Ο Γεώργιος Βιζυηνός είναι ο κύριος εισηγητής του ηθογραφικού διηγήματος στη νεοελληνική λογοτεχνία. Το ταξίδι της ζωής του ξεκινά το 1849 στη Βιζύη, μια κωμόπολη της ανατολικής Θράκης, θα περάσει στερημένα παιδικά χρόνια στην Πόλη και στην Κύπρο και θα σπουδάσει φιλοσοφία, ιδιαίτερα αισθητική και ψυχολογία στο πανεπιστήμιο των Αθηνών και στη Γερμανία. Πολυγραφότατος, σε δύο μόλις χρόνια δημοσιεύει τα περισσότερα από τα διηγήματά του, ασχολείται επίσης με τη συγγραφή ψυχολογικών μελετών και διδακτικών εγχειριδίων. Ο Βιζυηνός, μαζί με τον Βικέλα, είναι ο δημιουργός της πεζογραφίας στην Ελλάδα και δίκαια ονομάστηκε πατέρας του διηγήματος. Ιδιαίτερο γνώρισμα των έργων του είναι η ικανότητα του να παρουσιάζει ολοκληρωμένους τους χαρακτήρες των ηρώων του, ψυχογραφώντας τους σε βάθος. Εμπνέεται από θέματα που σχετίζονται με τις παιδικές του αναμνήσεις, την οικογενειακή ζωή και το οικείο περιβάλλον του χωριού του. Η γλώσσα του ακολουθεί την καθιερωμένη καθαρεύουσα, ωστόσο στα ιδεολογικά μέρη του έργου του χρησιμοποιεί μια θαυμάσια, λαϊκή δημοτική, διανθισμένη με στοιχεία του Βορειοελλαδίτικου γλωσσικού ιδιώματος που προσδίδει στο έργο μια ιδιαίτερη ζωντάνια.

Δυστυχώς, ένα ατυχές επεισόδιο κλόνισε τα νεύρα του με αποτέλεσμα να εγκλειστεί στο Δρομοκαΐτειο φρενοκομείο. Παρόλη την διαρκώς επιδεινούμενη πορεία της πνευματικής του υγείας πολλά θα είναι τα φωτεινά διαλείμματα στη σκοτεινιά της διανοητικής του σύγχυσης, οπότε ο Βιζυηνός, πάντα, θυμόταν την ποίηση! Το βράδυ της 15ης Απριλίου 1896 ο μεγάλος λογοτέχνης θα αφήσει την τελευταία του πνοή.

Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται έργα του Βιζυηνού που έτυχαν θερμής κριτικής και θεωρούνται ως τα πληρέστερα δείγματα της ιδιαίτερης γραφής του.