Ο Πίτερ Βάνσιταρτ στο βιβλίο του "Η σκοτεινιά του φωτός" περιγράφει τη ζωή του Τιμολέοντα του Συρακούσιου, ενός από τους ήρωες των Βίων του Πλουτάρχου, που έζησε τον 4ο π.Χ. αιώνα.

Τα νεανικά του χρόνια στην Κόρινθο, στη σκιά του τυραννικού αδερφού του Τιμοφάνη, τον οποίο στη συνέχεια δολοφονεί, η εξορία και η περιπλάνησή του, η επιστροφή στη γενέθλια πόλη, όπου αντιμετωπίζεται ως ήρωας, η εκστρατεία στη Σικελία, ο αγώνας κατά της Καρχηδόνας, που συμβολίζει τη βαρβαρότητα και την τυραννία, τέλος, η εφαρμογή ενός δημοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης στις Συρακούσες, με βάση την ιδέα της πόλης-κράτους, όλα αυτά αποτελούν το ιστορικό υπόβαθρο, την αφορμή. Γιατί τo βιβλίο "Η σκοτεινιά του φωτός" δεν είναι ένα καθαρά ιστορικό βιβλίο, αλλά θέτει ερωτήματα, ηθικά και πολιτικά, εντελώς σύγχρονα. Μια πολιτική δολοφονία δικαιώνεται πάντα; Η αποκάλυψη της αλήθειας ωφελεί πάντα;

Ένας άνθρωπος, γενικά αποτυχημένος, μπορεί να πετύχει κάτι; Ποιος είναι ο ρόλος της Μοίρας ή της Τύχης στη ζωή ενός ανθρώπου;

Ο Τίμωνας μπερδεύεται σε περιπέτειες, ξεπερνά τις σχέσεις του με την οικογένειά του, την πόλη του, τους θεούς, την Τύχη, τους φίλους, τη Φύση και το Χρόνο.

Τέλος, γέρος και τυφλός, δοξασμένος σαν θεός, κυβερνήτης χωρίς φρουρά ή σωματοφυλακή, μένει μόνος, ηθικά δικαιωμένος αλλά προβληματισμένος σχετικά με την ειρωνεία των υλικών επιτευγμάτων.