Έχουν περάσει δύο περίπου χρόνια από τότε που μου έφερε η συναγωνίστριά μου στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, Κατίνα Μανιτάρα, μερικές φωτογραφίες και φωτοτυπίες από βιβλία συναγωνιστών μας και γράμματα αγωνιστών που αναφέρονται στη ζωή, τη δράση και το θάνατο του αείμνηστου Τάκη Παπαϊωάννου. Κοίταξε τα, μου λέει, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για να κυκλοφορήσουν σε βιβλίο. [...]

Τώρα έφτασα στα 91 μου χρόνια και πρέπει να τιμήσω με το γραφτό μου ένα ηρωικό Αγωνιστή που πολύ λίγα γνωρίζω απ\' τη ζωή του. Αλλά η Μανιτάρα πιστεύει ότι τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει είναι αρκετά, υστέρα από τη μαρτυρία της αδελφής του και από δύο γράμματα του ιδίου του Τάκη της εποχής του Αγώνα και του τραυματισμού του.
Έτσι προχωρήσαμε στη καταγραφή των στοιχείων μας και κυκλοφορία του μικρού τούτου βιβλίου στη μνήμη ενός Μεγάλου Παλικαριού που δολοφονήθηκε πριν από 59 χρόνια, του αείμνηστου Τάκη Παπαϊωαννου από την Αμυγδαλιά-Πλέσσα-Δωρίδας, του Δάσκαλου και έφεδρου Αξιωματικού, που παρασημοφορήθηκε στον Ελληνο-Ιταλικό Πόλεμο του 1940, στο Αλβανικό Μέτωπο, του Καπετάνιου Τάγματος του ΕΛΑΣ και Επιτελάρχη Ταξιαρχίας του Δ.Σ.Ε.

Στην καταγραφή των στοιχείων ακολουθήσαμε μια χρονολογική σειρά, ξεκινώντας από την μαρτυρία της αγαπημένης του αδελφής Βιολέττας, η οποία θυμήθηκε αρκετά από τη ζωή όλης της οικογένειας και ιδιαίτερα του Τάκη. Είναι άξια συγχαρητηρίων γι\' αυτό. Αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε τις ευχαριστίες και στην ίδια και ιδιαίτερα στην αγαπημένη της κόρη που τα έγραψε.

(από το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα)