Οι "Διαδρομές ζωής" αποτελούν την κατάθεση της προσωπικής διαδρομής του Πέτρου Βλάσση. Μίας διαδρομής που συνέπεσε με μία κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Αυτή η κατάθεση έχει τη δική της σημασία και αποκτά μεγαλύτερη ακόμα αξία αν αναλογιστούμε ότι η βιβλιογραφία σχετικά με την περίοδο της Δικτατορίας είναι εξαιρετικά περιορισμένη, ενώ πολλές από τις μαρτυρίες που έχουν δημοσιευτεί είναι αρκετά "ρετουσαρισμένες".

Το βιβλίο του Πέτρου Βλάσση είναι πολιτικό, αλλά δεν αποτελεί μανιφέστο, ούτε ιδεολογική ανάλυση. Είναι τόσο πολιτικό, όσο η ζωή ενός ανθρώπου που έζησε σε μία εποχή που η πολιτική αποτελούσε το ζητούμενο για έναν καλύτερο κόσμο, όσο η οξυδερκής ματιά ενός νέου ανθρώπου που έζησε και έδρασε σε μία κοσμογονική (όπως τουλάχιστον φαινόταν τότε) περίοδο για τα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα της Ελλάδας.

Είναι ιστορικό, αλλά δεν αποτελεί ούτε ιστορική μελέτη, ούτε ιστοριογραφικό πόνημα. Είναι τόσο ιστορικό, όσο η μαρτυρία ενός ανθρώπου που μετείχε σε γεγονότα σημαντικά, όσο το ημερολόγιο ενός ανθρώπου από την ελληνική επαρχία που περιγράφει τις αλλαγές στη ζωή και τη σκέψη του, μέσα από το οποίο περιγράφεται μία μεγάλη μερίδα Ελλήνων από το τέλος του Εμφυλίου, έως την Μεταπολίτευση.

Τούτο το βιβλίο δεν πέρασε από αναθεωρητές και επιμελητές, ούτε δέχτηκε την επίνευση κάποιας πολιτικής ομάδας. Διατηρεί ανέπαφη την απλότητα μιας συλλογής αναμνήσεων και σημειώσεων ενός απλού ανθρώπου που βρέθηκε σε μία πολύπλοκη κατάσταση, και που με οξυδέρκεια αντιλήφθηκε τα πράγματα στην απλότητά τους.

Η γλώσσα είναι απλή, λιτή. Τα γεγονότα και οι σκέψεις των ανθρώπων δεν χρειάζονται πάντα γλωσσικά τεχνουργήματα για να αποδοθούν. Καμιά φορά ο απέριττος λόγος είναι εκείνος που μπορεί να μεταφέρει την ουσία στον αναγνώστη. Η αμεσότητα ενός λακωνικού κειμένου διεγείρει περισσότερο το αισθητήριο της αντίληψης.

Παιδικά και εφηβικά χρόνια στη Λευκίμμη και την Κέρκυρα. Ύστερα σπουδές στην Αθήνα, πολιτική δράση και ιδεολογικές αναζητήσεις. Έπειτα η Χούντα, διώξεις και βασανιστήρια. Απόδραση στο εξωτερικό, περιπλάνηση στην Ευρώπη. Δύση και Ανατολή, Βορράς και Νότος: το μάτι δεν χορταίνει να βλέπει, το μυαλό κρίνει και καταγράφει. Μεταπολίτευση και επαναπατρισμός. Η δύσκολη προσαρμογή σε μια Ελλάδα που πασχίζει να βρει τα βήματά της μετά από επτά χρόνια στον γύψο.

Είναι οι "Διαδρομές Ζωής" μία απόπειρα εξαργύρωσης παλιών αγώνων; Ή μήπως πρόκειται απλώς για τη φλυαρία ενός παλιού Αριστερού; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Ο Πέτρος Βλάσσης καταθέτει την απλή, προσωπική του μαρτυρία για μία περίοδο που μας ενδιαφέρει όλους. Ο χρόνος και ο τρόπος αυτής της κατάθεσης είναι επιλογή του, χωρίς να μπορεί να χαρακτηριστεί "καθυστερημένος", και σίγουρα όχι "επιτηδευμένος". Άλλωστε, ανάμεσα στο "καθυστερημένο" και το "πρώιμο" υπάρχει και το "ώριμο".