Δε μπορώ, όχι, δε μπορώ να την υποφέρω πια!... Τι πληγή ειν\' αυτή που μου \'στειλες θε μου; Τι αμαρτίες έχω κάνει για να με τιμωρείς τόσο σκληρά; Ως πότε θα \'μαι υποχρεωμένη να την ανέχομαι, να βλέπω τη μούρη της, ν\' ακούω τη φωνή της, ως πότε; Δε θα βρεθεί επιτέλους κανένας στραβός χριστιανός να την πάρει, ν\' απαλλαγώ απ΄ αυτό το έκτρωμα της φύσεως, που μ\' άφησε ο πατέρας της για να μ\' εκδικηθεί -που χαΐρι και προκοπή να μη δουν εκείνοι που δε μ\' άφησαν να κάνω την έκτρωση!...
Μα γιατί τους βλαστημάω; Δε ζούνε πια. Ούτε φταιν\' εκείνοι. Φταίω εγώ που τους άκουσα. Σε τέτοια ζητήματα πρέπει ν\' ακούει κανείς μόνο τον εαυτό του, κανέναν άλλον!... Όσο ήταν μικρή, παρηγοριόμουνα με τη σκέψη πως, μεγαλώνοντας, θ\' άλλαζε. "Θ\' αλλάξει!" έγεγα. "Θα στρώσει. Στο κάτω της γραφής, αργά ή γρήγορα, μια μέρα θα παντρευτεί. Θα τη φορτωθεί άλλος στην καμπούρα του." Μα δε βαριέσαι! Άδικα ήλπιζα. Όπως παν\' τα πράγματα, μου φαίνεται πως θα μείνει γεροντοκόρη. Και πώς να μη μείνει γεροντοκόρη τέτοια που είναι; Αχ, ας όψεται εκείνο το τέρας, η Ερασμία, που την κατέστρεψε με τις κατηχήσεις της. Ποιος άντρας θα γυρίσει, σας παρακαλώ, να την κοιτάξει ερωτικά έτσι που ντύνεται, έτσι που φέρεται, έτσι που μιλάει; [...]
πολύ γνωστό βιβλίο με πολύ γνωστή ιστορία. Παρόλ' αυτά δεν το έχω διαβάσει και θα το ήθελα πολύ, καθώς είδα πρόσφατα την θεατρική παράσταση και Οι ιστορίες αυτών των γυναικών, της Εκάβης και της Νίνας, με επηρέασαν και μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Σίγουρα η θεατρική απόδοση έχει σαφώς αποκλίσεις από την ιστορία όπως αποτυπώνεται στο βιβλίο, το οποίο υποθέτω θα είναι ακόμη πιο πολύ φορτισμένο συναισθηματικά.
Σημείωση: Εδώ συζητάμε γενικά για το βιβλίο, δεν είναι ο χώρος τής βαθμολόγησης ή της κριτικής μας για το βιβλίο.
Η σύνδεση με το λογαριασμό σας στο Facebook είναι ασφαλής. Θα σας ζητηθεί να εξουσιοδοτήσετε το Bookia. Η εξουσιοδότηση που θα δώσετε στο Bookia θα χρησιμοποιηθεί μόνον για την παροχή των υπηρεσιών προσωπικά σε εσάς και πάντα με τη δική σας άδεια.