...Η "Αποκάλυψη" είναι το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης και όλων των ιερών γραφών των παραδομένων στο Χριστιανισμό. Είναι αξιοπρόσεχτο που αυτός ο μεγάλος κύκλος κλείνει με το κείμενο το περισσότερο εμποτισμένο από την προφητική έκφραση της Παλαιάς Διαθήκης...

Χωρούν βέβαια πολλές διακρίσεις ανάμεσα στο παλαιό προφητικό είδος και στο μεταγενέστερο αποκαλυπτικό, θα σταματήσω μια στιγμή στο κοινό γνώρισμά τους: τον προφήτη. Ο προφήτης είναι όργανο στα χέρια του Θεού. Είναι οραματιστής γεμάτος από τη βούληση και την πνοή του Θεού. Είναι εν-θεος, είναι εν-πνευσμένος. Κάποτε αρπάζεται, καταναγκάζεται από το Θεό, χωρίς ο ίδιος να το θέλει... Ο λόγος του προφήτη είναι λοιπόν λόγος του Θεού, δεν είναι δικός του. Καμιά φορά μπορεί και να του μεταδοθεί χωρίς την επέμβαση της συνείδησης. Όπως στον Ιεζεκιήλ το χωρίο (Β΄ 9 -Γ3) που θυμίζει τόσο πολύ την "Αποκάλυψη" (Γ 9)...

Με την πίεση μιας τέτοιας εμπνοής είναι φυσικό να μην είναι ο λόγος του προφήτη λόγος στιλπνός με υπολογισμένον ειρμό, είναι ακατάστατος, σπασμωδικός, αινιγματικός· εκφράζεται με τα δυσκολονόητα σύμβολα που, βλέπει στα οράματά του. Και οι αριθμοί ακόμη είναι συμβολικοί. Αλλά τα σύμβολα δεν είναι η ουσία που θέλει να μεταδώσει ο προφήτης, σκοπός του είναι να μεταδώσει το μήνυμα του Θεού· τα σύμβολα είναι αλληγορίες, τα ιδεογράμματα, αν μπορώ να πω, αυτού του μηνύματος. Και δε θα ήταν σωστό αν σταματούσαμε μόνο σ\' αυτά και αφηνόμασταν στη λογοκρατική ροπή να ερευνήσουμε τη φυσικότητά τους ή την πειθώ τους...

Η "Αποκάλυψη" είναι δύσκολο βιβλίο· ίσως το δυσκολότερο των Γραφών. Χρειάζεται καλή γνώση και εξοικείωση με την Παλαιά Διαθήκη, αλλά και με την Καινή, χωρίς να λογαριάσω πως από το τέλος του 1ου αιώνα ως τα σήμερα πρέπει να χάθηκαν τα νοήματα πολλών συμβόλων, που ήταν οικεία τον καιρό εκείνο, και πως η ποιητική (χρησιμοποιώ τον όρο με τη γενικότατη σημασία) αντίληψη των ανθρώπων άλλαξε σημαντικά μέσα σε είκοσι αιώνες· κι ακόμη περισσότερο όταν σκεφθούμε αυτή την αντίληψη συνδυασμένη με την αφοσίωση πού χαρίζει η πίστη.

Η "Αποκάλυψη" καλεί αρκετά σχόλια και εξηγήσεις... Η "Αποκάλυψη" δεν είναι κείμενο ενός καιρού και μιας γενεάς ανθρώπων, αλλά όλων των καιρών και όλων των γενεών.

Γιώργος Σεφέρης
(από το προλόγισμα στη δική του αντίστοιχη μεταγραφή)