Εκπατρισμένος, ξεριζωμένος, ξενιτεμένος, εκτοπισμένος. Λέξεις-κλειδιά που διεκδικούν το νόημά τους ανάμεσα στην οδύνη και τη λύτρωση, έννοιες που καθορίζουν τη σχέση όσων ζουν σε μια χώρα άλλη από τη δική τους. Ο Τοντόροφ εγκαταλείπει τη δική του χώρα, την τότε κομμουνιστική Βουλγαρία, εγκαθίσταται στη Γαλλία, αναδεικνύεται ως ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς της λογοτεχνίας και ιστορικούς των ιδεών, αλλά δεν παύει να αναρωτιέται για τη σχέση του με τη νέα του πατρίδα. Συντάσσει έτσι την πνευματική του αυτοβιογραφία, συνδέοντας την προσωπική του εμπειρία με τα οικουμενικά ερωτήματα για τη διπλή ταυτότητα, για τη διαφορετικότητα, την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, για την εμπειρία του ολοκληρωτισμού και τη μαθητεία στη δημοκρατία, για τον ρόλο των διανοούμενων και, τέλος, για την ανάγκη ενός νέου ανθρώπου.