Η Μαρία που έδινε αυτοσχέδια κοντσέρτα με επιτυχίες των Μπιτλς και μεξικάνικες μπαλάντες, η Μαρία που λιμοκτονούσε για να συμμορφωθεί με την εικόνα της διασημότητας αλλά που έψελνε διθυράμβους για ένα πιάτο μακαρόνια, η Μαρία που υπήρξε μάγισσα στην σκηνή και τραγική φιγούρα στην προσωπική ζωή της, η Κάρμεν, η Μήδεια, η Νόρμα, η Τόσκα, η Άννα Μπολένα, η Μαρία, η δική μας Μαρία, πάντα χαραγμένη στο μυαλό και την καρδιά μας, πάντα κομμάτι της ψυχής και της περηφάνιας μας, δοσμένη μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας που έβλεπε απέναντί της μόνο τη γυναίκα.