Μια «αγκαλιά» από σκαμπρόζικες, φλεγματικές, απροσδόκητες, αλληγορικές κι αισθαντικές παραμυθένιες ιστορίες που απευθύνονται κυρίως σ’ ενήλικους αναγνώστες με ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ.
Μια «οικογένεια» από έμψυχα πλάσματα, φυτά, στοιχεία της Φύσης ή άψυχα αντικείμενα χωρίς δικαίωμα λόγου, στήνουν ψιλοκουβέντα για τον κόσμο των ανθρώπων, τις νευρώσεις και τις χαρές του, τον έρωτα, τη μοναξιά, τα αδιέξοδα και τις ελπίδες. Λοιδορούν ή ξεκαρδίζονται με όσα μας βασανίζουν, τοποθετούνται απ’ την αρχή πάνω σε έννοιες κι αξίες ταλαιπωρημένες, βοηθούν να εστιάσουμε στα ουσιαστικά και σε όσα μας αξίζουν. Δεν κατηχούν, δεν νουθετούν, δεν μας κουνάνε το δάχτυλο, δεν επιδιώκουν να πουλήσουν άποψη. Θέλουν μονάχα να μας πούνε πως η ζωή είναι μια αλήθεια ακριβή, μια αξία ανεκτίμητη, σαν το ανυπόμονο φως που ξημερώνει κάθε μέρα από την αρχή.

Μια μοναδική συλλογή διηγημάτων που μοιάζουν με παραμύθια, αλλά ουσιαστικά είναι πανανθρώπινες αλήθειες, οι οποίες χαράζουν αβίαστα το χαμόγελο στα χείλη και συγκινούν βαθιά με την τρυφερότητα και το βαθύτερο νόημά τους.