο) να ζει με τη μαμά του στο Σιάτλ, με τον Άλεξ τον επισκέπτεται κάνα δύο φορές. Η υπόθεση αυτή βάζει σε κίνδυνο και πάλι την οικογένειά του, τη δεκάχρονη πλέον Τζάνι, τον δωδεκάχρονο Ντέιμον και τη θρυλική Νάνα Μάμα ενώ η Τζαμίλα Χιουζ καταλαβαίνει πόσο σοβαρά και ρεαλιστικά είναι τα εμπόδια στη σχέση της μαζί του και δεν αφορούν μόνο τη γεωγραφική απόσταση. Ελπίζω πραγματικά να χειριστεί σωστά ο Patterson αυτό το σοβαρό ηθικό δίλημμα και σε επόμενο βιβλίο να δω έναν άκρως αληθινό, απόλυτα ρεαλιστικό χαρακτήρα, που θα πάρει μιαν απόφαση και θα διαλέξει τι πρέπει να κάνει στην υπόλοιπη ζωή του. Σίγουρα δεν είναι εύκολο για κάποιον της δράσης, της έντασης και των γρίφων να αποσυρθεί, πρέπει να υπάρχει όμως μια χρυσή τομή στην οποία να μπορεί να κινείται όπως θέλει χωρίς να βάζει σε κίνδυνο την οικογένειά του. Ονειροβατώ, ε; Για να δούμε λοιπόν τι άλλο έχει στο μυαλό του ο συγγραφέας.

«Οι γέφυρες του Λονδίνου» είναι η επόμενη περιπέτεια του Άλεξ Κρος στη γνωστή σειρά βιβλίων και μια απόπειρα του συγγραφέα να γράψει πολιτικό θρίλερ με σασπένς και αγωνία, αλλάζοντας επίπεδο αφηγηματικού μοτίβου.