"Βάλε να φάω, βάλε να πιω, κι έτσι ν\' αναθυμήσω πώς κάμουνε οι βλάμηδες κι οι ξυπνητοί ανθρώποι. Γιατί αδερφός σου ξάπλωσα, μ\' αναγυρίζω ίσκιος".

Δώδεκα διηγήματα για την αδελφική αγάπη και την εκδίκηση, την ανία και την τρέλα, το παράδοξο της ταυτότητας και τη μοναχική πορεία προς το θάνατο. Αναμειγνύοντας το φανταστικό με το ρεαλισμό και το ανοίκειο με το καθημερινό, οι ιστορίες αυτές μιλούν για την αγωνιώδη αναμέτρηση με το χρόνο και την πραγματικότητα, αλλά και για τη δημιουργική μεταποίησή τους.

Οι ήρωες της "ΜεταΠοίησης", χωρίς να ζητούν κατανόηση ή συγχώρηση, αφηγούνται σε πρώτο ενικό, αιφνιδιάζοντας τον αναγνώστη με την παραδοξότητα, την αμεσότητα και τη βίαιη τρυφερότητά τους.