Βρέθηκε στον σταθμό χωρίς να το καταλάβει. Περιτριγυρισμένος από αδιάφορα μαγαζιά και πίνακες ανακοινώσεων με διαδρομές και προορισμούς.

Θυμάται την αρχή αλλά όχι την διαδρομή. Αναρωτήθηκε πώς του ήρθε να γράψει στα 18 του χρόνια, το 1973, τους μόνους στίχους που μπόρεσε να συντάξει σε όλη του την ζωή.

"... Τράβηξε μπροστά.
Δεν σταμάτησε στιγμή.
Όταν σταματούσε, τον γυρνούσε η γη.
Πότε από την καλή, πότε από την ανάποδη.
Στην άκρη του δρόμου συνάντησε έναν άνθρωπο
Τον ρώτησε:
- Πού πάω; Πόσο μακριά είναι;
Πόσο κρατάει η διαδρομή;..."