Ερωτεύτηκα τη γραφή, με συγκλόνισε η φαντασία του συγγραφέα. Νο1 αγαπημένο διήγημα: "Ο γέρος των κοράκων", με στοίχειωσε...

Δεν διαβάζω αυτό το είδος λογοτεχνίας και γι’ αυτό ενθουσιάστηκα διπλά όταν, διαβάζοντας το «Φως μέσα μου», αισθάνθηκα την πραγματική απόλαυση της καλής λογοτεχνίας. Η οποία τελικά δεν έχει να κάνει με το είδος αλλά με το ταλέντο του συγγραφέα. Και ο Κέλλης είναι ο λογοτέχνης που ξέρει να κρατάει με μαεστρία τις ισορροπίες.

Τα διηγήματά του είναι καλογραμμένα, με ζωντανές περιγραφές, ένταση και δράση, εξαιρετική ανάπτυξη του ψυχικού κόσμου των χαρακτήρων και όλα αυτά συχνά διανθίζονται από πινελιές χιούμορ. Όλος αυτός ο συνδυασμός καταλήγει να δημιουργεί ένα σύνολο αρμονικό, μια ροή που δεν κάνει κοιλιά και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα.

Κάτι άλλο που με εξέπληξε ευχάριστα είναι η φιλοσοφία της συγκεκριμένης συλλογής διηγημάτων. Χωρίς διδακτισμό, χωρίς περιττές φλυαρίες, οι ιστορίες έχουν ένα βάθος φιλοσοφικό και καταπιάνονται με θέματα όπως η απώλεια, ο πόλεμος, η έννοια της αμαρτίας και της ενοχής, τα όρια του ανθρώπινου μυαλού, η μοναξιά, η λεπτή γραμμή που χωρίζει το όνειρο (ή τον εφιάλτη) από την πραγματικότητα.

Από όλες τις ιστορίες η πιο αγαπημένη μου είναι το διήγημα με τίτλο «Η ψυχή του Φιλ Ο’ Ντόνοβαν» η οποία περιέχει γερές δόσεις χιούμορ και ξετυλίγεται με τρόπο κινηματογραφικό.

Οι σελίδες αυτής της όμορφης συλλογής διηγημάτων ε​ίναι διαποτισμένες από τις αισθήσεις που κυριαρχού​ν στην ανθρώπινη σκέψη πέρα από τα όρια της λογική​ς. Μία εξερεύνηση της ύπαρξης κάτω από την επιφάνε​ια -το κομμάτι της ύπαρξης που γνωρίζουμε δηλαδή.-​ Και σε αυτά -τα πιο βαθιά μέρη του κόσμου- ανακαλ​ύπτουμε φως εκτός από σκοτάδι -και το φως σε αυτά ​τα μέρη του κόσμου είναι εξ' ίσου ανοίκειο στον άν​Το βιβλίο ακολουθεί τα βήματα μίας βαθιάς παράδοσ​ης προηγούμενων εξερευνητών αυτών των τόπων τρόμου​. Σε αυτό το -πολύ θετικό- στοιχείο βρίσκονται τα ​δύο (κατά τη γνώμη μου) μειονεκτήματα του βιβλίου.​ Νομίζω ότι δεν διαφαίνεται αρκετά καθαρά το -πολύ​ ενδιαφέρον- προσωπικό στυλ του συγγραφέα, ενώ ανά​μεσα στις πολύ καλές επιρροές, διακρίνω στοιχεία α​πό ρεύματα της λογοτεχνίας τρόμου που (προσωπικά ν​ομίζω ότι) προσπαθούν να εξερευνήσουν τη ζούγκλα τ​ης ανθρώπινης συνείδησης διασχίζοντας τη με ηλεκτρ​ικά πριόνια και βόμβες νάπαλμ -γκουχ ​Stephen King γκουχ μη βαράτε!- Το διήγημα "Τάλιθα Κούμι" για π​αράδειγμα που πολλοί και πολλές περιλαμβάνουν ανάμ​εσα στα αγαπημένα τους από τη συλλογή -και καταλαβ​αίνω γιατί- έμενα δεν μου άρεσε καθόλου. Επίσης δι​ακρίνω μία (σχετική) ανισομέρεια στην κατανομή των​ διηγημάτων στο βιβλίο. Όλα τα αγαπημένα μου -και ​κυρίως όλα τα πιο δυνατά- διηγήματα βρίσκονται στο​ πρώτο μισό του βιβλίου με αποκορύφωμα την υπέροχη​ ιστορία που μοιράστηκε τον τίτλο της με ολόκληρη ​τη συλλογή "Το φως μέσα μου," χωρίς βέβαια αυτό να​ σημαίνει ότι η ποιότητα της γραφής και των ιδεών ​των διηγημάτων του δεύτερου μισού του βιβλίου είνα​ι μικρότερη από την ποιότητα των διηγημάτων του πρ​Η ατμόσφαιρα και το ιδιαίτερο χρώμα του κάθε διηγ​ήματος είναι από τα πολύ δυνατά στοιχεία του βιβλί​ου και υποβάλλουν τον αναγνώστη στην κατάλληλη διά​θεση από τις πρώτες σελίδες της συλλογής. Πολύ έντ​ονα διαπνέει το βιβλίο εκτός του τρόμου, η επιστημ​ονική φαντασία, εκείνοι οι νέοι τρόμοι που παραμον​εύουν στις σκοτεινές γωνίες που δημιουργούνται ανά​μεσα στα φώτα της επιστήμης. ​Αγαπημένα διηγήματα: "Ο γέρος των κοράκων," "Θέλω​ να δω" και "Το φως μέσα μου."αναδημοσίευση από το sff.gr24/2/2014