Ρολόγια και τρένα, τηλέγραφοι και αποικιακή κατάκτηση: οι προκλήσεις στα τέλη του 19ου αιώνα αποτέλεσαν αναπόσπαστο πραγματικό υπόβαθρο για το κολοσσιαίο θεωρητικό άλμα της σχετικότητας. Δύο γίγαντες στις απαρχές της σύγχρονης επιστήμης συνέκλιναν σταδιακά προς την
απάντηση: ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ένας νεαρός, άσημος γερμανός φυσικός, που πειραματιζόταν με τη μέτρηση του χρόνου χρησιμοποιώντας τηλεγραφικά δίκτυα και με το συγχρονισμό των ρολογιών στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, και ο διάσημος μαθηματικός Ανρί Πουανκαρέ, πρόεδρος του Γαλλικού Γραφείου Γεωγραφικού Μήκους, ο οποίος αντιστοίχιζε στα σημεία της υδρογείου τις χρονικές συντεταγμένες τους. Ο καθένας τους συνειδητοποίησε ότι, για να κατανοήσει τον προσφάτως ενοποιημένο πια κόσμο, έπρεπε να καθορίσει κατά πόσο υπήρχε ένας καθαρός χρόνος όπου η ταυτοχρονία προσδιοριζόταν κατά απόλυτο τρόπο, ή κατά πόσο ο χρόνος ήταν σχετικός.

Ο διακεκριμένος ιστορικός της επιστήμης Peter Galison σταχυολόγησε νέες πληροφορίες από ανεξερεύνητα αρχεία, ξεχασμένες ευρεσιτεχνίες και σπάνιες φωτογραφίες, για να αφηγηθεί τη συναρπαστική ιστορία δύο επιστημόνων των οποίων η συγκεκριμένη επαγγελματική απασχόληση τους ενέπλεξε σε έναν σιωπηλό αγώνα δρόμου για τη θεωρία που θα κατακτούσε την αυτοκρατορία του χρόνου.