Η Ευτυχία είναι τώρα έφηβη. Κοπέλα νεαρά σχηματισμένη. Έτοιμη σχεδόν όπως τη θέλησε η εποχή της, όπως της ετοίμασαν το φόρεμα. Μαύρη ποδιά, κάτω του γόνατος, με γιακά στρόγγυλο άσπρο. Κλασικότατο για την εποχή το ράψιμο, ριχτή με ζώνη, να μη φαίνεται καμιά καμπύλη του εφηβικού σώματος. Μόνο οι γοφοί της ξεχωρίζουν, που πήραν την κανονική γυναικεία τους μορφή. Από τότε ετοιμάστηκε να γεννήσει παιδιά.
Ξανθά μαλλιά, σπαστά, που πολλές φορές τα έπλεκε κοτσίδες δυο. Πρόσωπο κανονικό, όμορφο, κρυμμένο στο άσπρο, με υποψία ροζ απ\' την "καλοζωία". Η μύτη της κανονική κι αυτή και τα μάτια της γαλανά που φαίνεται να μη βλέπουν, αλλά βλέπουν.
Η κλίση της κεφαλής αισθητώς προς τα δεξιά, που ακολουθεί και το σώμα, αφού άκουγε πάντα από μικρή σαν επωδό όλα δεξιά να έρθουν, με το δεξί κάνουμε το σταυρό μας, το δεξί χέρι κάνει τις πιο πολλές δουλειές, η δεξιά είναι πάντα ο νικητής κι άλλα κι άλλα.
Της επιβλήθηκε η στάση αυτή ως δείγμα ήθους.
Το περπάτημά της κοριτσίστικο, σιωπηλό όμως κι αυτό, να μην το αντιλαμβάνεται κανείς. Με δυο λόγια, μια ομορφιά που την έκρυψε η εποχή να μην τη βλέπουν.