Πρώτη φορά διάβασα διηγήματα τόσο ποιητικά. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό. Σύντομα ή εκτεταμένα πάντα με παρομοιώσεις και προσωποποιήσεις τελείως ακατανόητες για μένα. Και σε κάθε σχεδόν παράγραφο πετιέται κι ένα χωρίο από αρχαία τραγωδία. Δεν κατάφερα να το τελειώσω, παρόλο που τα διηγήματα με ξεκουράζουν και με συναρπάζουν γιατί κάθε φορά διαβάζεις και κάτι διαφορετικό. Αυτήν τη φορά δεν τα κατάφερα. Μεταφορές, παρομοιώσεις, προσωποποιήσεις, έπεα πτερόεντα, δεν, δεν, δεν... Κρίμα..