Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην ωριμότητα και τα γεράματα. Οι πάντες γερνούν, οι πάντες θα γεράσουν, δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι θα ωριμάσουν. Τα γεράματα δεν είναι κάτι που το κάνεις εσύ, είναι κάτι που συμβαίνει.

Η ωριμότητα είναι ένα εσωτερικό μεγάλωμα. Η ωριμότητα είναι κάτι που φέρνεις στη ζωή σου εσύ ο ίδιος. Βγαίνει από την επίγνωση. Όταν ένας άνθρωπος γερνάει με πλήρη επίγνωση, γίνεται ώριμος. Η ωριμότητα είναι γεράματα συν επίγνωση, η ωριμότητα είναι βιώματα συν επίγνωση.

Αν φέρνεις επίγνωση στα βιώματά σου, σε οτιδήποτε κάνεις, σε οτιδήποτε σου συμβαίνει, αν είσαι ξυπνητός, αν παρατηρείς το κάθε τι που ζεις κάθε στιγμή από όλες τις γωνίες, αν προσπαθείς να κατανοήσεις το νόημα του, αν προσπαθείς να διεισδύσεις βαθιά μέσα του, στο τι σου συνέβη, αν προσπαθείς να ζεις ολοκληρωτικά και με ένταση, τότε το κάθετι που ζεις, δεν είναι απλώς ένα επιφανειακό φαινόμενο. Τότε, το ίδιο εκείνο βίωμα γίνεται ωριμότητα. Με κάθε βίωμα, κάτι αλλάζει βαθιά μέσα σου. Βγαίνεις από τον ύπνο και ξυπνάς ολοένα και περισσότερο.