Όλες οι ιστορίες της ζωής μας δεν είναι τραγικές, όπως δεν είναι και χαρούμενες. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συντροφεύουν το είναι μας, πλουτίζουν τις γνώσεις μας και τις αντοχές μας και ίσως να μας χαρίζουν μια παραπανίσια ιδέα για τη ζωή. Αν όμως δεν περάσεις δια πυρός και σιδήρου δε μπορείς να νιώσεις και να εκτιμήσεις την πραγματική αξία της ζωής. Τα συναισθήματα, οι εντάσεις, οι αγωνίες, τα στραβοπατήματα, όλα είναι απαραίτητα για να εκτιμήσουμε την αξία της, να μετρήσουμε τους συνανθρώπους μας και να προσφέρουμε το περίσσευμα της ψυχής μας σε όσους το έχουν ανάγκη.
Τα κορίτσια μου, η Μαρίνα και η Άννυ, η καθεμιά στον τομέα της παρά τις αντιξοότητες της ζωής τους και τα όσα ανάποδα τις βρήκανε, αντέδρασαν, δυνάμωσαν, έκαναν πράξη την προσφορά προς τον πλησίον και κέρδισαν.