Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα μικρό ποντικάκι σε ένα αγρόκτημα στην εξοχή που βρήκε ένα κομμάτι τυρί. Μα πριν προλάβει να το φάει, ένας σκίουρος του το άρπαξε και έφυγε τρέχοντας… Το ποντικάκι ζητά βοήθεια από τα ζώα που συναντά. Αλλά κάθε ζώο τον στέλνει σε κάποιον μεγαλύτερο. Μέχρι που καταλήγει στον ελέφαντα… που φαίνεται δυνατότερος από όλους. Όμως είναι;;; Ή μήπως υπάρχει κάποιος ακόμα πιο δυνατός από τον ελέφαντα; Κάποιος τόσο δυνατός που μπορεί ακόμα και τον ελέφαντα να κάνει να χορέψει!

Πόσο πιστεύουμε στον εαυτό μας τελικά; Μπορεί η αναζήτηση συμπερασμάτων να μας γλιτώσει από την απελπισία;

Ένας ελέφαντας… χορεύει στις σελίδες ενός βιβλίου.

Τι χρειάζεσαι για να καταφέρεις να κάνεις έναν ελέφαντα να χορέψει; Σημαντική σωματική διάπλαση; Βροντερή φωνή; Δύναμη; Καρδιά; Ή σκέτη ευστροφία; Μήπως τελικά το μόνο που αρκεί είναι να εντοπίσεις την αδυναμία σου και να την αλλάξεις σε δύναμη; Οι συγγραφείς εδώ, τα καταφέρνουν όλα αυτά, και μάλιστα ξεφεύγοντας απ’ την παγίδα του διδακτισμού, ώστε να μείνει καθαρή διασκέδαση.

Ήρωας του σύγχρονου, κλιμακωτού παραμυθιού μας είναι ένα ποντικάκι που πιστεύει ότι τα υπόλοιπα ζώα το αγνοούν εξαιτίας του μικρού μεγέθους του, μέχρι που ένας μικροσκοπικός ψύλλος του αποδεικνύει ότι το μέγεθος δεν έχει σημασία. Η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου είναι πολύ πιο σημαντική από το μέγεθός σου.

«Είμαι τόσο μικροκαμωμένος, που ο καθένας με εκμεταλλεύεται! Αν όμως ήμουν μεγαλόσωμος, όλοι θα με σέβονταν και θα με φοβούνταν και κανείς δε θα τολμούσε να μου αρπάξει το τυράκι μου!» έλεγε και ξανάλεγε με παράπονο.

Μήπως το μεγάλο ψάρι δεν τρώει πάντα το μικρό;

Βρήκε το καλό και το δίκαιο τρόπο να νικήσει;

Η βαθμιαία εισαγωγή ηρώων στην αφήγηση, η συνεχόμενη ροή, τα νέα στοιχεία που εισάγονται παραμερίζοντας τα παλιά είναι κάποια απ’ τα πλεονεκτήματα αυτών των κλιμακωτών παραμυθιών που κερδίζουν κάθε παιδί. Ένα επίκαιρο, νέο παραμύθι βασισμένο σε μια παλιά, δοκιμασμένη τεχνική, που μας φέρνει αντιμέτωπους με την αξία της θέλησης, την αποδοχή του εαυτού μας και τη συνεχή προσπάθεια. Μια παιδική περιπλάνηση προς την αυτογνωσία, μην αφήνοντας ακάλυπτη την αρχική ερώτηση. Χορεύουν οι ελέφαντες;

Το βιβλίο αυτό λειτουργεί σαν άσκηση μνήμης προσχολικών και πρωτοσχολικών παιδιών, βγάζει γέλιο και χαρά, προωθεί το διαδραστικό παιχνίδι με χειροτεχνίες και πειραματικές κατασκευές, καθώς και χίλια δυο άλλα σενάρια, φτάνει να έχεις φαντασία και πίστη στη δύναμή σου.

Το παιδί ταυτίζεται με τον βασικό, αθώο ήρωα και ανακαλύπτει την αληθινή πηγή δύναμης σ’ ένα λιτό κείμενο με ευφάνταστα εύστοχες εικόνες κι εναλλασσόμενα μεγέθη (προσέξτε ιδιαίτερα το συνδυασμό μεγέθους-φόβου). Μια απρόοπτη συνδημιουργία ανατροπών, όπου η χιουμοριστική εικόνα και το ευρηματικό κείμενο δρουν αδιάσπαστα. Μαθαίνει να συνεχίζει να προσπαθεί, να έχει το θάρρος της ατομικής του οντότητας, να παλεύει να τα καταφέρει, μη μένοντας στην αρχική/παθητική εντύπωση, όταν κάτι φαντάζει ακατόρθωτο.

Το συγγραφικό δίδυμο, αντί να χτίζει σπίτια, αποφάσισε να χτίζει όνειρα για “Κοπερνικοϊστορίες” και όχι μόνο. Συμπληρώνουν τόσο δημιουργικά ο ένας τον άλλον. Μια κεντρική ιδέα απολύτως αποσαφηνισμένη, με τη συνοδεία μιας εικονογράφησης που παρεμβαίνει καταλυτικά στην αφήγηση. Εξάλλου, η ανάγνωση ενός παιδικού βιβλίου είναι μια οπτικοακουστική διαδικασία. Το “Πώς να κάνετε έναν ελέφαντα να χορέψει” μεταφράστηκε και για την Ιαπωνία, παρακαλώ! Η χρόνια τριβή των κύριων Σίνη και Αγγέλου με τις τέχνες βελτιώνει σε κάθε εγχείρημά τους την έμπνευση, τη δημιουργία και την απενεχοποιημένη φαντασία τους, με μια διάθεση να παίξουν ταυτόχρονα… Σαν να μη βιάζονται να μεγαλώσουν! Λατρεύουν να αυτοσχεδιάζουν και να πειραματίζονται. Έχουν επιλέξει με απλά λόγια να φανερώνουν μεγάλες αλήθειες. Στοχεύουν πάντα να διευρύνουν τους παιδικούς ορίζοντες και να οδηγούν με ασφάλεια τα παιδικά μυαλουδάκια σε φανταστικούς, διαφορετικούς κόσμους.

Μαθήματα ζωής για διεκδίκηση δικαιωμάτων. Μαθήματα εσωτερικής ενδοεπικοινωνίας ώστε να γίνεις αποδεκτός στην κοινωνία. Με όχημα την αγάπη για τα παιδιά και την τέχνη.

«Μπορεί να είμαι μικρός, όπως λες, άμα θελήσω ‘όμως, μπορώ να κάνω αυτόν τον τεράστιο ελέφαντα να χορέψει στο ένα πόδι!» είπε ο ψύλλος που είχε θιγεί από την ευθύτητα του ποντικού.

Μην ξεχνάτε. Η δύναμη βρίσκεται μέσα μας. Όλοι διαθέτουμε χαρίσματα που χρειάζεται να αποκαλυφθούν ή και να καλλιεργηθούν για να παράξουν καρπό. Ας μην καθορίζονται συμπεριφορές βάσει μεγέθους. Ας αγνοήσουμε αυτά που θεωρούνται πρότυπα δύναμης κι ας συγκεντρωθούμε σε άλλες αρετές, που κάνουν τα αδύνατα δυνατά…

Έτσι και το ποντικάκι μας. Ξέφυγε από την εξωτερική εικόνα, ανακάλυψε την εσωτερική κι ουσιαστική δύναμή του, άλλαξε τον τρόπο που έβλεπε τον εαυτό του κι έτσι κανένας πια δεν μπορούσε να του πάρει το τυρί του…