Μια μεγαλούπολη. Κατακαλόκαιρο. Μπλακ άουτ.
Το ρεύμα κόβεται. Καμία ενημέρωση, καμία πειστική εξήγηση, και καμία επίσημη πληροφόρηση για το πότε θα ξανάρθει. Κι όσο περνούν οι μέρες ο χρόνος αρχίζει να κυλάει ξανά στον ενεστώτα. Οι ρυθμοί χαλαρώνουν οι άνθρωποι μιλούν στον διπλανό τους κι όχι στο κινητό. Με την τηλεόραση κλειστή, οι οικογένειες βρίσκουν χρόνο να ξανασμίξουν. Ανακαλύπτουν ξανά το διάβασμα. Πλήθη εισρέουν με ευλάβεια σε μπορχεσιανές βιβλιοθήκες. Χάνονται στο εσωτερικό τους εξερευνώντας σκονισμένους τόμους υπό το φως των κεριών. Ταυτόχρονα, ελλοχεύει το χάος. Ομάδες αγανακτισμένων ατών σπάνε βιτρίνες και καίνε κτήρια. Αστυνομικά ελικόπτερα βουίζουν. Σκάνε δακρυγόνα. Γίνονται μικροκλοπές. Η έννομη τάξη καταστρατηγείται. Οι άνθρωποι ξεσπούν τη μανία τους στις βιτρίνες, σε κάδους σκουπιδιών, σε καζίνο. Και στην περίλαμπρη μητρόπολη της πρωτεύουσας, με θλιβερή επισημότητα, γίνονται λιτανείες για να ξανάλθει το φως. Σ\' αυτές τις συνθήκες, της σχόλης και της καταστροφής, της χαράς και της απόγνωσης, στην παροπλισμένη μεγαλούπολη, θα γνωριστούν ο Ανέστης και η Ζωή. Εκείνη, κυνηγημένη από το παρελθόν. Εκείνος, προσπαθώντας να ξεφύγει από τον εαυτό του. Και...


Στη Γενιά του Μπλακ Άουτ ανήκουν αυτοί που βρέθηκαν - βρίσκονται - να ζήσουν σε έναν κόσμο στον οποίο - συμβολικά και κυριολεκτικά - κόπηκε το ζωοποιό ρεύμα. Οι προσδοκίες των γονιών τους για περίλαμπρη καριέρα μετά τις σπουδές ακυρώθηκαν. Το όνειρο της επαγγελματικής αποκατάστασης μετατράπηκε απροσδόκητα σε εφιάλτη.

Είδαν - βλέπουν - τον κόσμο να ακινητοποιείται αργά, σαν σκουριασμένη ατμομηχανή. Αναρωτήθηκαν - αναρωτιούνται - ποιο είναι το μέλλον τους. Αγανάκτησαν. Γέμισαν πλατείες. Σπάσαν βιτρίνες. Φώναξαν. Πότισαν δακρυγόνα. Έκλαψαν τεχνητά - όλα άλλωστε τεχνητά τα μάθανε - όσο καμιά άλλη γενιά.

Μετά - τότε - ανακάλυψαν τα θετικά της κρίσιμης κατάστασης που ζούσανε - ζουν. Κλείσαν τους υπολογιστές. Γέμισαν τις πλατείες και τα πάρκα με διάθεση γιορτινή. Βγάλαν τις μάσκες της καταπιεστικής τους επαγγελματικής ταυτότητας και αναρωτήθηκαν ποιοι πραγματικά ήταν - είναι. Πιαστήκαν χέρι χέρι και ερωτεύτηκαν. Ωρίμασαν απότομα- και κάπως ατσούμπαλα έτσι άλλωστε, όλα τα έκαναν. Και κάναν παιδιά. Στη Γενιά του Μπλακ Άουτ ανήκουν κι αυτά τα παιδιά.