Διακόσιες πενήντα περίπου τυπωμένες σελίδες θα εκάλυπτε το Συντακτικό της Λατινικής, αν το εξέδιδα όπως το είχα αρχικώς στα χειρόγραφά μου, έτοιμο για έκδοση εδώ και τέσσερα χρόνια. Μια εργασία πολύμοχθη, που, για να πω την αλήθεια, πονούσα να την προδώσω, κάνοντας τη σύνοψη που έκανα τώρα. [...]

Οι βασικές αρχές που ακολούθησα στη σύνταξη είναι οι εξής:
1. Δίδω την ύλη σε πίνακες. Κι αυτό γιατί πιστεύω ότι οι πίνακες: α) ξεκαθαρίζουν τα φαινόμενα, β) κάνουν το βιβλίο εύχρηστο, γ) βοηθούν την απομνημόνευση, με την παραστατική μορφή που παίρνει η ύλη, δ) βοηθούν την αναζήτηση και ανεύρεση ενός συγκεκριμένου θέματος.
2. Σε κάθε κεφάλαιο παραθέτω, έκτος από τα παραδείγματα, και ένα σεβαστό αριθμό σχετικών λέξεων ή φράσεων. Η μελέτη αυτών προετοιμάζει τον μελετητή, ούτως ώστε, όταν αρχίζη τα πρώτα βήματά του στα κείμενα, να μην έχη την συναίσθηση ότι ευρίσκεται "in terra incognita".
3. \'Ο,τι,τέλος, είναι γνωστό από το Συντακτικό της "Αρχαίας Ελληνικής, ή δέν αναφέρεται καθόλου ή αναφέρεται ακροθιγώς. Αντίθετα δίδεται μεγαλύτερη σημασία στα φαινόμενα εκείνα που είναι ιδιάζοντα του Λατινικού λόγου.

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)