Στις νουβέλες της "Ενέδρας" καταγράφονται: α) η αλλοίωση από εξουσιαστικούς κύκλους των υπαρκτών προβλημάτων ("Οι χειριστές"), β) η αντίδραση απέναντι στα τυχαία γεγονότα, αυτά άλλοτε ενσωματώνονται και άλλοτε απορρίπτονται από την καθημερινότητα, καθιστώντας τη βασανιστικά διλημματική ("Δέρμα από σομόν"), γ) οι συλλογικές νοοτροπίες, εδώ η πλοκή μεταφέρεται στον 17ο αι., με κυρίαρχη την τάση επιβολής των ψευδαισθήσεων (πλουτισμός ίσον επιβίωση) ως τρόπο επικοινωνίας ("Το σπάσιμο της νύχτας"), δ) η κατασκευή ποικίλων επινοήσεων (εξουσία ίσον αθανασία) ως ασυνείδητη διαδικασία για την απομάκρυνση από το κυνηγητό του Χρόνου ("Ο άθλος των κυμάτων") και ε) η τραγικότητα κάποιων ιστορικών προσώπων, όπως για παράδειγμα ο ποιητής και δημοσιογράφος Κλεάνθης Τριαντάφυλλος, η νουβέλα αποτελείται από μια επιστολή που υποτίθεται ότι έγραψε προς τον Ρόκκο Χοϊδά, αφού πρώτοι αντιλαμβάνονται τις επαναλαμβανόμενες κοινωνικές διακυμάνσεις και αποσύρονται από το προσκήνιο της Ιστορίας ("Σάκος για ταξίδι").