Ένα ξεχωριστό βιβλίο για τους λάτρεις της αισθηματικής λογοτεχνίας και όχι μόνο.

Αν και το βιβλίο αποτελείται από 548 σελίδες, το διάβασα σε δυο μόνο μέρες. Η ροή είναι τέτοια που δυσκολεύεσαι να το αφήσεις από τα χέρια σου. Ένα σκληρό, αδιέξοδο ειδύλλιο εκσφενδονίζει βίαια, τα χαρτογραφημένα του σώματος και της ψυχής, μέχρι το έσχατο σημείο. η Πόπη Πιατουλάκη αυτήν την φορά στριμώχνει τους πρωταγωνιστές της, στα άκρα. Η ατάκα της Ηλέκτρας « Μόνο εσύ και εγώ μείναμε, κανείς δεν ξέρει….» υποδηλώνει εύστοχα την συνειδησιακή κρίση που προκαλεί το αμάρτημα. Μια κρίση που εν’ πολλοίς ορθώνει ένα απροσπέλαστο φραγμό.

Η περιδιάβαση στο Κόρφο, στην Βάρκιζα, στο Ναύπλιο, στους Παξούς και τόσα άλλα μέρη αναδεικνύουν την άριστη περιγραφική δεξιότητα της συγγραφέως. Παρόλα ταύτα εκτιμώ πως το μεγάλο πλεονέκτημα του βιβλίου, είναι η σκιαγράφηση των χαρακτήρων του. Μέσα από τους καταιγιστικούς διαλόγους, οι πρωταγωνιστές αναδύουν τα μύχια του μυαλού και της ψυχής. Ενώ οι αισθήσεις και τα αισθήματα αγωνίζονται να προβάλλουν την παντοκρατορία τους, η συνείδηση, σπινθηροβολεί ως ηλεκτροφόρο συρματόσχοινο και αντιστέκεται. Οι ήρωες βρίσκονται ανέλπιστα μπροστά σε τραγικά διλήμματα…….Ευχαριστούμε την Πόπη Πιατουλάκη που η τόλμη της, μας εξέπληξε ευχάριστα…..Από την Κύπρο με αγάπη η συγγραφέας και εκπαιδευτικός Νεοφύτα Ευαγγέλου