[...] Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να σκιαγραφήσουμε, στον βαθμό που μας είναι δυνατό, τις «μεγάλες στιγμές» στην εξέλιξη της έννοιας του χρόνου. Η προσέγγιση μας είναι από τη σκοπιά της φυσικής και της συνυφασμένης μ\' αυτή φιλοσοφίας. Άλλες προσεγγίσεις του ζητήματος, π.χ. ο ψυχολογικός χρόνος, ο ιστορικός χρόνος κ.λπ., δεν εμπίπτουν στους στόχους της παρούσας μελέτης και μόνο περιστασιακά θίγονται όταν το απαιτεί η περίπτωση.
Ξεκινάμε λοιπόν ένα ταξίδι στις φιλοσοφικές και επιστημονικές αντιλήψεις του χρόνου. Με αφετηρία τις πρώτες, μυθολογικές, ερμηνείες του κόσμου και του χρόνου, προχωράμε στις απαρχές της επιστημονικής αντίληψης, στους Μιλήσιους φιλοσόφους, στις αντιλήψεις της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας, για να περάσουμε στην Ιουδαϊκή - Χριστιανική παράδοση. Με ενδιάμεσους τους Άραβες φιλοσόφους του 8-11ου μ.Χ. αιώνα, οδηγούμαστε στην εποχή της επιστημονικής επανάστασης, οπότε με κλασική μορφή διατυπώνεται από τον Νεύτωνα ο ορισμός του χρόνου.
Τέλος, μας απασχολεί η επιστημονική επανάσταση του 20ού αιώνα, όπου με τον Αϊνστάιν πραγματοποιείται μια ριζοσπαστική αλλαγή στις αντιλήψεις για τον χρόνο. Το βιβλίο κλείνει με τις πλέον σύγχρονες θεωρίες για τη φύση του χρόνου, την αντίληψη του χρόνου στις διάφορες εκδοχές της Κβαντομηχανικής και στις μετεξελίξεις της, όπως είναι η θεωρία των χορδών και η θεωρία βρόχων (loop-theory).
Το ταξίδι μέσα στον χρόνο συχνά είναι πολύ αποκαλυπτικό. Ο αναγνώστης μπορεί να ανακαλύψει ότι ζητήματα που φαίνονται καινούργια, είχαν απασχολήσει παλαιότερες γενιές επιστημόνων και φιλοσόφων, θα ήταν χρήσιμο για τις σημερινές ανάγκες, να γνωρίζει κανείς ζητήματα που προκάλεσαν συζητήσεις και διχογνωμίες σε άλλες εποχές. Μόνο αν η σύγχρονη θεώρηση βασίζεται στις περασμένες κατακτήσεις της ανθρώπινης γνώσης μπορεί να διευρύνει τους ορίζοντες της σκέψης.
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)