Όπως και στην προηγούμενη συλλογή διηγημάτων του, ο χώρος στον οποίο κινείται ο Θωμάς Στεργιόπουλος είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του, ο βορειοηπειρώτικος ελληνισμός. Οι ήρωες των διηγημάτων, άνθρωποι της υπαίθρου, αγρότες που πίστεψαν στη δικαιοσύνη και στα λόγια των αποστόλων της ισότητας και της ελευθερίας, άνθρωποι που έδωσαν το αίμα τους για να στεριώσει το νέο σύστημα, πριν καλοξυπνήσουν απ’ το όνειρο, βρίσκονται μέσα στη δίνη και το ανθρωποκυνηγητό της λεγόμενης ταξικής πάλης, όπου, στο όνομα του σοσιαλισμού και της πατρίδας,
διαπράττεται κάθε αυθαιρεσία και φιμώνεται η σκέψη και ο λόγος. Περισσότερο από τις οικονομικές δυσχέρειες, την κατάρρευση και την εξαθλίωση, η νέα ιδεολογία βαραίνει πάνω στη ζωή και τη μοίρα των ανθρώπων σαν ένα αδυσώπητο πεπρωμένο. Στην προσπάθειά τους, δε, να το αλλάξουν και να το αντιμετωπίσουν, συνθλίβονται και καταστρέφονται.