Το παρόν έργο συμβάλλει ιδιαιτέρως στη μελέτη του ελληνικού διοικητικού δικαίου, το οποίο έχει κοινά χαρακτηριστικά προς το γαλλικό. Πρόκειται για μια θεωρητική επεξεργασία κανόνων του διοικητικού δικαίου που αναδεικνύει το διέπον τη Διοίκηση δίκαιο σε μικτό, διοικητικό και ιδιωτικό. Στην αρχή γίνεται μια ιστορική αναδρομή του διοικητικού δικαίου, όπου ξεκινώντας από την προϊστορία, ο συγγραφέας περνάει στην κλασική περίοδο και εξηγεί ότι το διοικητικό δίκαιο είναι ένα δίκαιο μεταβαλλόμενο. Στο πρώτο μέρος αναλύεται το θέμα της διοικητικής δράσεως και ειδικότερα: α) ο διασκορπισμός των οργάνων από την άμεση στην έμμεση διοικητική δράση, β) η διαφοροποίηση των μέσων, γ) η διαβάθμιση των σκοπών και δ) το νομικό καθεστώς. Στο δεύτερο μέρος αναπτύσσεται το θέμα του ελέγχου και ειδικότερα οι αρχές της νομιμότητας και του διαχωρισμού και η υπαγωγή της διοικητικής δράσης στο δικαστή, θέτοντας υπό προβληματισμό το ερώτημα εάν θα πρέπει να οδεύουμε σε μια ενοποίηση της δικαστικής αρμοδιότητας.