Η ιστορία των επιστολών ενός Άγγλου στρατιώτη στις αρχές του 17ου αιώνα, που συναντά τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και ξέρει πού έχει κρύψει ο μεγάλος δραματουργός ένα έργο που είναι ακόμη ακυκλοφόρητο στην εποχή μας. Χαμός! Ένας δικηγόρος, στον οποίο ανατίθενται αυτές οι επιστολές πριν πεθάνει ο κάτοχός τους, καθηγητής Πανεπιστημίου, κι ένας άνεργος νεαρός που εμπιστεύεται τις επιστολές στον ανωτέρω δολοφονημένο καθηγητή. Κάποια στιγμή οι ιστορίες τους ενώνονται και ο δικηγόρος γνωρίζει τον νεαρό. Για να διαπιστώσουν ότι έχουν εξαπατηθεί από την ίδια γυναίκα. Οι επιστολές είναι κρυπτογραφημένες. Με ποιο σύστημα; Και πώς καταφέρνουν να τις αποκωδικοποιήσουν; Μήπως όμως η όλη υπόθεση είναι μια απάτη; (κι αυτό περνάει από τον νου τους κάποια στιγμή). Σε γενικές γραμμές καλογραμμένο αλλά είναι τόσο φλύαροι οι δύο αφηγητές για την προηγούμενη ζωή τους που με κούρασαν αφάνταστα. Κι αν αρχίσω να πηδάω σελίδες τσατίζομαι. Καλό το σκεπτικό περί Σαίξπηρ, για τον οποίο γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα, τεκμηριωμένα τουλάχιστον, οπότε σίγουρα οι επιστολές αυτόπτη μάρτυρα ως προς τη συναναστροφή με τον Σαίξπηρ είναι από μόνες τους ιστορικό ντοικουμέντο, πόσο μάλλον όταν χάρη σε αυτές ανακαλύπτουμε έργο ανέκδοτο του μεγάλου δραματουργού! (Το Βιβλίο του Αέρα και της Σκιάς ο τίτλος του πρωτοτύπου κι αναφέρεται στην άποψη που είχαν για το θέατρο οι σύγχρονοι του Σαίξπηρ, μιας και πάνω στη σκηνή ξυπνούν σκιές και γίνονται αέρας όταν τελειώνει η παράσταση). Έχουμε και ανθρωποκυνηγητό, έχουμε και τις επιστολές αυτούσιες (αρκετά πιστή η αναπαράσταση και το στιλ της εποχής), έχουμε και φλερτ. Δε μου έκανε όμως ιδιαίτερη εντύπωση και κρίμα γιατί έχουμε γερή ιστορία στα χέρια μας.