Η φιλολογική και η λογοτεχνική αξία και πρωτοτυπία του 1ου τόμου του βιβλίου βρίσκεται στο ότι καταγράφονται, μέσα από τις σελίδες του, οι ιστορικές διαδρομές που ακολούθησαν Επτά αρχαιοελληνικοί αρχετυπικοί Μύθοι, οι οποίοι δεν υμνούσαν μόνο Έλληνες δημιουργούς, αλλά και ξένους ηγέτες, οι οποίοι είχαν έρθει κατά τη 2η χιλιετία π.Χ. μετανάστες στην Ελλάδα.

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η προσπάθεια που γίνεται να αναδειχτούν οι λογοτέχνες του πρώτου μισού της 1ης χιλιετίας π.Χ. -αυτοί "οι ιδιοφυείς Έλληνες ποιητές", όπως τους αποκαλεί ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης και ηθοποιός Ρομπέρτο Μπενίνι-, οι οποίοι, με τα έργα τους, πέρασαν στους ανθρώπους της εποχής τους τα μηνύματα που ήθελαν για τη θρησκεία, την κοινωνία και την πολιτική. Μηνύματα που είχαν πανανθρώπινη αξία, όπως φάνηκε και από το γεγονός ότι, αμέσως μετά από αυτούς, οι τραγικοί ποιητές του 5ου αιώνα π.Χ., έχοντας ως πηγές τους, τους Επτά Μύθους, έγραψαν και δίδαξαν πενήντα εννέα δραματουργήματα.