α. Μπορεί ένας εικαστικός καλλιτέχνης να λειτουργεί ως έμπορος;
β. Μπορεί ένας εικαστικός καλλιτέχνης να ονομάζει τους αγοραστές των έργων του "πελάτες";
γ. Οι "πελάτες" αυτοί, μπορούν να λειτουργούν ως αγοραστές κοινών εμπορικών προϊόντων (π.χ. να ζητούν εκπτώσεις στην αρχική τιμή, να κάνουν ειδικές παραγγελίες κλπ.);
δ. Ποια η θέση ενός εικαστικού καλλιτέχνη απέναντι στην, διογκούμενη τα τελευταία τριάντα χρόνια, τάση μαζικής -νόμιμης- αντιγραφής και παραγωγής έργων τέχνης;

Ο συγγραφέας διακρίνει το μάρκετινγκ σε δυο μεγάλες κατηγορίες, αυτό των μεμονωμένων εικαστικών καλλιτεχνών και εκείνο των εκθεσιακών χώρων, κάθε είδους και μεγέθους. Διαφορετικό μάρκετινγκ θα κάνει ένας εικαστικός καλλιτέχνης μόνος του, και διαφορετικό ένας εκθεσιακός χώρος. Διαφορετικό μάρκετινγκ επίσης θα κάνει ένας οίκος δημοπρασιών ή ο διευθυντής μιας μπιενάλε. Κοινό στοιχείο τους, πάντως είναι ότι αμφότεροι οφείλουν να προσλαμβάνουν ειδικούς ανθρώπους, τους επονομαζόμενους μάρκετερς, οι οποίο γνωρίζουν πολύ καλύτερα από τους καλλιτέχνες να προωθούν καλλιτεχνικά έργα.