Η Καππαδοκία δικαιούται να ονομάζεται "παραμυθένια χώρα της ανατολής" γιατί το τοπίο και η φυσική όψη του εδάφους της δίνει φτερά στην ανθρώπινη φαντασίωση. [...]
Οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Καππαδοκίας αποτελούν αδύναμη μειοψηφία μέσα σε όγκο αλλοφύλων και αλλοθρήσκων μαζί με τους οποίους είναι υποχρεωμένοι να βιώσουν και να επιβιώσουν. [...]
Μέσα στο πολύμορφο ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον υπάρχουν άνθρωποι με παρατηρητικότητα και φαντασία, με πνευματική οξυδέρκεια και ευρύτητα αντιλήψεων, οι οποίοι με τα χαρίσματα που διαθέτουν αξιολογούν τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής και συνθέτουν παραμύθια, ιστορίες, ανέκδοτα και διδακτικά αποφθέγματα χρήσιμα για την ομαλή συμβίωση των ανθρώπων. [...]

(από τον πρόλογο)