Η "Άρρωστη πολιτεία" είναι μια νουβέλα για τη Σπιναλόγκα, το νησί των λεπρών, πρωτοδημοσιευμένη το 1914 από τη Γαλάτεια Καζαντζάκη, με το ψευδώνυμο Πετρούλα Ψηλορείτη.
Η Γαλάτεια Καζαντζάκη ήταν η πρώτη στην ελληνική λογοτεχνία του 20ου αιώνα που ανέδειξε το θέμα της λέπρας, μέσα από μια ερωτική ιστορία.

Η πλοκή στην "Άρρωστη πολιτεία" ακολουθεί τα αντικρουόμενα συναισθήματα και τις σκέψεις που γεννούν στην ηρωίδα τόσο η αρρώστια και ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στο νησί των λεπρών, όσο και ο έρωτας που γνωρίζει στο πρόσωπο ενός δασκάλου. Η πρωταγωνίστρια, μια υπερήφανη κοπέλα, διχάζεται ανάμεσα στην απελπισία, στη συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει σωτηρία, και στη "χαρά του έρωτα" που συνάντησε αναπάντεχα στην "πολιτεία των λεπρών".

Πρόκειται για μια σπουδή στην ψυχολογία του ανθρώπου που χάνει ξαφνικά την ελευθερία του, εξαιτίας μιας ανίατης αρρώστιας, αλλά και μια τοιχογραφία της φοβερής Σπιναλόγκας.

Στο Επίμετρό της, η Κέλη Δασκαλά, προβαίνει σε μια επιλογή της μυθολογίας που αναπτύχθηκε μέσα από τη παγκόσμια λογοτεχνία για τη λέπρα, από τη Βίβλο έως σήμερα. Αναλύει το πρωτότυπο ρομάντζο της Γαλάτειας Καζαντζάκη, εστιάζοντας στον διάλογο που αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα γύρω από τη μυστηριώδη ασθένεια, όταν στα γράμματα κυριαρχούσαν ο συμβολισμός και η νιτσεϊκή φιλοσοφία - ιδεολογικές αναζητήσεις που είχαν επηρεάσει και την πρώτη σύζυγο του Νίκου Καζαντζάκη, πριν τις αποποιηθεί στα τέλη του 1930.