Περπατήσαμε στους άδειους δρόμους των κρητικών χωριών, φιλοδοξώντας να φωτογραφίσουμε την ίδια τη ζωή, όπως εκδηλώνεται και εκφράζεται σε ένα χώρο με δικούς του κανόνες λειτουργίας, στο μεταίχμιο μιας εποχής. Χωριά που φθίνουν - θύματα της αστικοποίησης, άνθρωποι που ζουν με αναμνήσεις, αλλά και καφενεία που συνεχίζουν να επιτελούν ένα σπουδαίο κοινωνικό ρόλο. Εκεί συναντήσαμε τις αγέρωχες μορφές που θυμίζουν την Κρήτη του χθες, εκεί γίναμε κοινωνοί ενός πολιτισμού που εκφράζεται με ιδιαίτερους κανόνες και παράλληλα εκφράζει το ήθος των παραδοσιακών κοινωνιών, εκεί κατανοήσαμε τους απαράβατους κανόνες που διέπουν τη φιλοξενία. Και τους ακολουθήσαμε.

Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται σ\' αυτό βιβλίο φιλοδοξούν να δώσουν μια πολύπλευρη εικόνα του κρητικού καφενείου, να μεταφέρουν εμπειρίες, βιώματα, συναισθήματα, κώδικες συμπεριφοράς και τρόπους λειτουργίας. Εμείς αρκούμαστε να πούμε απλά πως προσεγγίσαμε το καφενείο με αγάπη. Και πως εισπράξαμε περισσότερη από αυτήν που προσφέραμε.