Πρόκειται για ένα λυρικό οδοιπορικό στα μονοπάτια -μυστικά και όμως τόσο εμφανή- της γνωστής νήσου του ηφαιστείου.

Για δοξολογία της Γένεσης, του Έρωτα, του Θάνατου...
Για μια βαθιά σπουδή της Μοίρας...
Για μια βαθιά κραυγή αγωνίας...
Για μια βαθιά ανάγνωση του Αρρήτου
Για προσπάθεια ανάγνωσης του Αοράτου που αδημονεί...
Ευωδιάζει όλα τα αρώματα της διαχρονικής μας ελληνικής γλώσσας. Όπως της Θάλασσας... Όπως της φωτιάς...

Παράλληλα αποπνέει τα Μυστήρια ενός Αποκρυφιστικού Λόγου όπως αυτός θα ψαλλόταν στα ιερά της Ελευσίνας, της Σαμοθράκης, των Δελφών, της Αιγύπτου των σπηλαίων της Νεκρής Θάλασσας, από Μελωδούς και Ιεροφάντες.

Μέρος αδιαίρετο του ποιήματος είναι οι συγκλονιστικές εικόνες που εμπνεύσθηκε ο Κωνσταντίνος Κεσίδης οι οποίες ολοκληρώνουν το τέμπλο ενός Ναού που οικοδομείται με τον στίχο και την εικόνα...!