Αν το διαβάσεις για μυθιστόρημα θα μείνεις με μια μεγάλη απορία ως προς την πλοκή. Ενώ εξελίσσεται καλά, το τέλος σε αφήνει άλαλο. Φοιτητής του Ιστορικού αναζητά τον αδελφό της σπιτονοικοκυράς του στο Άγιο Όρος ενώ ταυτόχρονα μελετά την ιστορία του μοναχισμού και του Άθω ως υλικό για διδακτορική διατριβή. Και ξαφνικά στο τελευταίο κεφάλαιο κάνει αυτό που κάνει; Για ποιο λόγο;Το γυρνάμε σε τζειμσμποντική ταινία;Άσε το μεταφυσικό και ανεξήγητο του τελευταίου κεφαλαίου. Αυτά είναι τα μελανά σημεία. Από κει και πέρα με αφορμή το μυθιστόρημα μαθαίνουμε πολλά πράγματα για την κατάσταση και την περιουσία του Αγίου Όρους. Κάτι είχα ακούσει, κάτι είχα μάθει, αλλά να που τα βρήκα και μπροστά μου in black and white. Φοβόμουν ότι θα έγραφε σαν το Μν του Ανδρουλάκη, απροκάλυπτα και ωμά. Δεν φτάνει σε αυτό το σημείο. Παραθέτει τα γεγονότα απλά και λιτά. Διάφορα εγκυκλοπαιδικής φύσεως παρεισφρέουν στο κείμενο και σε κάνουν να κολλάς περισσότερο από τη ροή της αφήγησης. Ήμουν σίγουρος για τις αμύθητες περιουσίες των μοναστηριών, εντός και εκτός Άθω, ήξερα για τις περιουσίες της Μονής Βατοπεδίου, ήξερα για τους κοσμικούς καλογήρους-διευθυντές (ηγουμένους) που κάθε άλλο παρά μοναχικοί και εκτός τεχνολογίας και υλικού πλούτου είναι. Αλλά ότι απαλλοτρίωσε μέρος των κτημάτων ο Βενιζελος για τους πρόσφυγες;Ότι οι μοναχοί θεωρούν το Δημόσιο ακατάλληλο για σωστή οικονομική διαχείριση και αρπάζουν ότι βρουν θεωρώντας εαυτούς πιο ικανούς;Και ταυτόχρονα αρνούνται να προσφέρουν δωρεές ή αγαθοεργίες γιατί ο σκοπός του μοναχισμού είναι να προσφέρει πνευματικά μόνο;Το απόλυτο σοκ. Ή για τους Ρώσους καλογήρους;Ή για τις συνεχείς προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταργήσει το άβατο; Ή της Ελλάδας να τους φορολογήσει;Που πέφτει στο κενό;Αμ το άλλο, που αρνοίυνται να δεχτούν ανασκαφές για να μην αποκαλυφθεί το αρχαιοελληνικό κάλλος του Περιβολιού της Παναγίας; Πραγματικά πολλές αποκαλύψεις. Ένα δυνατο βιβλίο ως προς τον πλούτο των πληροφοριών.